Imposters

Το T.A.F./ the art foundation φιλοξενεί τα έργα μιας ομάδας γυναικών που επέλεξαν σε δεύτερο χρόνο να οδηγηθούν σε νέους δρόμους και διαφορετικά δημιουργικά πεδία. Παρόλο που έκαναν αυτή τη μετάβαση ακολουθώντας τα προφανή ταλέντα και κλίσεις τους, διακατέχονται από Imposter syndrome, προσπαθώντας να αποδείξουν εκ νέου την αξία τους -σε έναν πολύ πιο ιδιαίτερο πλαίσιο. Imposter syndrome ή "σύνδρομο του απατεώνα" διακατέχει τα άτομα που χαρακτηρίζονται από αδυναμία να εσωτερικεύουν τα επιτεύγματά τους και έναν επίμονο φόβο ότι θα εκτεθούν ως "απάτη". Παρά τα εξωτερικά αποδεικτικά στοιχεία της ικανότητας τους, εκείνοι και εκείνες που παρουσιάζουν το σύνδρομο παραμένουν πεπεισμένοι ότι είναι απατεώνες και δεν αξίζουν την επιτυχία. Το πρότζεκτ είναι μια χαρτογράφηση δημιουργικών γυναικών, που αισθάνονται ανασφάλεια στους νέους ρόλους τους, στην προσπάθεια εκπλήρωσης του επαγγελματικού τους οράματος. Ξεχωρίσαμε μια σύνθεση δημιουργικών πεδίων και ανατρεπτικών επαγγελματικών σταδιοδρομιών θέλοντας να στηρίξουμε αυτές τις δημιουργούς, να κανονικοποιήσουμε την εμπειρία τους και να αναδείξουμε τη δουλειά τους. Επανοικειοποιoύμαστε τη λέξη imposter του -τόσο κοινού πια- imposter syndrome, χαρακτηριστικό της σύγχρονης γυναικείας επαγγελματικής εξέλιξης, αλλά αναγνωρίζοντας αυτό το κοινό βίωμα, θα επιχειρήσουμε να το αντιμετωπίσουμε, να το ανατρέψουμε και συνεπώς να το προσπεράσουμε. Η έκθεση είναι μια σύνθεση από έργα χαρακτικής, ποίησης, φωτογραφίας, ζωγραφικής, κεντήματος και κόμικ, που συνοδεύονται από τις αντίστοιχες ιστορίες μετάβασης των δημιουργών, οι οποίες άφησαν ή και παράλληλα με τον κόσμο των επιχειρήσεων και των υπηρεσιών και βρέθηκαν στα τωρινά δημιουργικά τους πεδία. Πρόκειται για έργα που μιλάνε για την γυναικεία ενδυνάμωση, για την ασφάλεια που θα θέλαμε να νιώθουμε στα σώματα μας για την ελευθερία που θέλουμε να χαρακτηρίζει τις σκέψεις μας, για την αποδοχή του να απολαμβάνουμε τα κορμιά μας και να αρθρώνουμε με θάρρος τον λόγο μας. Ταξιδεύουμε λοιπόν σε ένα σύμπαν όπου οι «απατεώνες» αποδέχονται τις εαυτές τους, διεκδικούν τον χώρο τους, τολμούν να πειραματίζονται και να εκφράζονται σε όποιο πεδίο επιθυμούν, όποτε και όπως το επιθυμούν, ανεξαρτήτως υπόβαθρου, ηλικίας, φύλου, σεξουαλικότητας, επιλέγοντας συχνά να αντιμετωπίσουμε με χιούμορ και αυτοσαρκασμό τις αγωνίες της διαδικασίας αυτής.