Το κύκνειο άσμα του Ρώσου συγγραφέα δεν παρουσιάζεται σε κάποιο θέατρο, αλλά σε μια έπαυλη στο Μαρούσι. Αυτό είναι και το μεγάλο θέλγητρο στη χειροποίητη παράσταση της υψίφωνου Τζένης Δριβάλα
Στις κάμαρες, στην κεντρική σάλα και στον κήπο (ντυθείτε ζεστά!) της αρ νουβό βίλας που έχτισε το 1924 στο Μαρούσι ένας Κωνσταντινουπολίτης νερουλάς και πλέον λειτουργεί ως πολυχώρος-οικοτεχνία παίζεται ο ατμοσφαιρικά ρεαλιστικός «Βυσσινόκηπος» με τον οποίο κάνει την παρθενική της σκηνοθεσία στο θέατρο η διακεκριμένη υψίφωνος Τζένη Δριβάλα.
Η παράστασή της διαπνέεται από ρομαντισμό, καθαρό συναίσθημα και ατόφια συγκίνηση. είναι αυτονόητο πως όλα αυτά εντείνονται χάρη στην τοπολογική ιδιαιτερότητα του εγχειρήματος. Η ίδια, ερμηνεύοντας τη Λιουμπόφ, είναι απόλυτα αφοσιωμένη στο να μεταφέρει την ιδιοσυστασία αυτής της χρεοκοπημένης αρχόντισσας που παραμένει αδρανής απέναντι στην αγοραπωλησία του βυσσινόκηπου της οικογένειάς της.
Διαθέτει μεν τη φυσική φινέτσα, αλλά έχει γραπώσει και το ήθος όσο και το μύθο της Λιουμπόφ, παρουσιάζοντάς την ως ένα είδος προς εξαφάνιση. Εξίσου καλοδουλεμένες είναι οι ερμηνείες της Ερμίνας Γεράρδη (η γεροντοκόρη Βάρια), της νεαρής Άνια (Μαρία Κοντογούρη), του ανερχόμενου εμπόρου Λοπάχιν (Γιάννης Μπόγρης), του ιδεαλιστή δασκάλου (Πέτια) κ.λπ. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες ερασιτεχνικές επιλογές, όπως ο πλαδαρός ρυθμός ή ότι ο μεσήλικος Γκάγεφ παίζεται από τον νεότατο και ολοφάνερα άπειρο Βασίλη Ασημάκη.
Ορισμένες όμως σκηνές –για την ακρίβεια ολόκληρες πράξεις– διαθέτουν τόση δύναμη, ώστε ισοσκελίζουν τις ατέλειες, όπως η ατμοσφαιρική χοροεσπερίδα, με τη Δέσποινα Αληζιώτη στο πιάνο και τον θίασο να καλεί τους θεατές στα βαλς και τους χορούς του, ενώ ο Γαβριήλ Αντωνέλλος (υπηρέτης Φιρς) τραγουδά με αξέχαστο τρόπο γνωστά ρώσικα τραγούδια. Μια μικρή ένσταση: σε μια παράσταση, διά χειρός Δριβάλα, θα περίμενε κάποιος οι άριες και οι θρήνοι να τραγουδιούνται ζωντανά.
ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΙΔΙΟΜΕΛΟ Ελ. Βενιζέλου 17, Μαρούσι. Διάρκεια: 120΄. Μέχρι 19/10.
Περισσότερες πληροφορίες
Βυσσινόκηπος
Ένας πανέμορφος κήπος ως σύμβολο μνήμης ενός παρελθόντος που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
