Παντελής Κονσολάκης©
Στις 25 Μαρτίου θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Αργώ το έργο της Κατερίνας Αντωνιάδη, "Χόρεψέ με πατέρα". Το σκηνοθετεί ο Γιώργος Αρμένης, που ερμηνεύει κιόλας στην παράσταση τον ρόλο ενός ανοϊκού άνδρα, ενώ η συγγραφέας επωμίζεται αυτόν της κόρης του. Ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός, απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης, μετράει πενήντα χρόνια παρουσίας στο σανίδι (ως ηθοποιός, αλλά αργότερα και ως σκηνοθέτης και συγγραφέας), ενώ τελευταία του εμφάνιση ήταν το 2021 στο μουσικοθεατρικό "Κάποτε στο Βόσπορο" του Άκη Δήμου, που σκηνοθέτησε η Σοφία Σπυράτου.
Η ιστορία
Ένας πατέρας με άνοια και η υστερική κόρη του προσπαθούν μάταια να επικοινωνήσουν. Ο καθένας μέσα από την δική του διαταραχή πάλλεται μέσα του, αναζητώντας την προσωπική του λύτρωση. Η κόρη έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον πατέρα της. Τον επισκέπτεται καθημερινά, τον φροντίζει, έχει την απόλυτη ευθύνη του και έχει παραμερίσει εντελώς την ζωή της. Ο ίδιος, προσκολλημένος σε ένα σταματημένο ρολόι, περιορίζεται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα, αρνούμενος πεισματικά την αλήθεια. Παρά τις υστερικές πιέσεις που δέχεται από την κόρη του, φαίνεται να υπεκφεύγει συνεχώς από την πραγματικότητα – ή τουλάχιστον έτσι σκέφτεται το μπερδεμένο μυαλό της κόρης. Μη μπορώντας κι αυτή να επικοινωνήσει με την νέα πραγματικότητα, χάνεται και, ανίκανη πλέον να διαχειριστεί και την προ πολλού κατεστραμμένη σχέση με τον πατέρα της αλλά κυρίως την σχέση της με τον εαυτό της μπερδεύεται, κατηγορεί και φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει την άνοια του πατέρα της. Η επικοινωνία είναι ένα χαμένο παιχνίδι. Η κατανόηση και από τις δύο πλευρές ανύπαρκτη και το εγώ του κάθε ήρωα είναι τόσο μεγάλο, που δεν αφήνει περιθώρια. Η άνοια και η υστερία προχωρούν, ασφυκτικά δεμένες, με άρρωστα βήματα. Προορισμός δεν υπάρχει, πάνε και οι δυο, όπου φυσάει ο άνεμος. Πάντα μέσα από ένα χιούμορ, πάντα μέσα από ένα γέλιο, πάντα μέσα από έναν κλαυσίγελο, ένα απόγευμα, πατέρας και κόρη συναντιούνται και κοιτάζονται με βλέφαρα κλεισμένα.
Η πρωτότυπη μουσική είναι του Βασίλη Κονταξή, η σκηνογραφία & ενδυματολογία του Κωνσταντίνου Γιαννιώτη και οι φωτισμοί του Θοδωρή Γκόγκου.
Διαβάστε Επίσης
