Ελίνα Γιουνανλή©
"Καζανόβα / Δον Ζουάν. Ερωτική περιπλάνηση"
Το φιλόδοξο εγχείρημα που υπογράφει ο Στάθης Λιβαθινός φέρνει στη σκηνή δύο άπαιχτα έως τώρα ποιητικά έργα, δύο ελεγείες για τον έρωτα και τη ζωή: τον "Δον Ζουάν" του Λόρδου Μπάιρον και το "Τέλος του Καζανόβα" της Μαρίνα Τσβετάγεβα. Μακριά από τα στερεότυπα που τις συνοδεύουν, η ιστορική προσωπικότητα του Καζανόβα και η μυθική φιγούρα του Δον Ζουάν έρχονται στο προσκήνιο στις πρωτότυπες ομοιοκατάληκτες μεταφράσεις που υπογράφουν η Έλσα Ανδριανού και ο Γιώργος Κοροπούλης. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν παλιοί και νέοι συνεργάτες του σκηνοθέτη: Βασίλης Ανδρέου, Γιώργος Δάμπασης, Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κόικας, Λίλλυ Μελεμέ, Ειρήνη Λαφαζάνη, Πολυξένη Παπακωνσταντίνου, Μαρία Σαββίδου, Θεόβη Στύλλου, Άρης Τρουπάκης, Δημήτρης Φιλιππίδης (14-18/6).
Nurith Wagner Strauss©
"Το θεατρικό έργο (La obra)"
Πειραματικός σκηνοθέτης που δοκιμάζει τα όρια μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, ο Αργεντινός Μαριάνο Πενσότι έρχεται με μια παράσταση βασισμένη σε αληθινή ιστορία: αυτήν του Σίμον Φρανκ, ενός Πολωνοεβραίου, ο οποίος εγκαταστάθηκε σε ένα χωριό της Αργεντινής τη δεκαετία του ’60 και ξεκίνησε να στήνει μεγάλες δημόσιες αναπαραστάσεις από τη –βιωματική, όπως ισχυριζόταν– εμπειρία του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, εμπλέκοντας μάλιστα ολόκληρη την κοινότητα. Όπως ο ήρωάς του, ο Πενσότι συχνά στήνει μυθοπλαστικές παραστάσεις σε δημόσιους χώρους, ενώ πρόκειται για τον δημιουργό της ταινίας "The Audience", που γυρίστηκε στα Εξάρχεια, σε ανάθεση και παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, ως μέρος ενός εν εξελίξει πρότζεκτ σχετικά με τη σχέση θεάτρου και πραγματικής ζωής (14-15/6).
Περισσότερες πληροφορίες
Καζανόβα / Δον Ζουάν. Ερωτική περιπλάνηση
Το φιλόδοξο εγχείρημα του Στάθη Λιβαθινού ενώνει σε μία παράσταση δύο άπαιχτα έργα, τον «Δον Ζουάν» (μετάφρ.: Γ. Κοροπούλης) του Λόρδου Μπάιρον και το «Τέλος του Καζανόβα» (μετάφρ.: Έλ. Ανδριανού) της Ρωσίδας ποιήτριας Μαρίνα Τσβετάγεβα, για πρώτη φορά σε ελληνικό έμμετρο ομοιοκατάληκτο στίχο. Τα δύο έργα γράφτηκαν σε ταραγμένους καιρούς: το πρώτο στις αρχές 19ου αιώνα, λίγο πριν ο Μπάιρον αναμιχθεί ενεργά στην Ελληνική Επανάσταση, και το δεύτερο στις αρχές του 20ού, λίγο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Η λογοτεχνική φιγούρα του Δον Ζουάν και η ιστορική προσωπικότητα του Καζανόβα συνδέονται μεταξύ τους μέσα από το «φαινόμενο όχι του έρωτα, αλλά του έρωτα για τη ζωή», όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης. Το ένα στη νιότη και το άλλο στον ύστατο απολογισμό. Το ρομαντικό πνεύμα του Λόρδου Μπάιρον συναντά την ξεχωριστή γραφή της Μαρίνα Τσβετάγεβα σε ένα σκηνικό έργο για τον έρωτα, τον χρόνο την εξορία και την περιπλάνηση.
La obra
Με αφετηρία την «πραγματική ιστορία» του Σίμον Φρανκ, ενός Πολωνοεβραίου επιζώντα του Ολοκαυτώματος, ο οποίος μετακομίζει σε ένα χωριό της Αργεντινής τη δεκαετία του 1960 και στήνει παραστάσεις με τους κατοίκους αντλώντας από τη ζωή του, ο διεθνώς αναγνωρισμένος, καινοτόμος Αργεντίνος σκηνοθέτης εξερευνά το τι σημαίνει «θύτης» και «θύμα» σήμερα. Ωστόσο, η καλειδοσκοπική οπτική με την οποία μεταφέρει την ιστορία στη σκηνή -επινοεί ως alter ego του τον θεατρικό σκηνοθέτη Ουαλίντ Μανσούρ, ο οποίος έρχεται στην Αργεντινή για να ανεβάσει μια παράσταση με υλικό τις αφηγήσεις των κατοίκων που συμμετείχαν στο έργο του Σίμον Φρανκ- δημιουργεί ερωτήματα γύρω και από την έννοια της ίδιας της αναπαράστασης.
