Παραπέμποντας στις φυλακές της παιδικής μας ηλικίας, η ζωγράφος Δήμητρα Μαρούδα δημιουργεί έναν φανταστικό κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Στους πίνακες και στα σχέδιά της πρωταγωνιστούν μοναχικά κορίτσια πλαισιωμένα από κούκλες και ζώα. Φτιαγμένα από το 2010 έως σήμερα, τα έργα της έκθεσης αποτυπώνουν τη σκοτεινή πλευρά του ονείρου. Όπως υπαινίσσεται ο τίτλος, οι εικόνες αυτές μιλούν για μια σιωπηρή υποταγή. Η Μαρούδα αντλεί στοιχεία από τον κόσμο των παραμυθιών, αλλά και από βιώματα και μνήμες. «Δημιουργώ περιβάλλοντα με αφορμή το δάσος, το φως και το σκοτάδι, μέσα από τα οποία αναδύονται αυτές οι μορφές, με στόχο να τονίσω την ευθραυστότητα της σάρκας σε αντίθεση με την αγριότητα της φύσης», δηλώνει η καλλιτέχνις. Οι φιγούρες της Δήμητρας Μαρούδα δεν είναι υπαρκτές. Από το ντύσιμό τους υποθέτεις ότι ανήκουν σε μια άλλη εποχή, σε έναν απροσδιόριστο χωροχρόνο. Έχεις την εντύπωση ότι μπανοβγαίνουν στον κόσμο μας – είναι έμψυχες και άψυχες συγχρόνως. Σε κάποιους πίνακες τις βλέπουμε να φορούν μάσκες, σε άλλα προσομοιάζουν με κούκλες και πολύ συχνά τα πρόσωπά τους γίνονται ένα με το τοπίο.
