© Karol Jarek
Το Εθνικό Θέατρο, μετά από την περίοδο των καταλήψεων, φαίνεται να συνεχίζει δυναμικά την πορεία του. Μέσα από δημοσιογραφικές πηγές, το "α" έμαθε τα νέα της τρέχουσας επιτυχίας του, αλλά και των βλέψεων του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Μόσχου για τη νέα χρονιά.
Το θεατρικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει ξανά δύο πολύ επιτυχημένες παραγωγές . Μιλώντας για παραστάσεις που λάτρεψε το κοινό, δεν θα μπορούσαν να λείψουν από τη νέα σεζόν "Τα φώτα της πόλης”. Το νοσταλγικό, τρυφερό αλλά και βωβό μιούζικαλ, που φέρνει στη σκηνή την ομώνυμη ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στον "Ελληνικό κόσμο”. Την ίδια στιγμή, το θέατρο "Κιβωτός” πρόκειται να φιλοξενήσει από του χρόνου τον σαρκαστικό και σουρεάλ "Άνθρωπο από το Παντόλσκ”.
Μεγάλη επιτυχία γνωρίζουν, βέβαια, και οι τρέχουσες παράστασεις του Εθνικού ("Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, "Μια νύχτα στην Επίδαυρο”, "Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα”, "Ιστορίες για να μην κοιμάσαι"), με τα εισιτήρια να εξαντλούνται με ταχείς ρυθμούς. Για το επίσης φετινό "Goodbye, Lindita” χρειάζεται να γίνει ειδική αναφορά, καθώς αναμένεται να ταξιδέψει σε δύο χώρες του εξωτερικού τον ερχόμενο θεατρικό χειμώνα. Η δράση αυτή φαίνεται να είναι καρπός του showcase που διοργανώθηκε πρόσφατα από το Εθνικό, στο πλαίσιο της διεθνούς εξωστρέφειας. Σε αυτήν, άλλωστε, ποντάρει σίγουρα ο Γιάννης Μόσχος, που βρίσκεται συνεχώς σε επαφές με το εξωτερικό.
Ιδιαίτερα αισιόδοξα προβλέπονται τα πράγματα και στον οικονομικό τομέα, με την ένταξη του κτιρίου Ρεξ στο Ταμείο Ανάκαμψης (ενίσχυση που υπολογίζεται στα 6 εκατομμύρια), αλλά και τη στήριξη που προβλέπεται τη νέα σεζόν από τη Δ.Ε.Η.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ο άνθρωπος απ’ το Παντόλσκ
Ο Νικολάι, κάτοικος του Παντόλσκ, μιας άχρωμης πόλης στην περιφέρεια της Μόσχας, συλλαμβάνεται χωρίς να ξέρει γιατί και μεταφέρεται σε ένα αστυνομικό τμήμα. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τους αστυνομικούς του τμήματος, οι οποίοι τον υποβάλλουν σε μια εκκεντρική ανάκριση, που περιλαμβάνει από ασκήσεις παρατηρητικότητας και κιναισθησίας μέχρι ερωτήσεις που αφορούν την ιστορία της πόλης του, την αβάν-γκαρντ τέχνη και τις ερωτικές του σχέσεις. Η ανάκριση αυτή, μέχρι την απρόσμενη εξέλιξή της, θα δοκιμάσει τα όρια της λογικής του, σε ένα θρίλερ με κωμικά στοιχεία που ασκεί κριτική στην κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής, η οποία επιβάλλει να αντλείς ευχαρίστηση από τη ζοφερή πραγματικότητα.
Τα φώτα της πόλης
Ένας άνεργος περιπλανώμενος, ο Σαρλώ, ερωτεύεται μια τυφλή ανθοπώλισσα και κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα χρήματα για την εγχείρηση που θα της χαρίσει την όραση. Με κεντρικό άξονα τον ρακένδυτο ήρωα που αγωνίζεται να επιβιώσει στο βίαιο περιβάλλον του ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού, η ταινία-μύθος του αμερικανικού κινηματογράφου παίρνει τη μορφή ενός ιδιότυπου θεατρικού μιούζικαλ που αφηγείται μέσα από τη γλώσσα της μουσικής και του χορού, μια οικουμενική ιστορία αγάπης που ξεπερνά τα γλωσσικά και πολιτισμικά εμπόδια. Η ζωντανή μουσική, το τραγούδι και η ενέργεια των δημιουργών συστρατεύονται, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον ιδιοφυή «μελαγχολικό κλόουν», τον ηρωισμό των απλών ανθρώπων και τις αρχετυπικές αξίες της ζωής.
Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα
Για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή παρουσιάζεται το έργο που χαρτογραφεί την άνοδο του ναζισμού, εκθέτοντας την ευθύνη της στάσης μας απέναντι στην Ιστορία, από τον συγγραφέα του θρυλικού “Άγγελοι στην Αμερική”. Στο επίκεντρο οι συναντήσεις μιας παρέας αριστερών καλλιτεχνών που ξεκινούν από την Πρωτοχρονιά του 1932, στο σπίτι της ηθοποιού Άγκνες στο Βερολίνο, και συνεχίζονται για ενάμιση χρόνο, αποκαλύπτοντας πώς η πολιτική αναταραχή μπορεί να αλλάξει σταδιακά τις ισορροπίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης Γιάννης Μόσχος: «Το έργο του Κούσνερ μάς βάζει απέναντι σε έναν καθρέφτη να κοιτάξουμε στο παρελθόν το δικό μας μέλλον».
Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Έρωτας και θάνατος συνυπάρχουνι στην συγκλονιστική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας που ανεβαίνει σε μια παράσταση που φωτίζει αυτές τις αντίρροπες δυνάμεις και αντιπαραβάλλει την ομορφιά (αλλά και την ήττα) του έρωτα απέναντι στην ασχήμια ενός παρηκμασμένου κόσμου..
Goodbye, Lindita
Ο πολυσχιδής καλλιτέχνης παρουσιάζει ξανά την επιτυχημένη, προσωπικής σύλληψης εικαστική περφόρμανς του, που εμπνέεται από τα ταφικά έθιμα και τις παραδόσεις των Βαλκανίων και επικεντρώνεται στο θέμα του θανάτου, του πένθους και της διαχείρισης της απώλειας. Η παράσταση διαδραματίζεται σε ένα απλοϊκό σπίτι με στοιχειώδη έπιπλα και ξεκινά από τις καθημερινές, σχεδόν μηχανικές δραστηριότητες ενός μεσήλικου ζευγαριού. Σύντομα τα πράγματα αλλάζουν και, μπροστά στα μάτια των θεατών, ο οικείος χώρος σταδιακά μετουσιώνεται, συμμετέχοντας μαζί με τους ερμηνευτές σε μία αποχαιρετιστήρια ταφική τελετουργία που οδηγείται ολοένα στην κλιμάκωση. Το έργο, μέσα από την δύναμή του, συνομιλεί προσωπικά με κάθε θεατή, χωρίς, μάλιστα, να αξιοποιεί καθόλου τον λόγο.
Μια νύχτα στην Επίδαυρο
Ένας σπουδαίος πολυσυλλεκτικός θίασος συναντιέται στη σκηνή για μια μουσική παράσταση με άρωμα Επιδαύρου. Μια σαρκαστική κωμωδία για τη ζωή, το θέατρο και την ελληνική πραγματικότητα.
