© Συλλογή Οικογένεια Ιάννη Ξενάκη
Ιάννης Ξενάκης
Πρωτοπόρος στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής και όχι μόνο, ο Ιάννης Ξενάκης χάραξε νέους δρόμους για την τέχνη του 20ου αιώνα με το ριζοσπαστικό και πολυεπίπεδο έργο του. Δεν είναι επομένως τυχαίο που το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει όχι μία, αλλά δύο μεγάλες εκθεσιακές παρουσιάσεις για τον σπουδαίο δημιουργό. Εδώ και μερικές μέρες, το ισόγειο του μουσείου κοσμεί η έκθεση "Ιάννης Ξενάκης: Ηχητικές Οδύσσειες", ενώ ανεβαίνοντας στον τρίτο όροφο, ανακαλύπτουμε μια νέα παραγωγή του ΕΜΣΤ σε συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών και το ΚΣΥΜΕ, "Ο Ξενάκης και η Ελλάδα".
Info: ΕΜΣΤ | 29/6/23-7/1/24 | Ώρες λειτουργίας: Τρ., Τετ., Παρ., Σαβ., Κυρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Πεμ.: 11 π.μ. - 10 μ.μ. | Είσοδος: €8, €4
Rethinking Τέχνη & Τεχνικές
Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος "ReInHerit, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης παρουσιάζει την τρίτη θεματική έκθεση με τίτλο "ReThinking Τέχνη & Τεχνικές". Αυτή τη φορά, το μουσείο στρέφει το βλέμμα στα διαφορετικά είδη άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς και εστιάζει στα φυσικά υλικά, στις διαδικασίες στις οποίες αυτά υποβάλλονται καθώς και στον τρόπο με τον οποίο σχετίζονται με τη βιωσιμότητα και τα περιβαλλοντικά ζητήματα.
Info: Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης | 30/6-27/7 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ., Τετ., Παρ., Σαβ.: 10 π.μ. - 5 μ.μ., Πεμ.: 10 π.μ. - 8 μ.μ., Κυρ.: 11 π.μ. - 5 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Deceptive Realities
Το εικαστικό ταξίδι της καλλιτέχνιδας Alexandra Dore ξεκίνησε όταν ανακάλυψε τις δυνατότητες της τέχνης του κολάζ. Με έμπνευση τη Νέα Υόρκη, όπου έζησε για μία δεκαετία, μετέφερε το ζωντανό πνεύμα της πόλης στα έργα της. Πλέον η καλλιτέχνιδα ασχολείται με το ψηφιακό κολάζ, προσθέτοντας λόγκος πάνω από τις εικόνες σε μια προσπάθεια να αμφισβητήσει το αρχικό μήνυμα αυτού που βλέπουμε. Τέτοιου είδους έργα θα δούμε στην Allouche Benias, συνθέσεις που αλλοιώνουν την ιδέα του θεατή για την αυθεντικότητα και αντλούν έμπνευση από τους Andy Warhol και Sigmar Polke. Το σαρκαστικό ύφος της Dore εκθέτει την καταναλωτική μανία της σημερινής κοινωνίας και καλεί το κοινό να αντιμετωπίσει τη σκληρή αλήθεια ανάμεσα στο πραγματικό και το επινοημένο.
Εγκαίνια: 6/7 (6-9 μ.μ.)
Info: Allouche Benias | 6/7 -τέλη Σεπτεμβρίου | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Σαβ.: 11 πμ. - 5 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Contemporary Womanhood 1.0: σύγχρονες θηλυκότητες
Σύγχρονες γυναίκες δημιουργοί συνευρίσκονται στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά και αφοσιώνονται στη σύγχρονη γλυπτική, επιχειρώντας ένα γεφύρωμα του μοντέρνου και του σύγχρονου, όχι μόνο στο μέσο της γλυπτικής αλλά και στην ίδια την εικαστική δημιουργία και ζωή. Αφετηρία για την έκθεση υπήρξε το έργο της ψυχαναλύτριας και ακτιβίστριας Κλαρίσα Πίνκολα Εστές, ειδικά το βιβλίο της "Οι γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους". Στο βιβλίο, η Κλαρίσα Πίνκολα Εστές μιλά για μύθους που σχετίζονται με την αδάμαστη φύση της γυναίκας. Τη Γυναίκα Σκελετό, την πιο γνωστή ιστορία από την προφορική παράδοση των Εσκιμώων, μεταφέρουν οι καλλιτέχνιδες της έκθεσης στα έργα τους, διερευνώντας το τρίπτυχο ζωή-θάνατος-ζωή, καθώς και τη μετάλλαξη.
Εγκαίνια: 6/7 (8 μ.μ.)
Info: MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά | 6/7-8/10 | Ώρες λειτουργίας: Τρ., Τετ., Παρ., Σαβ., Κυρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Πεμ.: 11 π.μ. - 10 μ.μ. | Είσοδος: €4, €2
Ελευσίνα Mon Amour: Αναζητώντας τον Τρίτο Παράδεισο
Η Κατερίνα Γρέγου και δεκαέξι καλλιτέχνες επιχειρούν μία κοινωνικοπολιτική ανάγνωση της Ελευσίνας και της ευρύτερης περιοχής του Θριάσιου πεδίου. Έμπνευση αποτέλεσε το βιβλίο "Storming the Gates of Paradise: Landscapes for Politics" της συγγραφέα, ιστορικού, περιβαλλοντολόγου και ακτιβίστριας Rebecca Solnit, καθώς και η ταινία-σταθμός "Χιροσίμα Αγάπη Μου" του Αλέν Ρενέ. Κάθε καλλιτέχνης εξερευνά διαφορετικά κεφάλαια της ιστορίας και του παρόντος της Ελευσίνας (εστιάζοντας στο βιομηχανικό της παρελθόν και μέλλον) και μιλά για τα τραύματα και τις προσδοκίες της, αλλά και πως αυτά συνδέονται μεταξύ τους. Όμως τα έργα δεν περιορίζονται μόνο στο ελευσίνιο πλαίσιο: ασχολούνται με ευρύτερα κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και γεωπολιτικά ζητήματα που αφορούν τόπους σε μετασχηματισμό, καθώς και τη σημερινή παγκοσμιοποιημένη συνθήκη.
Εγκαίνια: 7/7 (7 μ.μ.)
Info: Παλαιό Ελαιουργείο, X-Bowling Art Center | 7/7-30/9 | Είσοδος ελεύθερη
Imposters
Γυναίκες δημιουργοί επέλεξαν να εξερευνήσουν νέα μονοπάτια της τέχνης, ακολουθώντας τα ταλέντα και τις κλίσεις τους. Έτσι όμως κατέληξαν να διακατέχονται από "σύνδρομο του απατεώνα", προσπαθώντας να αποδείξουν εκ νέου την αξία τους σε ένα πολύ ιδιαίτερο πλαίσιο. "Σύνδρομο του απατεώνα" διακατέχει όσους αδυνατούν να εσωτερικεύσουν τα επιτεύγματά τους και έχουν έναν μόνιμο φόβο ότι θα εκτεθούν ως "απατεώνες", παρά το προφανές ταλέντο τους. Μέσα από χαρακτικά, ποίηση, φωτογραφία, ζωγραφική, κέντημα και κόμικς, το πρότζεκτ χαρτογραφεί δημιουργικές γυναίκες που αισθάνονται ανασφάλεια στον νέο, επαγγελματικό τους ρόλο.
Εγκαίνια: 4/7 (7 μ.μ.)
Info: T.A.F./ the art foundation | 4/7-2/9 | Ώρες λειτουργίας: Τετ.-Κυρ.: 3-11 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Περισσότερες πληροφορίες
Ελευσίνα Mon Amour: Αναζητώντας τον Τρίτο Παράδεισο
Η έκθεση προτείνει μια κοινωνικοπολιτική ανάγνωση της Ελευσίνας και της ευρύτερης περιοχής του Θριάσιου πεδίου, εμπνευσμένη από το βιβλίο «Storming the Gates of Paradise: Landscapes for Politics» της συγγραφέα, ιστορικού, περιβαλλοντολόγου και ακτιβίστριας Rebecca Solnit, η οποία προσεγγίζει την πολιτική μέσω της κοινωνικής ανάλυσης του τόπου και του τοπίου. Η έκθεση λαμβάνει επίσης υπόψη της το ιστορικό παρελθόν, το οποίο έχει συμβάλει καθοριστικά στη σημερινή ταυτότητα της πόλης. Συρράπτει μνήμη και εμπειρία, χώρο και χρόνο, παρελθόν και παρόν και προτείνει επιπλέον μια ψυχογεωγραφική ανάλυση της πόλης. Πολλοί από τους καλλιτέχνες της έκθεσης (δεκαέξι συνολικά) εξερευνούν συγκεκριμένα κεφάλαια της ιστορίας και του παρόντος –δημόσιου αλλά και ιδιωτικού– της Ελευσίνας και πραγματεύονται τα τραύματα και τις προσδοκίες της, και το πώς αυτά συχνά συνδέονται μεταξύ τους. Αν και τα περισσότερα έργα έχουν ως αφετηρία τον ίδιο τον τόπο της Ελευσίνας, το νόημα και η σημασία τους δεν περιορίζεται σε αυτόν, αλλά σχετίζεται με ευρύτερα σύγχρονα κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και γεωπολιτικά ζητήματα και διαδικασίες που αφορούν τόπους σε μετάβαση και μετασχηματισμό αλλά και την σημερινή παγκοσμιοποιημένη συνθήκη. Η πόλη της Ελευσίνας, χαρακτηριστική μεταβιομηχανική περίπτωση, είναι ιδανικό μέρος για να διερευνηθούν μερικές από τις σημαντικότερες σύγχρονες παγκόσμιες διαδικασίες και μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας: από την οικονομική αναδιάρθρωση, τις ραγδαίες αλλαγές στην παραγωγική οικονομία και την εργασία, μέχρι το οικολογικό-περιβαλλοντικό ζήτημα, τη μετανάστευση, την πολιτειότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και την πολιτιστική ταυτότητα. Το Μυστήριο 3 Ελευσίνα Mon Amour στόχο έχει –όπως αναφέρει και η Solnit στο βιβλίο της– να αποκαλύψει “την ομορφιά στο πιο σκληρό τοπίο και τον πολιτικό αγώνα στη φαινομενικά πιο γαλήνια θέα”, συνδέοντας την πολιτική, την ποιητική και την αισθητική. Παραλλάσσοντας τον τίτλο της εμβληματικής ταινίας Hiroshima Mon Amour (Χιροσίμα αγάπη μου, 1959) του Alain Resnais, η έκθεση κοιτάζει προς αλλά και πέρα από την προφανή κληρονομιά μιας καταστροφής –στην περίπτωση της Ελευσίνας, όχι από τον πόλεμο όπως στην ταινία του Resnais, αλλά από τη βαριά βιομηχανία– και φέρνει επίσης στο προσκήνιο εκδηλώσεις ανθεκτικότητας, αλληλεγγύης, ελπίδας, αναγέννησης και συγκρότησης κοινοτήτων. Μέσα στην έκθεση θα παρουσιαστεί ταυτόχρονα μια αρχειακή έκθεση, σε επιμέλεια της Δώρας Βασιλάκου, με τίτλο «Αισχύλεια: Ένα Αρχείο Μνήμης» που εστιάζει στη σύνδεση του φεστιβάλ Αισχυλείων με τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία από την ίδρυση του μέχρι και το 2016, χρονιά που η Ελευσίνα ανακηρύσσεται Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Μέσα από αρχειακό υλικό, αναδεικνύεται η πλούσια πολιτιστική παρακαταθήκη και παράδοση που άφησε ο θεσμός των Αισχυλείων στην Ελευσίνα και στους κατοίκους της και υπογραμμίζεται η σημαντικότητα του θεσμού ως προάγγελος της Ελευσίνας ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.
Imposters
Το T.A.F./ the art foundation φιλοξενεί τα έργα μιας ομάδας γυναικών που επέλεξαν σε δεύτερο χρόνο να οδηγηθούν σε νέους δρόμους και διαφορετικά δημιουργικά πεδία. Παρόλο που έκαναν αυτή τη μετάβαση ακολουθώντας τα προφανή ταλέντα και κλίσεις τους, διακατέχονται από Imposter syndrome, προσπαθώντας να αποδείξουν εκ νέου την αξία τους -σε έναν πολύ πιο ιδιαίτερο πλαίσιο. Imposter syndrome ή "σύνδρομο του απατεώνα" διακατέχει τα άτομα που χαρακτηρίζονται από αδυναμία να εσωτερικεύουν τα επιτεύγματά τους και έναν επίμονο φόβο ότι θα εκτεθούν ως "απάτη". Παρά τα εξωτερικά αποδεικτικά στοιχεία της ικανότητας τους, εκείνοι και εκείνες που παρουσιάζουν το σύνδρομο παραμένουν πεπεισμένοι ότι είναι απατεώνες και δεν αξίζουν την επιτυχία. Το πρότζεκτ είναι μια χαρτογράφηση δημιουργικών γυναικών, που αισθάνονται ανασφάλεια στους νέους ρόλους τους, στην προσπάθεια εκπλήρωσης του επαγγελματικού τους οράματος. Ξεχωρίσαμε μια σύνθεση δημιουργικών πεδίων και ανατρεπτικών επαγγελματικών σταδιοδρομιών θέλοντας να στηρίξουμε αυτές τις δημιουργούς, να κανονικοποιήσουμε την εμπειρία τους και να αναδείξουμε τη δουλειά τους. Επανοικειοποιoύμαστε τη λέξη imposter του -τόσο κοινού πια- imposter syndrome, χαρακτηριστικό της σύγχρονης γυναικείας επαγγελματικής εξέλιξης, αλλά αναγνωρίζοντας αυτό το κοινό βίωμα, θα επιχειρήσουμε να το αντιμετωπίσουμε, να το ανατρέψουμε και συνεπώς να το προσπεράσουμε. Η έκθεση είναι μια σύνθεση από έργα χαρακτικής, ποίησης, φωτογραφίας, ζωγραφικής, κεντήματος και κόμικ, που συνοδεύονται από τις αντίστοιχες ιστορίες μετάβασης των δημιουργών, οι οποίες άφησαν ή και παράλληλα με τον κόσμο των επιχειρήσεων και των υπηρεσιών και βρέθηκαν στα τωρινά δημιουργικά τους πεδία. Πρόκειται για έργα που μιλάνε για την γυναικεία ενδυνάμωση, για την ασφάλεια που θα θέλαμε να νιώθουμε στα σώματα μας για την ελευθερία που θέλουμε να χαρακτηρίζει τις σκέψεις μας, για την αποδοχή του να απολαμβάνουμε τα κορμιά μας και να αρθρώνουμε με θάρρος τον λόγο μας. Ταξιδεύουμε λοιπόν σε ένα σύμπαν όπου οι «απατεώνες» αποδέχονται τις εαυτές τους, διεκδικούν τον χώρο τους, τολμούν να πειραματίζονται και να εκφράζονται σε όποιο πεδίο επιθυμούν, όποτε και όπως το επιθυμούν, ανεξαρτήτως υπόβαθρου, ηλικίας, φύλου, σεξουαλικότητας, επιλέγοντας συχνά να αντιμετωπίσουμε με χιούμορ και αυτοσαρκασμό τις αγωνίες της διαδικασίας αυτής.
Ο Ξενάκης και η Ελλάδα
Στον τρίτο όροφο του ΕΜΣΤ βρίσκεται μια νέα παραγωγή σε συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών και το Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (ΚΣΥΜΕ) που ίδρυσε ο ίδιος ο Ιάννης Ξενάκης, και στεγάζεται στο Ωδείο Αθηνών. Η έκθεση διερευνά την ταραγμένη και πολύπλοκη σχέση του Ξενάκη με την πρώτη του πατρίδα, από τα χρόνια στη Γαλλία μετά την καταδίκη του σε θάνατο, έως την επιστροφή του στην Ελλάδα μετά από 27 χρόνια αυτοεξορίας και την καταξίωσή του. Με πλούσιο αρχειακό υλικό, φωτογραφίες και επιστολές, η έκθεση καταγράφει τις πτυχές της πλούσιας μουσικής ζωής στην Ελλάδα τις δεκαετίες του '60 και του '70, τις πρωτοβουλίες που προώθησαν τη μουσική πρωτοπορία και στήριξαν τους σύγχρονους συνθέτες, και φτάνει μέχρι την επιστροφή του Ξενάκη και τη διοργάνωση των μεγάλων του ελληνικών έργων, όπως το Πολύτοπο Μυκηνών.
Ιάννης Ξενάκης: Ηχητικές Οδύσσειες
Στο ισόγειο του ΕΜΣΤ παρουσιάζεται η πρώτη ολοκληρωμένη μεγάλη έκθεση στην Ελλάδα για τον πρωτοπόρο συνθέτη Ιάννη Ξενάκη, θεωρητικό της μουσικής, αρχιτέκτονα, μηχανικό, μαθηματικό και έναν από τους πιο προοδευτικούς και δημιουργικούς στοχαστές του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Κατά τη δεκαετία του 1950, ο Ξενάκης έσπασε τους κώδικες της σύγχρονης μουσικής και δημιούργησε ένα μουσικό είδος απολύτως δικό του. Άμεσα αναγνωρισμένος, αλλά και σε διαρκή κατάσταση επανεφεύρεσης και επανάστασης, ο Ξενάκης συνέθεσε μουσική που είναι ταυτόχρονα μια αναφορά στην Αρχαιότητα, μια ωδή στη φύση και τα στοιχεία της, ένας φόρος τιμής στον μοντερνισμό στο ακρότατο σημείο του, και ένα όραμα για τη χρήση της τεχνολογίας. Το έργο του, ευρύτατα αναγνωρισμένο διεθνώς, δεν έχει μέχρι σήμερα παρουσιαστεί σε βάθος στην Ελλάδα. Ο Ξενάκης πρωτοστάτησε στη χρήση μαθηματικών μοντέλων στη μουσική, παραδείγματος χάρη της θεωρίας των παιγνίων. Υπήρξε –και είναι ακόμη σήμερα– μία από τις κορυφαίες επιρροές διεθνώς στην ανάπτυξη της ηλεκτρονικής μουσικής και της μουσικής σύνθεσης από υπολογιστή. Η έκθεση παρουσιάζει πρωτότυπο υλικό από τα πολλαπλά στρώματα της ακατάβλητης δημιουργικότητας του Ιάννη Ξενάκη: φωτογραφίες, αρχιτεκτονικά σχέδια, απεικονιστικές παρτιτούρες, μακέτες και ανέκδοτο ακουστικό υλικό. Χωρισμένη σε έξι ενότητες, η έκθεση "Ηχητικές Οδύσσειες" επικεντρώνεται στο πιο σημαντικό και αντισυμβατικό κομμάτι του έργου του και ρίχνει φως στην προσωπική του ιστορία, όπως επίσης και στην εικαστική, λογοτεχνική και μουσική παραγωγή του. Ενσωματώνει τον συνθέτη στον καιρό του και στα πολιτικά και πολιτιστικά κινήματα που τον καθόρισαν ως καλλιτέχνη. Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, σχεδιασμένο από την Εύα Μανιδάκη και τον Θανάση Δεμίρη (Flux Office), o επισκέπτης καλείται να βυθιστεί στην πολυτάραχη προσωπική ιστορία του Ιάννη Ξενάκη, να ανακαλύψει το εύρος του έργου του και των ενδιαφερόντων του και να ταξιδέψει στο μοναδικό και πολυδιάστατο σύμπαν του.
ReThinking Τέχνη & Τεχνικές
Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «ReInHerit» και μετά την ολοκλήρωση της θεματικής έκθεσης «ReThinking Κοινωνικές Συγκρούσεις», το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης παρουσιάζει την τρίτη θεματική έκθεση με τίτλο «ReThinking Τέχνη & Τεχνικές. Η νέα έκθεση έχει ως στόχο να αναδείξει διαφορετικά είδη άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς ως προς την τέχνη και τις τεχνικές και εστιάζει στα φυσικά υλικά, στις διαδικασίες στις οποίες αυτά υποβάλλονται καθώς και στον τρόπο με τον οποίο σχετίζονται με τη βιωσιμότητα και τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Λόγω της αυξανόμενης εκβιομηχάνισης, της μαζικής παραγωγής και της παγκοσμιοποίησης, πολλές παραδοσιακές πρακτικές χειροτεχνίας έχουν μείνει στάσιμες ή θεωρούνται παρωχημένες. Οι παραδόσεις, οι γνώσεις και οι τεχνικές ωστόσο, που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά, εξελίσσονται πάντα ως απάντηση σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο και συνεχίζουν να παρέχουν στις κοινότητες μια αίσθηση ταυτότητας και σεβασμού της πολιτιστικής ποικιλομορφίας. Ως μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, η τέχνη και οι τεχνικές εκπροσωπούν παραδόσεις του παρελθόντος. Ταυτόχρονα, συνομιλούν με μεθόδους παραγωγής που εστιάζουν στη βιώσιμη χρήση φυσικών και τοπικών υλικών, οι οποίες χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα. Η έκθεση περιλαμβάνει τρία έργα σε ψηφιακή μορφή από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το Μουσείο του Γκρατς στην Αυστρία και το Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου στη Λευκωσία, που παρουσιάζουν το θέμα της τέχνης και των τεχνικών από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας: Πρόκειται για μια λευκή λήκυθο (περ. 420 π.Χ.), ένα συντεχνιακό σεντούκι αρτοποιών μελόψωμου (1744) και μια κορνίζα διακοσμημένη με κουκούλια μεταξοσκώληκα (20ός αιώνας) των τριών μουσείων αντίστοιχα. Οι επισκέπτες της έκθεσης μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη διαδικτυακή εφαρμογή «Smart Lens» του έργου ReInHerit που προσφέρει μια εμπλουτισμένη εμπειρία της έκθεσης. Τα τρία μουσεία ανέπτυξαν επίσης τρεις ψηφιακές εκθέσεις οι οποίες αποτελούν αντικατοπτρισμό των φυσικών, είναι εμπλουτισμένες με ψηφιακά διαδραστικά εργαλεία αφήγησης, ζωγραφικής και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και είναι διαθέσιμες στο σύνδεσμο https://reinherit-hub.eu/exhibitions.
Alexandra Doré. Deceptive Realities
Το εικαστικό ταξίδι της καλλιτέχνιδας Alexandra Dore ξεκίνησε όταν ανακάλυψε τις δυνατότητες της τέχνης του κολάζ. Με έμπνευση τη Νέα Υόρκη, όπου έζησε για μία δεκαετία, μετέφερε το ζωντανό πνεύμα της πόλης στα έργα της. Πλέον η καλλιτέχνιδα ασχολείται με το ψηφιακό κολάζ, προσθέτοντας λόγκος πάνω από τις εικόνες σε μια προσπάθεια να αμφισβητήσει το αρχικό μήνυμα αυτού που βλέπουμε. Τέτοιου είδους έργα θα δούμε στην Allouche Benias, συνθέσεις που αλλοιώνουν την ιδέα του θεατή για την αυθεντικότητα και αντλούν έμπνευση από τους Andy Warhol και Sigmar Polke. Το σαρκαστικό ύφος της Dore εκθέτει την καταναλωτική μανία της σημερινής κοινωνίας και καλεί το κοινό να αντιμετωπίσει τη σκληρή αλήθεια ανάμεσα στο πραγματικό και το επινοημένο.
Contemporary Womanhood 1.0: σύγχρονες θηλυκότητες
Η γλυπτική ως μορφή τέχνης και ένας μύθος-προφορική παράδοση λειτουργούν ως κοινή βάση και δημιουργική αφετηρία για τις προσωπικές, ιδιαίτερες, ευαίσθητες και συγχρόνως δυναμικές, εικαστικές χειρονομίες 14 σύγχρονων γυναικών καλλιτέχνιδων στην έκθεση. Στην έκθεση, η οποία φιλοξενείται απόλυτα στοχευμένα στο τμήμα σύγχρονης γλυπτικής του MOMus, ένα μουσείο που ιδρύθηκε από τη γλύπτρια Άλεξ Μυλωνά και αφιερώθηκε στην τέχνη της γλυπτικής, επιχειρείται ένα άυλο γεφύρωμα της μετάβασης από το μοντέρνο στο σύγχρονο, όχι μόνο στο μέσο της γλυπτικής αλλά και στην ίδια την εικαστική δημιουργία και ζωή. Βασικός πυλώνας της έρευνας της έκθεσης αποτελεί το έργο της ψυχαναλύτριας και ακτιβίστριας Κλαρίσα Πίνκολα Εστές και πιο συγκεκριμένα το βιβλίο της με τίτλο «Οι γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους». Από τους διαισθητικούς, διερευνητικούς και καθαρτικούς μύθους που σχετίζονται με την αδάμαστη φύση της γυναίκας και αποτυπώνονται στο εν λόγω βιβλίο, η παρούσα έκθεση εστιάζει σε αυτή για τη Γυναίκα Σκελετό, την πιο γνωστή ιστορία από την προφορική παράδοση των Εσκιμώων. Σύμφωνα με τον μύθο, μια γυναίκα που βιώνει την απόλυτη απόγνωση και ζει ως ένα τερατόμορφο πλάσμα κάτω από το νερό, καταφέρνει να διατηρήσει ανέπαφη την ουσία της ύπαρξής της και τελικά να αναγεννηθεί, μέσα από την δύναμη της μεταμόρφωσης. Το τρίπτυχο ζωής – θανάτου – ζωής που περιγράφεται στον μύθο καθιστώντας τον θάνατο ως ένα μεταβατικό μονοπάτι μεταστοιχείωσης, μετατροπής και μετάλλαξης, λειτουργεί ως κοινό νήμα για τους άξονες που διατρέχουν όλη την έκθεση: το ίδιο το μέσο της γλυπτικής, την εικαστική χειρονομία, τη θέση της γυναίκας καλλιτέχνη, και τη μετάλλαξη όλων αυτών από εδραιωμένες ιδέες και παγιωμένα, μη προσβάσιμα και στιβαρά πρότυπα σε κάτι πιο ρέον, νέο και τελικά ξανά ζωντανό.
