Το μέλλον δεν παίζεται στα ζάρια ή μήπως παίζεται; Δυο φουκαράδες στήνουν παιχνίδια με τη ζωή στο διαχρονικό «Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη στην Ακαδημία Πλάτωνος,. Σαράντα τρία χρόνια έχουν μεσολαβήσει από το 1972, όταν ο Κάρολος Κουν πρωτοανέβασε το έργο, όμως πόσα πράγματα έχουν αλλάξει στη νοοτροπία μας; Την απάντηση δίνουν οι δυο μεροκαματιάρηδες ήρωες, οι οποίοι ονειρεύονται τη μεγάλη μπίζνα και επιδίδονται σε απίστευτες επιχειρηματικές δραστηριότητες που στήνονται και γκρεμίζονται εν τη γενέσει τους με την ευκολία μιας παρτίδας. Μας ιντριγκάρει όμως και η προσέγγιση του Δημήτρη Λάλου στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα.
Τους ρόλους των δυο φτωχοδιάβολων ταβλαδόρων αναλαμβάνουν οι έγχρωμοι ηθοποιοί Σαμουήλ Ακίνολα και Στέφανος Μουαγκιέ, καθώς όπως λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης «το πιο δυνατό στοιχείο ενός λαού είναι η νοοτροπία του. Αυτή που δεν γνωρίζει τάξεις και χρώμα. Αυτή που ενσωματώνει, αφομοιώνει και εξισώνει τα πάντα. Αυτή που καλείται, τελικά, να οικειοποιηθεί όποιος επιθυμεί να επιβιώσει». Η παράσταση θα παιχτεί σε avant premiere για τους αναγνώστες του έντυπου «α», στις 12/6. Αναζητήστε το κουπόνι στις σελίδες του περιοδικού.
Περισσότερες πληροφορίες
Το τάβλι
Ένας ύμνος κι ένας λίβελος για το νεοελληνικό σύμπλεγμα μαγκιάς, το εμβληματικό έργο του 1972 μας υπενθυμίζει ότι το πιο δυνατό στοιχείο ενός λαού είναι η νοοτροπία του
