Εθνικό Θέατρο: Το αινιγματικό "Ονειρόδραμα" ανεβάζει η Γεωργία Μαυραγάνη στην Κεντρική Σκηνή

Το πιο προσωπικό και αγαπημένο έργο του ίδιου του σπουδαίου Σουηδού δραματουργού Άουγκουστ Στρίντμπεργκ αλλά ταυτόχρονα και το πιο αινιγματικό ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου με την υπογραφή της ανήσυχης φωνής της νεότερης γενιάς σκηνοθετών, Γεωργίας Μαυραγάνη. Ένα δράμα υψηλής ποιητικότητας και υπαρξιακών αναζητήσεων με κυρίαρχο το ονειρικό στοιχείο, όπως δηλώνει και ο τίτλος του, είναι το "Ονειρόδραμα” που ετοιμάζεται να κάνει πρεμιέρα με πολυμελή θίασο στις 20 Μαρτίου.

Για το έργο

Συναντήσεις και αποχωρισμοί, αποχωρισμοί και συναντήσεις… Ένα παράξενο τοπίο. Ένας πύργος ξεπροβάλλει ανάμεσα από λουλούδια και όσο περνά ο χρόνος γίνεται μεγαλύτερος. Μια γυναίκα πλέκει μια κουβέρτα από αστέρια. Ένα κεφάλι ξεπροβάλλει από έναν τοίχο. Αντικείμενα που αλλάζουν ιδιότητες. Πρόσωπα που χωρίζονται, διπλασιάζονται, πολλαπλασιάζονται, εξαφανίζονται, στερεοποιούνται, θολώνουν, ξεκαθαρίζουν… Εικόνες από παιδικό όνειρο ή από ένα παράδοξο ποιητικό παραμύθι γεμάτο απόκοσμες ιστορίες που αφηγείται κάποιος/α ηλικιωμένος/η… Ίσως, τελικά, να είναι μόνο ένα σκηνικό όνειρο, ένα "Ονειρόδραμα” (1901). 

Ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας αφηγείται την ιστορία της κόρης του θεού Αγνής, από τη στιγμή που κατεβαίνει από τον ουρανό για να επισκεφθεί τη γη, προκειμένου να γνωρίσει την ανθρώπινη φύση και όσα βιώνει το άγνωστο για εκείνη είδος. Κάθε ένα από τα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα που γνωρίζει μοιράζεται μαζί της το δικό του σύμπαν, με την Αγνή να εισχωρεί άλλοτε ως θεατής και άλλοτε ως συμμετοχή. Όσο πορεύεται μαζί τους, από πλάσμα του ουρανού, αρχίζει να γίνεται ολοένα και περισσότερο άνθρωπος, γνωρίζοντας από κοντά τις δυσκολίες της ζωής, τις ελπίδες και τις διαψεύσεις της.

Ο Στρίντμπεργκ, έχοντας συμβάλλει καίρια στη διαμόρφωση του ρεαλιστικού κινήματος, καταδύεται τώρα στον χώρο των συμβόλων και του αρχέγονου μύθου, προβάλλοντας ένα ανορθολογικό όραμα του κόσμου, μια ερμηνεία της ανθρώπινης εμπειρίας, πέρα από τους νόμους της φυσικής επιστήμης. Σε αυτό το υψηλής ποιητικής πνοής δράμα ο συγγραφέας δημιουργεί μικρές νησίδες απτής πραγματικότητας οι οποίες καταποντίζονται καθώς ο χώρος σταδιακά καταργείται, ο χρόνος διαστέλλεται και τα πρόσωπα δεν είναι παρά διαφορετικές όψεις του ίδιου ατόμου, του ατόμου που ονειρεύεται, του ατόμου που αέναα αναρωτιέται: Γιατί υποφέρουν οι άνθρωποι; Γιατί είναι έτσι φτιαγμένος ο κόσμος; Πώς να ζει κανείς;

Η Γεωργία Μαυραγάνη έχοντας δίπλα της έναν δυναμικό θίασο συντελεστών και ηθοποιών της μεγαλύτερης αλλά και της νεότερης γενιάς προσεγγίζει το έργο σαν μια χορική αφήγηση, ένα χειροποίητο θέατρο μεγάλης κλίμακας. Αφουγκράζεται τους άρρητους νόμους αυτού του παράδοξου σύμπαντος, όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, προσεγγίζοντάς το με ευαισθησία και λυρισμό. Μέσω των σωμάτων και των φωνών των ηθοποιών, του λόγου και της μουσικής, η σκηνοθέτρια αποπειράται να μιμηθεί την ασύνδετη αλληλουχία του ονείρου και των παραμυθιών. Γιατί στα όνειρα, όπως και στη σκηνή, όλα μπορούν να συμβούν και όλα είναι πιθανά…

Παίζουν οι ηθοποιοί: Αλίκη Αλεξανδράκη, Ασημίνα Αναστασοπούλου, Κορίνα-Άννα Γκουγκουλή, Θανάσης Δόβρης, Βασίλης Καραμπούλας, Ράνια Κελαϊδίτη, Μελίνα Κοτσέλου, Ερμής Μαλκότσης, Νίκος Μάνεσης, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Μαρίνα Παπούλια, Ελίνα Ρίζου, Μαριάμ Ρουχάτζε, Κωνσταντίνος Σιώζος, Γιώργος Σκαρλάτος, Βασίλης Τρυφουλτσάνης, Μαρία Τσιμά.

Τη μετάφραση υπογράφει ο Γιώργος Δεπάστας. Τα σκηνικά είναι της Άρτεμις Φλέσσα, τα κοστούμια της Λίλης Κυριλή, η μουσική του Χάρη Νείλα, οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα και η επιμέλεια της κίνησης του Ερμή Μαλκότση.