Πρωτοεμφανίστηκε στο ρόλο του... Καλοκαιριού σε μια παιδική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης κι έμελλε να βραβευτεί τρισάκις («Μελίνα Μερκούρη», «Κάρολος Κουν» και κοινού του «α») για πολύ πιο «καταραμένους» ρόλους, όπως η Κάθριν στο «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι» του Τενεσί Ουίλιαμς. Τώρα η Μαρίνα Ασλάνογλου ερμηνεύει έναν ρόλο ζωής, την Ηλέκτρα από την ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, κι έχει πολλά να πει γι’ αυτόν.
Μετά τις Ελένη Χατζηαργύρη, Αντιγόνη Βαλάκου, Ειρήνη Παππά, Λήδα Τασοπούλου, Λυδία Κονιόρδου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη γίνεσαι τώρα κι εσύ Ηλέκτρα.
Έχω πολύ άγχος γι’ αυτό. Ένα αγρίμι είναι η Ηλέκτρα. Όλοι μπορεί να σκεφτούμε κάτι φρικτό σε μια δύσκολη φάση. Εκείνη όμως περνάει στην άλλη όχθη: το διαπράττει. Σπρώχνει το χέρι του Ορέστη όταν εκείνος δειλιάζει και σκοτώνουν τη μητέρα τους. Έχει πολύ σκοτάδι μέσα της. Μπήκα στο σκοτάδι της. ανακάλυψα ένα πλάσμα βυθισμένο στο πένθος για το φόνο του πατέρα του. Ήταν σχεδόν ερωτευμένη μαζί του, εξ ου και το φροϊδικό σύμπλεγμα της Ηλέκτρας. Βρίσκεται μέσα στην εμμονή. Δεν ησυχάζει ποτέ. Η συμπεριφορά της μπορεί να θεωρηθεί νευρωσική, η ίδια είναι γεμάτη ιδεοψυχαναγκασμούς.
Πώς προσεγγίζεται ένας τέτοιος ρόλος ώστε να μην προκύψει μια υστερική και μονοσήμαντη ερμηνεία;
Θέλει… ψυχή και γερή τεχνική! Πρέπει να δουλευτεί το κείμενο λέξη-λέξη, όπως στο σχολείο. Αποφασίζεις λ.χ. πως σε αυτό το σημείο θα γίνεις πιο ανθρώπινη, σε εκείνο θα επιτρέψεις το μίσος και την εκδικητική μανία να εκδηλωθούν. «Κάθε λέξη έχει νόημα», μας λέει ο Ευαγγελάτος κι έχει απόλυτο δίκιο. Κοίτα, εγώ είμαι «παιδί του σκηνοθέτη», μου αρέσει δηλαδή να έχω κάποιον να με καθοδηγεί βήμα-βήμα. Πώς να το πω; Θέλω τον τροχονόμο μου!
Πώς είναι να σκοτώνεις τη Ρένη Πιττακή [σ.σ.: ερμηνεύει την Κλυταιμνήστρα];
«Μανούλα μου», τη φώναζα στις πρώτες πρόβες. Λόγω του θαυμασμού και του σεβασμού που τρέφω για εκείνη, στην αρχή ήταν η ίδια που με προέτρεπε, λέγοντάς μου ότι «το ξέρω πως με αγαπάς, αλλά πρέπει να με σκοτώσεις». Έχω μάθει πολλά κοντά της, όπως και από τον Γιάννη Βόγλη. Ακούγοντάς τους, γνωρίζεις την ιστορία του θεάτρου και της χώρας, βλέπεις πίσω από τους μύθους.
Είναι η πρώτη φορά που καταπιάνεσαι με αρχαία τραγωδία;
Ναι, δεν είχε τύχει να διδαχτούμε αρχαίο δράμα ούτε στα χρόνια της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, ενώ στην Επίδαυρο έχω βρεθεί μόνο ως μέλος του Χορού στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Ήταν όμως μοναδική εμπειρία. Πλούτος ήταν ο Ευγένιος Σπαθάρης και Πενία η Σοφία Φιλιππίδου – υπέροχοι και οι δύο. Θυμάμαι πως η διαδρομή από τα καμαρίνια μέχρι το αρχαίο θέατρο μου είχε φανεί τεράστια. σαν να πέρασε ένας αιώνας. Συγκινούμαι, ξέρεις, με την πολλή ευτυχία τόσο, ώστε αυτόματα φοβάμαι μη μου συμβεί κάτι κακό και χαθεί.
Πώς ήταν η ατμόσφαιρα στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης;
Ήταν φοβερά εκείνα τα τρία χρόνια. Ήμουν όλη την ημέρα στο θέατρο, δεν έκανα τίποτε άλλο, ζούσα μόνο γι’ αυτό. Από τις 10 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι κρατούσα τα τηλέφωνα στο ταμείο του θεάτρου, αμέσως έφευγα για μάθημα μέχρι τις 8 το βράδυ κι έπειτα ξαναγύριζα στο θέατρο για να πουλήσω προγράμματα! Το να κάνω, ας πούμε, κοπάνα μού ήταν αδιανόητο. Ήμουν από τις τελευταίες μαθήτριες του Μίμη Κουγιουμτζή και του Γιώργου Λαζάνη, ενώ συμφοιτητές είχα τον Μελέτη Ηλία, τον Στάθη Μαντζώρο, τη Λουκία Μιχαλοπούλου...
Θεατρικό «πατέρα» όμως αποκαλείς τον Σπύρο Ευαγγελάτο...
Εκείνος μου έχει δώσει τις πιο μεγάλες ευκαιρίες. Σκέψου πως με διάλεξε από μια οντισιόν και μέσα σε τρία χρόνια μου έδωσε τον πρώτο μεγάλο μου ρόλο, την Κάθριν στο «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι» του Τενεσί Ουίλιαμς, για τον οποίο βραβεύτηκα από το κοινό του «α». Και, να, τώρα μου πρότεινε την Ηλέκτρα! Ως σκηνοθέτης, ο Ευαγγελάτος σε κάνει να νιώθεις τρομερή ασφάλεια. Σκέψου πως όλη η παράσταση είναι έτοιμη ήδη 15 ημέρες πριν από την πρεμιέρα. Είναι ήρεμος, μεταδοτικός, με τρομερό χιούμορ και σπουδαίο ήθος, ένας ευγενής. Επιμένει πολύ στην ορθοφωνία και στις τονικότητες. Μας υπενθυμίζει διαρκώς να πατάμε πάνω στα λόγια και πιστεύει ακράδαντα πως ο θεατής θα καταλάβει το έργο μόνο αν ακούσει τι λέμε.
Ποιος ήταν ο πρώτος σου ρόλος στο θέατρο;
Σε ένα παιδικό έργο στο Θέατρο Τέχνης, το «Μια φορά κι ένα λεπτό». Έκανα το Καλοκαίρι! Ποιον ρόλο ονειρεύεσαι να παίξεις; Δεν ονειρεύομαι ρόλους. Όταν όμως μεγαλώσω πολύ, ως γηραιά ηθοποιός, θα ήθελα πολύ να έπαιζα την κυρία Βέναμπλ από το «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι».
Το διαδίκτυο βρίθει από κουτσομπολιά για την προσωπική σου ζωή, τους έρωτες, τις σχέσεις σου… Πώς διαχειρίζεσαι αυτήν την υπερέκθεση;
Με έχει δυσκολέψει κατά καιρούς. Δεν είναι κάτι που με ευχαριστεί. Είναι πιο λογικό να κρίνεται η επαγγελματική πορεία κάποιου παρά η προσωπική του, έτσι δεν είναι;
Η «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη ανεβαίνει στο Θέατρο Μπάντμιντον σε avant premiere για τους αναγνώστες του www.athinorama.gr στις 12/6.
Περισσότερες πληροφορίες
Ηλέκτρα
Η Ηλέκτρα και ο αδερφός της Ορέστης αποφασίζουν να σκοτώσουν τη μητέρα τους, ώστε να την εκδικηθούν για τη δολοφονία του πατέρα τους.
