The verso

Πώς μπορούν το χορευτικό σώμα και η χορογραφία να αντισταθούν στην κλασική μετωπική απεύθυνση και να δημιουργήσουν κινούμενα τοπία; Η παράσταση εμπνέεται από την αισθητική τάση του ρομαντικού κινήματος Rückenfigur και πειραματίζεται με τη χρήση της «πίσω όψης», μεταφορικά και κυριολεκτικά. Στις αρχές του 1800, ο Γερμανός ζωγράφος Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ επέστρεφε στο ίδιο θέμα ξανά και ξανά: φιγούρες που κοιτούσαν υπέροχα τοπία, με την πλάτη προς τον θεατή τους. Στην παράσταση τέσσερις χορευτές/τριες εκθέτουν την πλάτη τους στο κοινό, δημιουργώντας έτσι μια σειρά από ατμοσφαιρικές εικόνες που εναλλάσσονται μεταξύ κινούμενων και στατικών τοπίων. Η απουσία βλεμματικής επαφής και η αίσθηση εσφαλμένης τοποθέτησης των σωμάτων συνθέτουν μια πρωτόγνωρη δραματουργική σύμβαση, όπου θεατά και αθέατα στοιχεία προτείνουν κάθε φορά νέες παραστατικές αφηγήσεις. Ένα έργο «διαβατήριο» για νέες εξερευνήσεις, όπως η πίσω όψη (verso) ενός πίνακα ζωγραφικής, που αποκαλύπτει τη διαδρομή του μέσα στον χρόνο.

Χορεύουν: Γ. Αντωνοπούλου, Μ. Βούρου, Π. Νικολίδης, Ξ. Σταθούλη. Σκην.-κοστ.: Δ. Γκόγκου. Μουσ.: Τζ. Βάγγερ. Φωτ.: Ελ. Αλεξανδροπούλου.