Ακριβώς τη βραδιά που είδε το «Κόκκινο» στο Λονδίνο, ο Σταμάτης Φασουλής πήρε την απόφαση: αυτό θα ήταν το επόμενο έργο του, ο αυτόχειρας εξπρεσιονιστής ζωγράφος Ρόθκο ο επόμενος ρόλος του και ο ταλαντούχος Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος ο παρτενέρ του. Μιλήσαμε με τον Σταμάτη Φασουλή λίγο προτού ανεβάσει το έργο των έξι βραβείων Tony για πρώτη φορά στην Ελλάδα και υπενθυμίζουμε πως 320 αναγνώστες μας, οι οποίοι έχουν ήδη εξασφαλίσει τις θέσεις τους, θα το δουν πρώτοι πρώτοι χάρη στο Bonus αθηνόραμα.
«Μετά το “Κλουβί με τις τρελές” αναζητούσα ένα έργο πολύ πιο χαμηλού προφίλ», μας είπε ο Σταμάτης Φασουλής, εξιστορώντας μας το χρονικό της «συνάντησής» του με το «Κόκκινο» του Τζον Λόγκαν. «Είχα διαβάσει τις πρώτες διθυραμβικές κριτικές για την παράσταση στο Λονδίνο και είχα την αίσθηση πως ένα τέτοιο έργο –μόνο για δύο πρόσωπα–, φαινομενικά “ήσυχο”, αλλά στην ουσία απίστευτα έντονο, θα ήταν ό,τι αναζητούσα. Πήγα στην Αγγλία για μία ημέρα, αποκλειστικά για να δω την παράσταση. Ενθουσιάστηκα. Το έκλεισα αμέσως. Και όλα αυτά πολύ προτού γίνει ο ντόρος με τα βραβεία Tony και κάνει θραύση στο Μπρόντγουεϊ…» Κάπως έτσι, το «ήσυχο» έργο που είχε εντοπίσει ο Σταμάτης Φασουλής μετατράπηκε σε χρόνο-ρεκόρ σε θεατρική βόμβα μεγατόνων. Γιατί το «Κόκκινο», αν και ξεκίνησε από το λονδρέζικο Donmar Warehouse των 200 θέσεων, μεταφέρθηκε εντέλει στο Golden Theatre των 1.000 θέσεων, στην καρδιά του Μπρόντγουεϊ, ενώ απέσπασε έξι βραβεία στα φετινά Tony Awards (ανάμεσά τους κι εκείνο του καλύτερου έργου για το 2010) και μετεξελίχτηκε σε μια απροσδόκητη καλλιτεχνική αλλά κι εμπορική επιτυχία. Έργο μόνο για δύο ηθοποιούς, με φόντο έναν κόκκινο πίνακα και θέμα μια κρίσιμη στιγμή στη ζωή του μεγάλου εξπρεσιονιστή του 20ού αι. Μαρκ Ρόθκο, το «Κόκκινο» διαπραγματεύεται –με αφορμή τη συνάντηση του ζωγράφου με έναν μαθητή του– την αξία των ανθρώπινων σχέσεων και το… ξεπούλημά τους όσο και ακόμη αρκετά ακανθώδη ζητήματα του σήμερα, τα οποία αφορούν τη συνείδηση και το χρήμα, την τέχνη και την εξαγορά της. Ας θυμίσουμε πως ο Ρόθκο (1903-70), παρόλο που δεν δέχτηκε ποτέ την «ταμπέλα» του εξπρεσιονιστή, υπήρξε ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους του ρεύματος της αφηρημένης εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής και από τους πιο ακριβοπληρωμένους καλλιτέχνες του προηγούμενου αιώνα. Αυτοκαταστροφικός, αυτοκτόνησε κόβοντας με πρωτοφανή αγριότητα τις φλέβες του στην κουζίνα του σπιτιού του λίγο καιρό αφότου του διαγνώστηκε ανεύρυσμα και χώρισε με τη σύζυγό του. Τα έργα του συνεχίζουν να έχουν τεράστια εμπορική αξία, με τον πίνακα «White Center» του ’50 να καταρρίπτει κάθε προηγούμενο ρεκόρ πώλησης, καθώς η τιμή του έφτασε στα 72,8 εκατ. δολάρια. Σημειώστε εδώ πως ο συγγραφέας του έργου, ο Αμερικανός Τζον Λόγκαν, εκτός από την επιτυχημένη ενασχόλησή του με το θέατρο, είναι ο σεναριογράφος ορισμένων από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά blockbusters των τελευταίων ετών (π.χ. «Ο Μονομάχος», σε σκηνοθεσία Ρίντλεϊ Σκοτ, με τον Ράσελ Κρόου, «The Aviator», σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορτσέζε, με τον Λεονάρντο ντι Κάπριο, «Sweeney Todd» του Τιμ Μπάρτον, με τον Τζόνι Ντεπ). Όσο για τον συμπρωταγωνιστή του, ο Σταμάτης Φασουλής… υποκλίνεται άνευ όρων μπροστά στον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο: «Τον θεωρούσα πάντα καλό ηθοποιό, αλλά πλέον είναι εξαιρετικός. Εκμηδενίζει τα πάντα, τα ’χω χάσει, υπάρχουν στιγμές που σταματάω να παίζω και απλώς τον κοιτάζω με θαυμασμό. Αν είμαι υπερήφανος για κάτι σε σχέση με αυτήν την παράσταση, αυτά δεν είναι ούτε ο ρόλος ούτε η σκηνοθεσία μου, αλλά ο Οδυσσέας. αυτό το θαυμάσιο πλάσμα και ο σπάνιος ηθοποιός. Έχω να μιλήσω έτσι για νέο ηθοποιό από το 1979, όταν πρωτογνώρισα τον Γιώργο Κιμούλη, ο οποίος –πιτσιρικάς τότε– έκανε κάποια σύντομα περάσματα από την επιθεώρηση “Συνέβη στην Κατίνα” που ανεβάζαμε με το Ελεύθερο Θέατρο, στο Άλσος Παγκρατίου, και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του».
ΘΕΑΤΡΟ «ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ» Αμερικής 10, 2103612500. Προγραμματισμένη πρεμιέρα 3/12.
H προπώληση έχει ήδη ξεκινήσει
