"18/9": Η Δώρα Χρυσικού μιλάει για τον Παύλο Φύσσα που έφυγε "όρθιος σε δημόσια θέα"

Μια σειρά φορτισμένες λέξεις και φράσεις, που ίσως αποκτούν διαφορετική ερμηνεία αναλόγως την πλευρά που επιλέγει κανείς, δίνουν την αφορμή στην ερμηνεύτρια του μονολόγου "18/9" Δώρα Χρυσικού να μιλήσει για την παράσταση που, πλέκοντας το θέατρο ντοκουμέντο με τη μυθοπλασία, έρχεται να μιλήσει για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Όντας άνθρωπος ενεργός σε σχέση με όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, που παρακολούθησε από κοντά τα γεγονότα, η χαρισματική ηθοποιός εμπνεύστηκε μια ηρωίδα εύθραυστη, με ξεκάθαρα χαραγμένα πάνω της τα τραύματά της. H ηρωίδα αυτή, ένας άνθρωπος καθημερινός, είναι η Δάφνη, η οποία παλεύει με φόβους και διλήμματα λίγες ώρες πριν από την κατάθεσή της ως αυτόπτης μάρτυρας σε ένα ακροδεξιό έγκλημα. Στην ιδέα της Δώρας Χρυσικού, που διάλεξε το δρόμο ενός θεάτρου πολιτικού για να μιλήσει χωρίς ωραιοποιήσεις, έδωσαν σάρκα και οστά η Μαρία Λούκα και ο Κοραής Δαμάτης μέσα από το κείμενό τους (σε σκηνοθεσία του δεύτερου), που είναι εμπνευσμένο από τις Παρασκευή Καραγιαννίδου και Δήμητρα Ζώρζου, τα δύο κορίτσια που είδαν μπροστά στα μάτια τους τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013. Την πρεμιέρα της παράστασης περιμένουμε στις 10 Οκτωβρίου στο Ίδρυμα "Μιχάλης Κακογιάννης”. Μέρος των εσόδων της θα διατεθούν για την ενίσχυση του  Συλλόγου Πολιτισμού "Παύλος Killah P Φύσσας".

"18/9" 

Η Δάφνη, η ηρωίδα που ερμηνεύω, είναι ένα κορίτσι σαν τόσα άλλα που ζει μια ζωή στενή, συγκεκριμένη, χαρτογραφημένη από υποχρεώσεις προς την οικογένεια και προς την κοινωνία ως προς το τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Είναι ένα νέο κορίτσι, όπως τόσα παιδιά στην ελληνική επικράτεια, που παλεύουν με το χρέος προς τους γονείς, με το τι θα πει ο κόσμος, το κοίτα τη δουλειά σου, που στραγγαλίζουν κάθε προσωπική επιθυμία, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να χαράξουν ένα δικό τους προσωπικό δρόμο ζωής και ύπαρξης.

Κοραής Δαμάτης

Ο άνθρωπος που μου έδωσε τον πρώτο μεγάλο μου ρόλο στο Θέατρο, τότε το μακρινό 2002. Δάσκαλος, άνθρωπος της καρδιάς μου, ο μόνος άνθρωπος που θα εμπιστευόμουν να με οδηγήσει με ασφάλεια και βαθιά αγάπη στα δύσβατα μονοπάτια της Δάφνης. Ο άνθρωπος που ξέροντας εμένα τόσο σε βάθος ξέρει πώς να με δουλέψει, τι να μου πει, πώς να χειριστεί τις στιγμές της αγωνίας και του φόβου μου. Ο άνθρωπος που γελάμε μέχρι δακρύων. Που είναι στιβαρός και απαλός μαζί.

Θέατρο Ντοκουμέντο

Καταγραφή της ζώσας ιστορίας. Η ανασύσταση της πραγματικότητας με την ιστορία και την τέχνη να μπλέκονται γλυκά.

"Η μνήμη είναι υπενθύμιση και αντίσταση απέναντι στη λήθη. Είναι γνώση και όπλο κι είναι και προστασία. Τα δολοφονημένα παιδιά δεν φεύγουν όταν τα θυμόμαστε. Έτσι κι ο Παύλος δεν θα ξεχαστεί και η σύγχρονη Ιστορία αυτού του τόπου πάντα θα του χρωστάει".

Φασισμός

Ο καρκίνος της ανθρωπότητας. Η κατώτερη έκφραση των πιο ποταπών ανθρώπινων ενστίκτων. Η φρίκη, και η βία ως κανονικότητα. Η θλιβερή αναμέτρηση με την κανονικοποίηση του κακού.

Μνήμη - Παύλος Φύσσας

Η μνήμη είναι υπενθύμιση και αντίσταση απέναντι στη λήθη. Είναι γνώση και όπλο κι είναι και προστασία. Τα δολοφονημένα παιδιά δεν φεύγουν όταν τα θυμόμαστε. Έτσι κι ο Παύλος δεν θα ξεχαστεί και η σύγχρονη Ιστορία αυτού του τόπου πάντα θα του χρωστάει και οι επόμενες γενιές θα ξέρουν πως υπήρξε ο Παύλος Φύσσας, που έφυγε "όρθιος σε δημόσια θέα" όχι για προσωπικές διαφορές, όχι για το ποδόσφαιρο αλλά γιατί ήταν αντιφασίστας καλλιτέχνης, στοχοποιημένος από τα θρασίμια της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Για να μάθουν οι επόμενοι την σύντομη ζωή του και την θρασύδειλη δολοφονία του, να μπορέσουν να καταλάβουν τα παιδιά του μέλλοντος από τι ακριβά υλικά ήταν πλασμένος ο Παύλος Φύσσας, που εκείνο το βράδυ έβαλε τον εαυτό του μπροστά σε ένα μαχαίρι για να προστατέψει τους φίλους του.

Ηρωισμός

Οι καθημερινές νίκες των μικρών - τεράστιων ανθρώπων που καταφέρνουν να δαμάσουν το φόβο και το βόλεμα.

"Το #MeToo είναι η απόδειξη ότι τελικά πρέπει να φωνάζουμε για τα αυτονόητα".

Φόβος

Ο εχθρός που πήρε τα κλειδιά του σπιτιού μου ξαφνικά και θέλησε να εγκατασταθεί και να κυριαρχήσει κι έτσι τον έκανα φίλο σιγά σιγά για να τον τσεκάρω. Αλλά του έχω παραχωρήσει μόνο ένα μικρό μέρος για να μην πάρει αέρα. Και παίζουμε κρυφτό, και κυνηγητό συνήθως με εμένα νικήτρια.

Δικαιοσύνη

Η κορωνίδα της κοινωνικής συνοχής.

Εξουσία

Μια αδηφάγα, επικίνδυνη συνθήκη. Ο μεγαλύτερος εν δυνάμει διαφθορέας της προσωπικότητας. Όποιος της επιβληθεί και την χρησιμοποιήσει με σύνεση μπορεί να υπερηφανεύεται ότι κατέκτησε αυτοέλεγχο, ταπεινότητα, και ηθική υπεροχή.

Ελληνική κοινωνία

Ένας κόσμος αντιφάσεων που βαδίζει δίπλα δίπλα χωρίς ποτέ να συναντιέται. Το μυρμήγκι και ο γίγαντας. Η εκδοχή του καλύτερου και του χειρότερου εαυτού μας. Η μυρωδιά της ναφθαλίνης μαζί με τον καθαρό αέρα. Η μικροψυχία, ο συντηρητισμός, και οι αγωνιζόμενοι, ελεύθεροι άνθρωποι. Η πηγή πολλών κακών, πολλών τραυμάτων, χαμένων, καταρρακωμένων ζωών. Μια όχι συμπαγής μάζα.

#MeToo

Η ορατότητα, ο λυγμός και το κλάμα που έγινε φωνή και αγώνας. Η άρση του φόβου, της ντροπής και της ενοχής. Ένα παγκόσμιο κίνημα ενάντια στις κλειστές πόρτες, τα κλειστά στόματα, ενάντια στην ομερτά και τη σιωπή. Η αλληλεγγύη των θηλυκοτήτων, μια αλυσίδα φροντίδας και προστασίας. Η ανάδειξη στον δημόσιο λόγο όρων όπως η πατριαρχία, η τοξική αρρενωπότητα, η κουλτούρα βιασμού, απενοχοποιημένα και χωρίς αστερίσκους. Η απόδειξη ότι τελικά πρέπει να φωνάζουμε για τα αυτονόητα.

Βία

Κατάχρηση και επιβολή. Έλεγχος, κυριαρχία, υποταγή, φόβος, τραύμα. Πόνος. Η απόλυτη παραβίαση του εαυτού.