
Η Θέκλα Γαΐτη είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βεάκη, του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών "Θέατρο και Κοινωνία: Θεωρία, Σκηνική Πράξη και Διδακτική” της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, του Εθνικού Ωδείου Αθηνών (τμήμα σύγχρονου τραγουδιού), του DUENDE School of Ensemble Physical Theatre, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της στο επίπεδο Ι της θεραπευτικής τεχνικής αναπνοών Breathwork: Pure Awareness. Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός και performer με Έλληνες και ξένους σκηνοθέτες, αλλά και ως τραγουδίστρια με
μουσικούς, συνθέτες και τραγουδιστές σε μεγάλες και μικρές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και σε τηλεοπτικές εμφανίσεις. Από το 2017, η Θέκλα διδάσκει την τεχνική Self-With-Others, είναι ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής εταιρίας Εxperimenta και από τις 28/4 παρουσιάζει στο H.UG art space τη σόλο περφόρμανς "metaδραματικό", που στην καρδιά της βρίσκεται ο χαρακτήρας μίας κολυμβήτριας που αναζητά τη θάλασσα μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον - μια ποιητική μεταφορά για την αναζήτηση ταυτότητας σε έναν κόσμο συχνά παράλογο και αποπροσανατολιστικό. Διαβάστε όσα μας είπε:

Από πού σε ξέρω;
Ίσως με θυμάσαι από τις "Ψυχοκόρες”- είχα τον ρόλο της εξόριστης Πελαγίας στον 3ο κύκλο. Ή μπορεί να με είδες πρόσφατα στο θέατρο - συμμετείχα στο "Γκιακ” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα στο θέατρο Σταθμός. Το πιο πιθανό, πάντως, είναι να με ανακαλύπτεις τώρα με το "μεταδραματικό”.
Πού αλλού σε βρίσκω;
Θα με βρεις στο Μεταξουργείο στην Experimenta. Πρόκειται για έναν χώρο διεξαγωγής προβών και μαθημάτων. Εκεί περνάω τον χρόνο μου, συντονίζοντας μαθήματα ή σεμινάρια δικά μου ή άλλων συναδέλφ(ισσ)ων.
Πες μου κάτι για το θέατρο…
Η αλήθεια του θεάτρου δεν είναι πάντα ωραία ή εύκολη.
Το μικρόβιο της υποκριτικής σου μπήκε…
Ήμουν 22 χρονών και ζούσα μία διαφορετική ζωή τότε. Είχα σπουδάσει οικονομικά, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, και εργαζόμουν σε μία εταιρία στο τμήμα μισθοδοσίας. Ήμουν πολύ δυστυχισμένη. Θυμάμαι πως αρκετά πρωινά πήγαινα για δουλειά κλαίγοντας. Κάποια στιγμή κατάλαβα πως αν συνέχιζα έτσι, η ζωή μου δεν θα είχε καλή κατάληξη. Παρά τις έντονες αντιρρήσεις της οικογένειάς μου, αποφάσισα να τα παρατήσω όλα και να δώσω εξετάσεις στις δραματικές σχολές. Δεν είχα καμία προηγούμενη εκπαίδευση ή εμπειρία με το θέατρο. Ως παιδί είχα συμμετάσχει σε κάποιες σχολικά σκετσάκια και είχα δει ελάχιστες παραστάσεις, αυτό ήταν όλο. Παρόλα αυτά, μέσα στη μεγάλη δυστυχία, το όραμα του θεάτρου ήταν που με καθοδήγησε να αλλάξω τη ζωή μου.

Πες μου κάτι για τους καλλιτέχνες που θαυμάζεις και σε έχουν επηρεάσει.
Αγαπώ τον Haruki Murakami για την απλότητα με την οποία κατασκευάζει μαγικές εικόνες που ενεργοποιούν αθόρυβα το ασυνείδητο, τον David Lynch για την πολυδιάστατη ευφυΐα του, τη Phoebe Waller-Bridge για τη δύναμη της αμεσότητας και του χιούμορ της. Θα ήθελα να μπορέσω να γίνω λίγο σαν κι αυτούς. Τις περιόδους που ασχολούμαι με τη σύνθεση και την προετοιμασία του metaδραματικού, αν κολλήσω σε μία σκηνή και δεν ξέρω τί μου φταίει, πάντα ρωτάω τον εαυτό μου τί θα έκανε ο Χαρούκι, ο Ντέιβιντ ή η Φίμπι στη θέση μου.
Τι αγαπάς περισσότερο στην performance;
Το αδιαπραγμάτευτο "εδώ και τώρα” της.
Μίλησε μου για το "Self-With-Others”
Πρόκειται για μία καλλιτεχνική εκπαίδευση (που όμως δεν απευθύνεται μόνο σε καλλιτέχνες) η οποία έχει στόχο να σε βοηθήσει να είσαι παρών στη στιγμή, να βρίσκεις την ευχαρίστησή σου και να μην προεξοφλείς τίποτα. Από όλες τις σπουδαίες εκπαιδεύσεις που έχω παρακολουθήσει, είναι αυτή που άλλαξε τη ζωή μου.
Αποκάλυψε την αγαπημένη σου στιγμή σε μία παράσταση.
Αγαπημένες μου είναι οι στιγμές που όλα πάνε στραβά.
Η μεγαλύτερη σου αγωνία για την παράσταση metaδραματικό είναι…
Ότι θα χαλάσει το ηχοσύστημα κατά τη διάρκεια της παράστασης. Χωρίς το ηχητικό της περιβάλλον, η παράσταση δεν σώζεται.
Η φιλοσοφία σου ποια είναι;
Κοίτα μπροστά.
Ο μεγαλύτερο εχθρός της τέχνης είναι…
Ο εφησυχασμός.

Σε κοινωνικό επίπεδο τι σε τρομάζει;
Η σιωπή μπροστά στην αδικία. Αλλά με συγκινεί η φωνή του ενός που επιμένει.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι αυτό θα ήταν…
Να μην είναι φυσιολογικό να δουλεύεις 8 και 10 ώρες τη μέρα και να μη σου φτάνουν τα λεφτά ούτε για τα βασικά.
Πες μου κάτι off the record…
Τα ρούχα μου είναι πάντα ασιδέρωτα και γεμάτα γατότριχες.
Τα επόμενα σου σχέδια ποια είναι;
Μία περιοδεία σε πόλεις του εξωτερικού. Τον Οκτώβριο το "metaδραματικό” θα παρουσιαστεί στο Μιλάνο και την Κατάνια και από εκεί και πέρα θα υπάρξει συνέχεια.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Περισσότερες πληροφορίες
Metaδραματικό
Μία βραβευμένη σόλο παράσταση μεταδραματικού θεάτρου, βασισμένη σε μια φωτογραφική ιδέα του Δημήτρη Νικολάου. Ένα εγκάρδιο αφιέρωμα στο Ανολοκλήρωτο. 35 μικρές σκηνές που αποτυπώνουν θραύσματα της πραγματικότητας σε ένα αδιάκοπο σκηνικό ζάπινγκ. Μία παράξενη μωσαϊκή θεατρική εμπειρία, όπου μία αστική κολυμβήτρια ψάχνει τη θάλασσα. Μία γυναίκα αναζητά την ταυτότητά της σε έναν κόσμο αποσπασματικό, παράλογο, γελοίο. “Ένα τέτοιο θέαμα δεν πρόκειται να ικανοποιήσει απόλυτα εκείνον που αγαπά τον χορό και θέλει να δει κάτι που να πληροί τους παραδοσιακούς όρους του χορού, ή τον θεατρόφιλο που επιμένει να βλέπει το θέατρο με δραματικούς όρους. Εδώ ζωντανεύει κάτι άλλο που είτε το δέχεσαι, είτε το απορρίπτεις. Και για να το δεχτείς, πρέπει να είσαι ανοιχτ@ στις προκλήσεις της σύγχρονης αισθητικής και, κυρίως, της άποψης για την αυτονομία των επί μέρους συστατικών στοιχείων της performance, όπου σε κάθε σκηνή προβάλλεται και ένα διαφορετικό είδος… Είναι έξυπνα τοποθετημένο ανάμεσα στην pop και το σοβαρό θέατρο, με έντονες σουρεαλιστικές πινελιές που απελευθερώνουν το μυαλό και τις αντιδράσεις…» (απόσπασμα από το βιβλίο του Σάββα Πατσαλίδη, «Θέατρο και παγκοσμιοποίηση, αναζητώντας τη ‘χαμένη πραγματικότητα’», εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 2012)