Όταν τον περασμένο Γενάρη πέρασα τις πύλες των φυλακών Κορυδαλλού και είδα μια παράσταση παιγμένη από τους ίδιους τους κρατούμενους, σκέφτηκα αυτόματα «Ιδού μια –μικρή; Μεγάλη; Δεν έχει σημασία- ανθρωπιστική μεταρρύθμιση εντός της φυλακής, για την οποία ο Μισέλ Φουκώ θα ήταν πολύ περήφανος. Οι ίδιοι άνθρωποι και φορείς που τότε με κάλεσαν, μαζί με μια ομάδα δημοσιογράφων, να δούμε εκείνη την παράσταση αλλά και κάποιες ακόμη ομάδες ανθρώπων που ασχολούνται ενεργά με την επανένταξη των φυλακισμένων, περνούν για δύο μέρες τις πύλες της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών και διοργανώνουν τη διημερίδα «Η Τέχνη διώχνει τη σκιά του φόβου μέσα και έξω από τη φυλακή» στις 12 & 13/6.
Όπως μας ενημερώνουν σχετικά, υποστηρίζοντας την επανένταξη και συμβάλλοντας στην ανάπτυξη μιας κοινωνίας ανοιχτής στη διαφορετικότητα, το ΚΕΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, το 18 ΆΝΩ, η ΕΠΑΝΟΔΟΣ και το ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΩ συνεργάζονται στην υλοποίηση ενός πολύμορφου πολιτιστικού δρώμενου που συνδυάζει το θέατρο, το λόγο, την εκπαίδευση και την επιστημονική προσέγγιση. Το συντονισμό της πρωτοβουλίας ανέλαβε το Κέντρο Επανένταξης Αποφυλακισμένων ΕΠΑΝΟΔΟΣ, Ν.Π.Ι.Δ. εποπτευόμενο από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Οι θέσεις τους είναι σαφείς: «Στόχος της πρωτοβουλίας είναι η ανάδειξη της σημασίας της τέχνης για την επανένταξη των κρατουμένων, των αποφυλακισμένων και των ενηλίκων που βρίσκονται σε διαδικασία απεξάρτησης. Περιλαμβάνει βιωματικά εργαστήρια για επαγγελματίες, δρώμενα από τις θεατρικές ομάδες των συνεργαζομένων φορέων και επιστημονικό συνέδριο γύρω από τη συμβολή της τέχνης του θεάτρου στην κοινωνική επανένταξη. Συμμετέχουν διακεκριμένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό».
Μια παράσταση που πρωτοπαίχτηκε στις φυλακές Κορυδαλλού, το «Κ», ανεβαίνει, στο πλαίσιο της διημερίδας, στη Στέγη. Πρόκειται για ένα έργο γραμμένο από τον συγγραφέα Τσιμάρα Τζαννάτο, ο οποίος βασίστηκε στις ιστορίες των οροθετικών κρατουμένων του νοσοκομείου Άγιος Παύλος των φυλακών Κορυδαλλού. Όπως επισημαίνει ο συγγραφέας του: «Το «Κ» ξεκίνησε σαν μια χειρονομία αποδαιμονοποίησης της οροθετικότητας. Μέσα από μια ομάδα κρατουμένων του Κορυδαλλού, που η οροθετικότητα τους, τους απέκοπτε από το σύνολο των άλλων κρατουμένων της φυλακής. Με στόχο να αφαιρέσει αυτόν τον επί πλέον στιγματισμό τους, όντας βεβαρημένοι από τον στιγματισμό που φέρουν ως φυλακισμένοι. Το ζητούμενο ήταν να αποφορτιστεί η “πραγματικότητα”, από τις φοβίες που την επικαλύπτουν μέσω ενός έργου-θεατρικού εγχειρήματος, που θα συμπύκνωνε προσωπικές ιστορίες, για να φανερώσει τα κοινά τους στοιχεία. Αλλά: η οροθετικότητα, ήταν η επίφαση. Η επίφαση σε μια σειρά αυθαίρετων κατηγοριοποιήσεων των ανθρώπων αυτών, που τους κατέτασσε στο σκοτεινό κομμάτι της κοινωνίας. Ποινικοί κρατούμενοι, χρήστες στο μεγαλύτερο ποσοστό, επιβαρυμένοι πολλαπλά και σωματικά και ψυχικά, με την οροθετικότητα να έρχεται να επισφραγίσει -ως έωλο επιχείρημα- την περιθωριοποίηση τους. Στην ουσία, ο,τι ακριβώς συνέβαινε εκτός Κ.ορυδαλλού. Στον Κ.όσμο. Αφού φυλακή, είναι μια κοινωνία εν πυκνώσει. Φυλακισμένος, ο άνθρωπος γυμνός από κοινωνικά ενδύματα. Σκέτος ο πυρήνας του. Ο,τι διακοσμητικό φέρει η ζωή- έχει αφαιρεθεί. ΑΝ θέλαμε να μιλήσουμε για τον Κ.ορυδαλλό λοιπόν, θα έπρεπε να μιλήσουμε για τον Κ.όσμο. Και τον άνθρωπο».
Περισσότερες πληροφορίες από το http://www.sgt.gr/gr/programme/event/2276
