Κατερίνα Παπαζήση. A dancefloor of one’s own

Ορμώμενη από τη ζωγραφική της αναγέννησης, του μπαρόκ και του εξπρεσιονισμού, στα έργα της Παπαζήση αποδίδεται η προσωπική της ανάγνωση της καλλιτεχνικής πρακτικής των σπουδαίων δασκάλων των κινημάτων αυτών, άλλοτε με ξεκάθαρες αναφορές και άλλοτε όχι. Βασισμένη σε παρόμοιες συνθέσεις, η Παπαζήση ξαναφαντάζεται την ακαδημαϊκή ζωγραφική και τη φέρνει σε σημερινούς όρους, δίνοντας με την πινελιά της στις γνώριμες φόρμες την αίσθηση ότι ξεφεύγουν από τα όριά τους και μετατρέπονται σε κάτι άλλο. Στα έργα της η μετατροπή αυτή συνδέεται και με την κοινωνική πρόσληψη του γυναικείου σώματος. Ως κυρίαρχο στοιχείο της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, η εικαστικός το παίρνει και το μετασχηματίζει εντός του δικού της εικαστικού περιβάλλοντος στοχεύοντας σε μια σκόπιμη απελευθέρωση της μορφής και του σώματος, η οποία επιτρέπει την ανάπτυξη εναλλακτικών αφηγήσεων και δημιουργεί χώρο για μια πιο εκτεταμένη και περιεκτική εξερεύνηση της αναπαράστασης.