"Θέλω να σου κρατάω το χέρι: Βιωματικό, ζωντανό, λιγότερο εγκεφαλικό θέατρο

Θέλω να σου κρατάω το χέρι

Πώς γράφεται μια αυτοβιογραφική ιστορία όπως το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" που είδαμε τον περασμένο χειμώνα στο ανακαινισμένο θέατρο Άλφα "Ληναίος-Φωτίου"; Ο δημιουργός του Τάσος Ιορδανίδης δίνει την απάντηση απλά και ειλικρινά: "Μία νύχτα στην καραντίνα. H Θάλεια Ματίκα ξενυχτούσε μαζί μου. Σιγοτραγουδώντας για να μην ξυπνήσουμε τα παιδιά μας αποφασίσαμε να μιλήσουμε για όλα όσα αποτελούν την καθημερινότητα που μας κυνηγά, μας κάνει ευτυχισμένους και που εν τέλει είναι η ζωή μας. Λίγες ώρες μετά βρέθηκα να γράφω ασταμάτητα. Αφορμή τα 14 χρόνια συμβίωσης με τη Θάλεια, οι γέννες των παιδιών μας, η κοινή μας επαγγελματική ζωή, οι ώρες στο σπίτι". 
 

Διαβάστε Επίσης

Το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" περιλαμβάνει πολλά δραματοποιημένα βιογραφικά στοιχεία είναι αφηγηματικό ουσιαστικά και λιγότερο θεατρικό, το σκηνοθέτησε η Θάλεια Ματίκα και τους ρόλους μοιράζεται το ζευγάρι στη σκηνή και τη ζωή Ματίκα-Ιορδανίδης. Από αυτοβιογραφικά κείμενα μπορεί να προκύψουν σημαντικά, ουσιαστικά σοβαρού κοινωνικού προβληματισμού σκηνικά δημιουργήματα. Σε μια εποχή σαν τη δική μας, που η ταχύτητα καθορίζει τα πάντα και ο αγώνας για επιβίωση και ευημερία οδηγεί στην διάψευση των ονείρων, στην επιφανειακή πλευρά των σχέσεων και την έλλειψη κοινού οράματος το "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" ηχεί σαν καμπανάκι γιατί σκιαγραφεί με ειλικρίνεια και αμεσότητα τις πληγές μας.

Τα δυο πρόσωπα του έργου πίστεψαν κάποτε ότι μπορούν ν’ αλλάξουν τις ζωές τους με τις επιλογές τους και βρέθηκαν αυτο-έγκλειστοι στη σχέση-φυλακή. Η κοινωνική ή επαγγελματική ματαίωσή τους σαφώς διαχέεται και στην προσωπική σχέση τους. Η παράσταση χωρίς κάποιο προκλητικό εύρημα, δεν επιθυμεί να πει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από όσα λέει η ίδια η ζωή και η αέναη ροή των σχέσεων. Αφήνει περιθώριο στη σιωπή, για να σκεφτούμε ποιες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, οι κοινωνίες μας και ο πολιτισμός, ενώ επιτρέπει στην αισιοδοξία να γλυστρήσει αθόρυβα. Υπάρχει ωραιότερο από το να σου πει κάποιος..."Θέλω να σου κρατώ το χέρι"; Ο νέος κύκλος παραστάσεων του έργου ξεκινά στο Θέατρο Άλφα "Ληναίος-Φωτίου", στις 16 Σεπτεμβρίου.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

"Athletes of the Gods" στο Ηρώδειο: 12 κορυφαίοι χορευτές σε μια μοναδική (φιλανθρωπική) βραδιά

Ένα ξεχωριστό γκαλά χορού που περιλαμβάνει κλασικό και μοντέρνο ρεπερτόριο ενώνει ταλαντούχους χορευτές σε μια βραδιά για καλό σκοπό στο ρωμαϊκό ωδείο, λίγο πριν κλείσει τις πόρτες του για τα επόμενα τρία χρόνια.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
11/07/2025

Οι κομματάρχες επιστρέφουν με "Δάφνες και Πικροδάφνες"

Βλαβιανός, Ζιόβας, Σοφιανός, Τσουρουνάκης φέρνουν την πολιτική στο σανίδι με τις "Δάφνες και Πικροδάφνες" των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη.

Η Μαρία Πρωτόπαππα για πρώτη φορά στην Επίδαυρο με την "Ανδρομάχη" του Ευριπίδη

Πρώτες φωτογραφίες από το σκηνοθετικό ντεμπούτο της χαρισματικής ηθοποιού και σκηνοθέτριας που συμπρωταγωνιστεί με τους Αργύρη Ξάφη, Γιάννη Νταλιάνη κι έναν εξαιρετικό θίασο ηθοποιών στην τραγωδία για την ανθρώπινη δικαιοσύνη και τη θέση της γυναίκας.

Ακρόαση | "Άμλετ" ανεβάζει το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και αναζητά ηθοποιούς

Μετά την παράσταση "Ριχάρδος III*", η σκηνοθέτρια Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη και ο συγγραφέας Ανδρέας Φλουράκης συνεργάζονται ξανά σε μια ακόμα ελεύθερη διασκευή σαιξπηρικού έργου.

3 θεατρικές επαναλήψεις που θα μας συγκινήσουν

Open air ραντεβού με τέσσερις θεατρικές παραστάσεις σε περιοδεία: "Η Θάλασσα και ο Γέρος", "Lemon", "Μέσα στο μυαλό σου".

Αποκλειστικό: Αντώνης Καφετζόπουλος και Ζερόμ Καλούτα σε μια υπαρξιακή σύγκρουση στο "Άσπρο-Μαύρο" του Κόρμακ ΜακΚάρθι

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος μεταφράζει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί δίπλα στον Ζερόμ Καλούτα στο "Άσπρο-Μαύρο", το βαθιά φιλοσοφικό έργο του Κόρμακ ΜακΚάρθι, που ανεβαίνει από τον Οκτώβριο στο Θέατρο Επί Κολωνώ, με early bird προσφορά.

Το νέο ρεπερτόριο του Θεάτρου Προσκήνιο για την περίοδο 2025-26

Ο Δημήτρης Καραντζάς επιστρέφει με το "Λεωφορείον ο Πόθος", ενώ νέες παραστάσεις υπογράφουν ο Ανέστης Αζάς και ο Βασίλης Μαγουλιώτης (Suyako) – τρεις δημιουργοί που χαρτογραφούν εκ νέου τη θεατρική γλώσσα και το τοπίο της εποχής.