"Ντάλα γιόμα". Αυτή η περίεργη στα αυτιά φράση δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά "καταμεσήμερο”, "ζέστη στο αποκορύφωμα της". Οι δύο λέξεις αυτές αποτελούν τον τίτλο ενός διηγήματος της Μαρίας Νίκα και της Μαρίνας Κονταρίνη, αλλά και τον τίτλο της ομώνυμης αφηγηματικής παράστασης, η οποία συνεχίζεται -λόγω επιτυχίας- στο όμορφο νεοκλασικό όπου στεγάζεται το "Κέντρο Τεχνών Μετς" (29 & 31/5 και 5 & 10/6). Τη σκηνοθετική επιμέλεια του έργου έχουν αναλάβει η Μαρία Νίκα και ο Άρης Τρουπάκης.
Το "Ντάλα γιόμα" πρόκειται να χαρακτηρίσει την ψυχική θερμοκρασία των δύο ηρώων του έργου, τους οποίους η τύχη θα φέρει να συναντηθούν την άνοιξη του 1818, στις παρυφές του Χελμού, κάτω απ’ το φως του ήλιου. Εκείνη Ρωμιά, κόρη Γραμματικού από την Αχαΐα (Μαρία Νίκα), που κυνηγά το ιδανικό της ελευθερίας. Εκείνος, Τούρκος φοροεισπράκτορας (Νίκος Χαλδαιάκης), που ‘χει για πατρίδα του έναν κήπο.
Η αγάπη, απροϋπόθετα, μαλακώνει τις καρδιές τους και κάνει να μοιάζουν όλα πιο απλά και οικεία. Ακόμη και τα μεταξύ τους ξένα μέρη. Γιατί η πατρίδα είναι ο άνθρωπος και όχι ο τόπος. Η ιστορία συμπληρώνεται από έναν χαρακτήρα εν είδει περιπλανώμενου αφηγητή, ο οποίος ενσαρκώνεται από την Μαρίνα Κονταρίνη. Τέλος, το έργο ντύνει μουσικά η αρπίστα Σίσσυ Μακροπούλου a.k.a. Sissi Rada, ενώ ο Σάκης Μπιρμπίλης σχεδίασε τους φωτισμούς.
Σε μια εποχή που οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δοκιμάζονται συνεχώς, η επιστροφή στους ανθρώπινους δεσμούς είναι αναγκαία. Δύο λαοί που πορεύτηκαν παράλληλα για αιώνες. Δύο άνθρωποι που συναντιούνται και διαρρηγνύουν τα σύνορα, χωρικά και ψυχικά.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ντάλα γιόμα
Βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα, η ιστορία μιας Ελληνίδας, κόρης Γραμματικού από την Αχαΐα, που κυνηγά το ιδανικό της ελευθερίας, και ενός Τούρκου φοροεισπράκτορα που διαδραματίζεται στις παρυφές του Χελμού την άνοιξη του 1818, αποδεικνύει ότι η αγάπη δεν γνωρίζει σύνορα, θέτοντας το ερώτημα «Πατρίδα είναι ο άνθρωπος ή ο τόπος;».
.jpg?quality=85&404=default&v=4)
