Τα μέλη του Αθηνόραμα Club μπορούν να παρακολουθήσουν όλο το φετινό ρεπερτόριο του Βios -και τις 26 παραστάσεις του. Η αυλαία στον πιο παραδοσιακά πειραματικό πολυχώρο της πόλης ανοίγει με δύο πολύ ενδιαφέρουσες παραγωγές.
Η Ιστορία θα είναι πάντα η ίδια. Τίποτα δε θα την απογοητεύει.
Τόσο μακροσκελής είναι ο τίτλος της παράστασης που έλαβε το πρώτο βραβείο στον πρόσφατο διαγωνισμό scratch του Bob Theatre Festival, κερδίζοντας έτσι αυτόματα την ένταξή της στο φετινό ρεπερτόριο του Bios. Ένας μονόκερως (!) είναι ο κεντρικός ήρωας στο «Η Ιστορία θα είναι πάντα…». Μόνο που εδώ το μυθικό αυτό ον θέλει να γίνει άνθρωπος και, στην προσπάθειά του να καταλάβει τους ανθρώπους, πηγαίνει σε ένα θέατρο. Εκεί παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον τους ηθοποιούς να αλλάζουν ρόλους και να αφηγούνται ιστορίες και στιγμές από τις ζωές διαφορετικών ανθρώπων...Ο 10μελής πειραματικός θίασος πίσω από αυτήν την –ομολογουμένως πρωτότυπη- ιστορία έχει εξίσου ιδιαίτερο τίτλο^ λέγεται «Από τον πέμπτο στίχο κιόλας Φάλτσοι» κι αυτή είναι η πρώτη του παράσταση, στη σκηνοθεσία του Γιάννη Διδασκάλου. Παίζουν οι Βελημβασάκη Αθηνά, Κοτσέλου Μελίνα, Μουζόπουλος Άρης, Μπαμπίλα Μαρία, Πητίδης Μιχάλης, Σβώλη Αθανασία, Σίσκου Ιωάννα και Σοφιά Εμμανουέλα (Βios, 1 –18/10)
Love Letters to a (Post-)Europe
Το Bios, με θητεία ετών στα διαπολιτισμικά και διακαλλιτεχνικά πειραματικά πρότζεκτ, είναι ιδανικός τόπος για μια «συνάντηση», όπως αυτή του «Love Letters to a (Post- )Europe» («Γράμματα Αγάπης σε μια (Μετα- )Ευρώπη» ). Πρόκειται περισσότερο για ένα live event παρά για μια παράσταση. Καλλιτέχνες από την Αμερική, την Ιαπωνία, την Αγγλία και αλλού καταφθάνουν στο Bios για μια ερωτική παράσταση-αντίδοτο στην κρίση. Εν είδει αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, όλοι συμμετέχουν αφιλοκερδώς, έρχονται στην Ελλάδα με δικά τους έξοδα και φιλοξενούνται από τους καλλιτέχνες που έχουν τη βάση τους στην Αθήνα. Η ιδέα και η επιμέλεια είναι της Lisa Alexander και το σκεπτικό αρθρώνεται εύστοχα εδώ: «Στο αντίβαρο της κρίσης της κοινωνικής φαντασίας, του οικονομικού δογματισμού και της νεοφιλελεύθερης τυραννίας είναι η φαντασία, η ενσυναίσθηση, ο αισθησιασμός, η παρουσία, το να είμαστε μαζί, η εμπειρία του να βλέπεις κάτι με τα ίδια σου τα μάτια, τα ζωντανά μανιφέστο, οι ιστορίες, οι φιλικές κινήσεις, η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ανυπακοή, οι σαχλαμάρες, το να κάνεις δώρα, τηλεφωνήματα από και προς το πουθενά, το παραλήρημα, η σκληρή αγάπη, οι αποπλανήσεις, μηνύματα στο κενό, λατρεία, ουτοπίες, μετα -ουτοπίες, τραγούδια από το περιθώριο, ο ορισμός του τώρα» (Bios, 2 & 3/10).
