© Giorgos Vitsaropoulos
ROI
Η τέταρτη στη σειρά έκθεση του πρότζεκτ +oikismos, το οποίο τρέχει από το 2019, παρεμβαίνει εικαστικά στον Συνοικισμό Χαλανδρίου και επανοικειοποιείται τον δημόσιο χώρο. Στα ήδη επιβαρυμένα προάστια της πρωτεύουσας, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι αγνοούν την αρχαία ιστορία τους, η μετεγκατάσταση του καζίνο της Πάρνηθας δημιουργεί εμπόδιο στην ισορροπία του αστικού ιστού. Οι τριάντα τρεις εικαστικοί και έντεκα θεωρητικοί που συμμετέχουν στην έκθεση με in situ εγκαταστάσεις, περφόρμανς, βίνετεο και ομιλίες, προσπαθούν να εξετάσουν τον αστικό μετασχηματισμό μέσα στον χρόνο και τη διαφορά αυτών των χώρων ως ξεχωριστές πολιτισμικές ταυτότητες, μνήμες και σύμβολα.
Εγκαίνια: 30/6 (7 μ.μ.)
Info: Χρυσοστόμου Σμύρνης 10 | 30/6-4/7 | Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 7-10.30 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Αφιέρωμα στον Ιάννη Ξενάκη
Πρωτοπόρος στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής και όχι μόνο, ο Ιάννης Ξενάκης χάραξε νέους δρόμους για την τέχνη του 20ου αιώνα με το ριζοσπαστικό και πολυεπίπεδο έργο του. Δεν είναι επομένως τυχαίο που το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει όχι μία, αλλά δύο μεγάλες εκθεσιακές παρουσιάσεις για τον σπουδαίο δημιουργό. Από 29 Ιουνίου, στο ισόγειο του μουσείου θα βρίσκεται η έκθεση "Ιάννης Ξενάκης: Ηχητικές Οδύσσειες", ενώ ανεβαίνοντας στον τρίτο όροφο, ανακαλύπτουμε μια νέα παραγωγή του ΕΜΣΤ σε συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών και το ΚΣΥΜΕ, "Ο Ξενάκης και η Ελλάδα".
Εγκαίνια: 29/6
Info: ΕΜΣΤ | 29/6/23-7/1/24 | Ώρες λειτουργίας: Τρ., Τετ., Παρ., Σαβ., Κυρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Πεμ.: 11 π.μ. - 10 μ.μ. | Είσοδος: €8, €4
Λοξές Στρατηγικές / Oblique Strategies
Πυρήνας έμπνευσης των καλλιτεχνών είναι ένα μαύρο κουτί με 115 χειροποίητες κάρτες, που ο ζωγράφος Peter Schmidt και ο μουσικός Brian Eno κυκλοφόρησαν στα μέσα του ’70. Κάθε κάρτα περίειχε μία συμβουλή, στο ύφος των κινέζικων fortune cookies, με σκοπό να δοθούν απαντήσεις σε προβλήματα που βασάνιζαν καλλιτέχνες και κοινό. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται κολάζ, ζωγραφική, επιστρώσεις, διαστρωματώσεις, φίλτρα και θαμπά νοήματα.
Εγκαίνια: 29/6 (7-10 μ.μ.)
Info: Alma | 29/6-22/7 | Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πεμ., Παρ.: 11 π.μ. - 8 μ.μ., Τετ., Σαβ.: 11 π.μ. - 3 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Encore: Νέα ελληνική ζωγραφική
Στη νέα καλοκαιρινή έκθεση που διοργανώνει ο ΟΠΑΝΔΑ, παρουσιάζονται ζωγράφοι έως περίπου σαράντα ετών. Η επιλογή δεν αφορά κάποιο ηλικιακό όριο, αλλά κυρίως την αισθητική: το πρότζεκτ αναζητά νέες μορφές, γλώσσες και χειρονομίες, δημιουργούς που μελετούν καινούρια μονοπάτια της σύγχρονης τέχνης. Δίνεται έμφαση στην υψηλή ζωγραφική ποιότητα και παράλληλα προτείνονται μεθοδολογικά εργαλεία τα οποία θα βοηθήσουν καλλιτέχνες και θεατές στην κατανόηση και αξιολόγηση της ελληνικής σύγχρονης τέχνης.
Εγκαίνια: 27/6 (6-10 μ.μ.)
Info: Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων | 27/6-10/9 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Σαβ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ., Κυρ.: 10 π.μ. - 4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Devon Loch
Οι νέες ελαιογραφίες της Sasha Streshna συνεχίζουν την έρευνά της γύρω από την παράδοση της δυτικής ζωγραφικής, εστιάζοντας στον τρόπο που αναπαρίστανται η βία, η καταστολή και η εξουσία. Έμπνευση αποτέλεσαν οι εικονογραφήσεις σοβιετικών σχολικών βιβλίων ιστορίας, στις σελίδες των οποίων συγκαλύπτονται στοιχεία που θα επέτρεπαν στον θεατή να αναγνωρίσει το απεικονιζόμενο γεγονός. Η καλλιτέχνιδα ανασυνθέτει τις εικόνες και πραγματεύεται ιστορίες εξεγέρσεων, ανυπακοής και ρήξεων περισσότερο ως ασαφείς αναμνήσεις και ψυχικά φορτία παρά ως συγκεκριμένα συμβάντα.
Εγκαίνια: 28/6 (7-10 μ.μ.)
Info: Kalfayan | 28/6-16/9 | Ώρες λειτουργίας: Δευ., Σαβ.: 11 π.μ. - 3 μ.μ., Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. - 7 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
LANDS/SexLife
Τι σχέση έχουν η μαντεία, το σεξ και ο κανιβαλισμός; Με τα νέα της ανάγλυφα έργα που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για την έκθεση στο opbo studio, η Λητώ Κάττου επεξεργάζεται τα χαρακτηριστικά και τους συμβολισμούς των μαντισσών ως ένα είδος που αντιμετωπίζει τη ζωή μέσω της επιβίωσης, το σεξ ως αντίσταση μέσω του κανιβαλισμού. Πρόκειται για τη δεύτερη έκθεση που επιμελείται η Ιωάννα Γερακίδη για χάρη του opbo studio και μέσω της οποίας εξετάζονται διάφορες πτυχές της γυναικείας ταυτότητας.
Στα εγκαίνια της έκθεσης θα ενεργοποιηθεί ένα παράλληλο, ανεξερεύνητο σύμπαν μέσα από μία ongoing περφόρμανς που θα συνομιλεί με τα έργα της Κάττου, λειτουργώντας σαν ένα άλλο μάντρα για την είσοδο του κοινού στον κόσμο της αλλότητας.
Εγκαίνια: 30/6 (8-10 μ.μ.)
Info: opbo studio | 30/6-27/7 | Ώρες λειτουργίας: Τετ.-Σαβ.: 12-8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Rituals of a Matriarchal Utopia
Ο κουήρ χώρος τέχνης HGW std. καταλαμβάνεται από την πολυμορφική εγκατάσταση της Ιωάννας Μπάκα. Η καλλιτέχνιδα ασχολείται με τον τρόπο που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν επαναφέρει ιεροτελεστίες μαγισσών (όπως διάφοροι "κόσμοι" του TikTok: witchtok, queertok, selfcaretok), με απώτερο στόχο την επανάκτηση ελέγχου του σώματος. Χρησιμοποιώντας πολλαπλά εικαστικά μέσα, η Μπάκα δημιουργεί μία προσωπική, μυστικιστική τελετή αυτοφροντίδας, καλώντας μας να γνωρίσουμε μία fem/queer ουτοπία.
Εγκαίνια: 30/6 (8 μ.μ.)
Info: HGW std. | 30/6-9/7 | Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 5-9 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Μια Αρχαιολογία της Αναπηρίας
Μία εγκατάσταση ερευνητικού χαρακτήρα, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας του 2021. Τρεις ιστορικοί αρχαιολογίας, αρχιτεκτονικής και τέχνης βλέπουν το αρχαίο παρελθόν από την πλευρά της προσβασιμότητας και της αντίληψης περί αναπηρίας. Συγκεκριμένα, η έκθεση αναφέρεται στη διαδικασία ανάβασης στον λόφο της Ακρόπολης ως μία συλλογική εμπειρία, στην οποία συμμετείχαν όλα τα μέλη της αθηναϊκής κοινότητας ανεξαρτήτως σωματικής ικανότητας και χωρίς διαχωρισμούς, συχνά βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Η έκθεση χρησιμοποιεί μέσα επικοινωνίας που είναι προσιτά σε άτομα με αναπηρίες (απτικές αναπαραστάσεις, ηχητικές αφηγήσεις στα ελληνικά και αγγλικά, αφηγήσεις στη ελληνική και αμερικανική νοηματική) και δημιουργεί μία πρωτότυπη ανάγνωση των Προπύλαιων της Ακρόπολης, η οποία ανοίγει τον δρόμο για νέες δυνατότητες αισθητηριακής κατανόησης από όλους.
Εγκαίνια: 28/6 (12 μ.μ.)
Info: Μουσείο Κανελλοπούλου | 28/6-30/10 | Ώρες λειτουργίας: Δευ., Τετ., Πεμ., Παρ., Σαβ., Κυρ.: 9 π.μ. - 4 μ.μ. | Είσοδος: €3, €2
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Encore: Νέα ελληνική ζωγραφική
Στη νέα καλοκαιρινή έκθεση που διοργανώνει ο ΟΠΑΝΔΑ, παρουσιάζονται ζωγράφοι έως περίπου σαράντα ετών. Η επιλογή δεν αφορά κάποιο ηλικιακό όριο, αλλά κυρίως την αισθητική: το πρότζεκτ αναζητά νέες μορφές, γλώσσες και χειρονομίες, δημιουργούς που μελετούν καινούρια μονοπάτια της σύγχρονης τέχνης. Δίνεται έμφαση στην υψηλή ζωγραφική ποιότητα και παράλληλα προτείνονται μεθοδολογικά εργαλεία τα οποία θα βοηθήσουν καλλιτέχνες και θεατές στην κατανόηση και αξιολόγηση της ελληνικής σύγχρονης τέχνης.
Λοξές Στρατηγικές / Oblique Strategies
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο ζωγράφος Peter Schmidt και ο μουσικός Brian Eno κυκλοφόρησαν ένα μαύρο κουτί, εντός του οποίου υπήρχαν 115 χειροποίητες κάρτες που η κάθε μια περιείχε και μια συμβουλή. Το κουτί είχε το όνομα «Oblique Strategies», το δε περιεχόμενο-αποστολή της κάθε κάρτας ήταν να δίνει μερικές «χρήσιμες» συμβουλές δημιουργίας αλλά και αποσυμπίεσης με μια μέθοδο που παρέπεμπε στα κινέζικα μπισκοτάκια της τύχης, προκειμένου να απαντηθούν διλήμματα και προβληματισμοί που ταλανίζουν καλλιτέχνες και κοινό. Συνδεδεμένες με το Fluxus και το νταντά, τον σουρεαλισμό και τον αέναο πειραματισμό, και οι 115 «Λοξές» κάρτες των Schmidt και Eno στην ουσία, αντί να λύνουν, μεγέθυναν τις απορίες, θέτοντας επί τούτου νέα διλήμματα εντός των παλαιών. Στις 115 κάρτες των Oblique Strategies και σε μερικές από τις συμβουλές τους για καλή τύχη, βρίσκεται η κατανόηση της πολυμορφικής γλώσσας αυτής της έκθεσης αλλά και τα κλειδιά, οι τεχνικές της μετάφρασης, αν το θέλετε, των έργων, του στιλ και της ιδιοσυγκρασίας του καθενός από τους τρεις Αθηναίους ζωγράφους που η γκαλερί Alma παρουσίασε πρόσφατα στο Novisad, και των τριών καλλιτεχνών που με τη σειρά της η γκαλερί Bel Art θα παρουσιάσει στην Αθήνα, στο πλαίσιο αυτής της πρωτότυπης ανταλλαγής ανθρώπων, τεχνικών και ιδεών. Οι καλλιτέχνες επικοινωνούν αλλά και απέχουν, συγκοινωνούν μα και τηρούν αποστάσεις ο ένας από τον άλλον. Κολάζ, ζωγραφική, επιστρώσεις, διαστρωματώσεις, φίλτρα και θαμπά νοήματα.
Ο Ξενάκης και η Ελλάδα
Στον τρίτο όροφο του ΕΜΣΤ βρίσκεται μια νέα παραγωγή σε συνεργασία με το Ωδείο Αθηνών και το Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (ΚΣΥΜΕ) που ίδρυσε ο ίδιος ο Ιάννης Ξενάκης, και στεγάζεται στο Ωδείο Αθηνών. Η έκθεση διερευνά την ταραγμένη και πολύπλοκη σχέση του Ξενάκη με την πρώτη του πατρίδα, από τα χρόνια στη Γαλλία μετά την καταδίκη του σε θάνατο, έως την επιστροφή του στην Ελλάδα μετά από 27 χρόνια αυτοεξορίας και την καταξίωσή του. Με πλούσιο αρχειακό υλικό, φωτογραφίες και επιστολές, η έκθεση καταγράφει τις πτυχές της πλούσιας μουσικής ζωής στην Ελλάδα τις δεκαετίες του '60 και του '70, τις πρωτοβουλίες που προώθησαν τη μουσική πρωτοπορία και στήριξαν τους σύγχρονους συνθέτες, και φτάνει μέχρι την επιστροφή του Ξενάκη και τη διοργάνωση των μεγάλων του ελληνικών έργων, όπως το Πολύτοπο Μυκηνών.
Ιάννης Ξενάκης: Ηχητικές Οδύσσειες
Στο ισόγειο του ΕΜΣΤ παρουσιάζεται η πρώτη ολοκληρωμένη μεγάλη έκθεση στην Ελλάδα για τον πρωτοπόρο συνθέτη Ιάννη Ξενάκη, θεωρητικό της μουσικής, αρχιτέκτονα, μηχανικό, μαθηματικό και έναν από τους πιο προοδευτικούς και δημιουργικούς στοχαστές του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Κατά τη δεκαετία του 1950, ο Ξενάκης έσπασε τους κώδικες της σύγχρονης μουσικής και δημιούργησε ένα μουσικό είδος απολύτως δικό του. Άμεσα αναγνωρισμένος, αλλά και σε διαρκή κατάσταση επανεφεύρεσης και επανάστασης, ο Ξενάκης συνέθεσε μουσική που είναι ταυτόχρονα μια αναφορά στην Αρχαιότητα, μια ωδή στη φύση και τα στοιχεία της, ένας φόρος τιμής στον μοντερνισμό στο ακρότατο σημείο του, και ένα όραμα για τη χρήση της τεχνολογίας. Το έργο του, ευρύτατα αναγνωρισμένο διεθνώς, δεν έχει μέχρι σήμερα παρουσιαστεί σε βάθος στην Ελλάδα. Ο Ξενάκης πρωτοστάτησε στη χρήση μαθηματικών μοντέλων στη μουσική, παραδείγματος χάρη της θεωρίας των παιγνίων. Υπήρξε –και είναι ακόμη σήμερα– μία από τις κορυφαίες επιρροές διεθνώς στην ανάπτυξη της ηλεκτρονικής μουσικής και της μουσικής σύνθεσης από υπολογιστή. Η έκθεση παρουσιάζει πρωτότυπο υλικό από τα πολλαπλά στρώματα της ακατάβλητης δημιουργικότητας του Ιάννη Ξενάκη: φωτογραφίες, αρχιτεκτονικά σχέδια, απεικονιστικές παρτιτούρες, μακέτες και ανέκδοτο ακουστικό υλικό. Χωρισμένη σε έξι ενότητες, η έκθεση "Ηχητικές Οδύσσειες" επικεντρώνεται στο πιο σημαντικό και αντισυμβατικό κομμάτι του έργου του και ρίχνει φως στην προσωπική του ιστορία, όπως επίσης και στην εικαστική, λογοτεχνική και μουσική παραγωγή του. Ενσωματώνει τον συνθέτη στον καιρό του και στα πολιτικά και πολιτιστικά κινήματα που τον καθόρισαν ως καλλιτέχνη. Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, σχεδιασμένο από την Εύα Μανιδάκη και τον Θανάση Δεμίρη (Flux Office), o επισκέπτης καλείται να βυθιστεί στην πολυτάραχη προσωπική ιστορία του Ιάννη Ξενάκη, να ανακαλύψει το εύρος του έργου του και των ενδιαφερόντων του και να ταξιδέψει στο μοναδικό και πολυδιάστατο σύμπαν του.
Sasha Streshna. Devon Loch
Η Sasha Streshna παρουσιάζει μια νέα σειρά ελαιογραφιών που συνεχίζουν την έρευνά της πάνω στην παράδοση της ιστορικής δυτικής ζωγραφικής, εστιάζοντας κυρίως σε αναπαραστάσεις βίας, καταστολής και εξουσίας. Για την νέα αυτή σειρά, η Streshna αντλεί υλικό από τις εικονογραφήσεις σοβιετικών σχολικών βιβλίων ιστορίας. Συγκαλύπτοντας τα στοιχεία που θα επέτρεπαν στον θεατή να αναγνωρίσει το απεικονιζόμενο γεγονός, η Streshna μεταπλάθει τις εικόνες σε ζωγραφική γλώσσα με υπαινικτικά περιγράμματα και χρωματική παλέτα χωρίς φαινομενικά υψηλές εντάσεις. Πραγματεύεται έτσι ιστορίες εξεγέρσεων, ανυπακοής και ρήξεων περισσότερο ως ασαφείς αναμνήσεις και ψυχικά φορτία παρά ως συγκεκριμένα συμβάντα. Ο Devon Loch, από τον οποίον παίρνει η έκθεση το όνομά της, ήταν ένα φημισμένο βρετανικό άλογο κούρσας. Στο Grand National του Ηνωμένου Βασιλείου, το 1956, ο Devon Loch, λίγο πριν να τερματίσει πρώτος, σταμάτησε και ξάπλωσε ακίνητος στο χώμα, αφήνοντας τα άλλα άλογα να τον προσπεράσουν. Η έκφραση to do a Devon Loch δηλώνει έκτοτε στη Βρετανία την απρόσμενη αποτυχία μπροστά στο ενδεχόμενο της νίκης. Αν και σε πρώτο επίπεδο, ο τίτλος αυτός υπαινίσσεται μια αδυναμία τόσο της ζωγραφικής όσο και της πολιτικής πράξης να κατανοήσουν και να μεταπλάσουν τον κόσμο, ωστόσο αφήνει να εννοηθεί πως η ανυπακοή είναι πάντα μια από τις ύψιστες εκφράσεις αυτοδιάθεσης και ελεύθερης βούλησης. Η ασαφής ανάμνηση είναι συγχρόνως και ένα ανοιχτό ενδεχόμενο για το μέλλον.
Λητώ Κάττου. LANDS/SexLife
Η Λητώ Κάττου επεξεργάζεται τα χαρακτηριστικά και τους συμβολισμούς των Μαντισσών (Mantodea) ως ένα είδος που αντιμετωπίζει τη ζωή μέσω της επιβίωσης, το σεξ ως αντίσταση μέσω του κανιβαλισμού. Μέσα από ένα νέο σώμα έργων από ανάγλυφα (reliefs), η καλλιτέχνιδα αποτυπώνει την κυκλικότητα του χρόνου ως μια α-χρονική δομή, το μοιραίο που αποδίδεται στη γυναικεία ταυτότητα ως παραβολή για την προστασία της ζωής και το τοπίο ως μέσο για την αλλαγή των κυρίαρχων γεωπολιτικών αφηγήσεων. Στο «LANDS/SexLife» χαρτογραφείται ένας ατέρμονος και ανοίκειος κόσμος, προσκαλώντας το κοινό να τον βιώσει σαν μια πράξη ξεμυαλίσματος που θα αποκαλύψει διαφορετικές επιθυμίες, έρωτες, επιτυχίες και ασφαλείς χώρους.
Ιωάννα Μπάκα. Rituals of a Matriarchal Utopia
Τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναγνωρίζοντας το γενεαλογικό τραύμα που κουβαλάει η ιστορία καταδίωξης των μαγισσών, επιστρέφουν στις ιεροτελεστείες που ακολουθούσαν αυτές, και τις εμπλουτίζουν, με απώτερο στόχο την επανάκτηση ελέγχου πάνω στο σώμα. Για παράδειγμα, διάφορες περιοχές του TikTok (π.χ. witchtok, queertok, selfcaretok κ.α.) κάνουν συχνά λόγο για την χαλάρωση των ρυθμών της ζωής (slow down). Σε αντίθεση με το μοντέλο συνεχούς ανάπτυξης του κεφαλαίου όπου το σώμα λαμβάνει ταυτότητα μηχανής, προκύπτει η ανάγκη αναζήτησης και κατανόησης της ταυτότητας του σώματος στο σήμερα. Στο «Rituals of a Matriarchal Utopia» η Ιωάννα Μπάκα, εξερευνά προσωπικές αλλά και συλλογικές τελετές που επιχειρούν να μας εισάγουν και να μας εξοικειώσουν με μια fem/queer ουτοπία. Χρησιμοποιώντας πολλαπλά εικαστικά μέσα δημιουργεί τη δική της μυστικιστική τελετή αυτοφροντίδας. Τόσο η φροντίδα, όσο και η αυτοφροντίδα, αποτελούν γλώσσες που προέκυψαν από τραύμα, με στόχο την κατανόηση του εαυτού αλλά και την συλλογικοποίηση.
Μια Αρχαιολογία της Αναπηρίας
Μία εγκατάσταση ερευνητικού χαρακτήρα, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας του 2021. Δημιουργία ενός ιστορικού της αρχιτεκτονικής (Davis Gissen), μιας ιστορικού τέχνης (Jennifer Stager) και μιας κλασικής αρχαιολόγου και ιστορικού της αρχιτεκτονικής (Μάνθα Ζαρμακούπη), η Αρχαιολογία της Αναπηρίας επιχειρεί να προσεγγίσει ένα κομμάτι του αρχαίου παρελθόντος χωρίς τους διαχωρισμούς που θέτει η σύγχρονη αντίληψη περί αναπηρίας. Συγκεκριμένα, μας καλεί να αναλογιστούμε τη διαδικασία της ανάβασης στο λόφο της Ακρόπολης των Αθηνών ως μία συλλογική εμπειρία, στην οποία συμμετείχαν όλα τα μέλη της αθηναϊκής κοινότητας ανεξαρτήτως σωματικής ικανότητας και χωρίς διαχωρισμούς, συχνά βοηθώντας ο ένας τον άλλον. Η έκθεση χρησιμοποιεί μέσα επικοινωνίας που είναι προσιτά σε άτομα με αναπηρίες (απτικές αναπαραστάσεις, ηχητικές αφηγήσεις στα ελληνικά και αγγλικά, αφηγήσεις στη ελληνική και αμερικανική νοηματική) και επιχειρεί μια πρωτότυπη ανάγνωση της εισόδου της Ακρόπολης (των Προπυλαίων), που προσφέρει νέες δυνατότητες αισθητηριακής κατανόησης από όλους. Παράλληλα, μας παρακινεί να παραβάλουμε την προσέγγιση αυτή με τη σύγχρονη λογική δημιουργίας προσβάσιμων αρχαιολογικών χώρων μέσω τεχνικών τροποποιήσεων, οι οποίες διευκολύνουν τα άτομα με αναπηρία κατευθύνοντάς τα σε ειδικά διαμορφωμένες διαδρομές και ξεναγήσεις. Οι τρεις ερευνητές προτείνουν να χρησιμοποιήσουμε το συγκεκριμένο παράδειγμα της αρχαιότητας για να κατανοήσουμε τη σωματική αναπηρία ως έκφραση της ανθρώπινης διαφοράς και ποικιλομορφίας, παρά ως μια κατάσταση που δικαιολογεί κοινωνικούς διαχωρισμούς ή απομόνωση. Η έκθεση εντάσσεται στον ευρύτερο προβληματισμό περί αναπηρίας, που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στο χώρο των μουσείων και έχει ως στόχο την ανάπτυξη νέων μορφών συμπερίληψης και ολιστικού σχεδιασμού.
ROI
Από το 2019, με κέντρο μια προσφυγική κατοικία στον Συνοικισμό Χαλανδρίου, εκπρόσωποι της σύγχρονης ελληνικής τέχνης συμμετέχουν σε μια σειρά από δράσεις με κυρίαρχο στοιχείο τη διερεύνηση και επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου. Φέτος, η 4η κατά σειρά έκθεση του +oikismos με τίτλο “ROI” παίρνει αφορμή από την μετεγκατάσταση του καζίνο της Πάρνηθας στην ευρύτερη περιοχή του Χαλανδρίου-Αμαρουσίου. Στα ήδη επιβαρυμένα προάστια της πρωτεύουσας, μιας περιοχής της οποίας οι κάτοικοι και οι περίοικοι αγνοούν τόσο την πρόσφατη όσο και την αρχαία ιστορία τους, η εγκατάσταση ενός μεγάλου και, επιβλητικού, χώρου για νόμιμο τζόγο, του καζίνο, καταλύει τον κοινωνικό και αστικό ιστό της περιοχής, εισβάλλει στις γειτονιές και τα σπίτια τροφοδοτώντας τη λογική της τύχης και του εύκολου πλουτισμού, σε αντίθεση, με ανοιχτούς χώρους μετάδοσης γνώσης, πολιτισμού, επικοινωνίας των κατοίκων, πρωτοβουλιών αλληλεγγύης, κοινωνικών ιατρείων κ.α. Πρόθεση της έκθεσης είναι να ερευνήσει και να σχολιάσει τη διαδικασία του αστικού μετασχηματισμού μέσα στο χρόνο, αλλά και τη διαφορά αυτών των χώρων ως ξεχωριστές πολιτισμικές ταυτότητες, μνήμες και σύμβολα καθώς και να αναζητήσει τους δεσμούς των ανθρώπων, εκφράζοντας τις αισθητικές αξίες ενός πληθυσμού μέσα από τις καθημερινές ανάγκες του και όχι μέσα από στημένα θεματικά πάρκα και «κέντρα αναψυχής». Το «ROI – Return on Investment» ή στα ελληνικά, «απόδοση επένδυσης», είναι ένας όρος που αποδίδει την μέθοδο που χρησιμοποιείται «για την αξιολόγηση της απόδοσης μιας επένδυσης» και το αστικό περιβάλλον, ο δημόσιος χώρος γίνεται εδώ ένα αντικείμενο «επένδυσης» και κερδοφορίας. Η έκθεση στην οποία συμμετέχουν 33 εικαστικοί και 11 θεωρητικοί περιλαμβάνει εφήμερες in situ εγκαταστάσεις, performances, videos και ομιλίες, στα πάρκα, στους δρόμους, στο ρέμα και σε αυλές προσφυγικών κατοικιών του συνοικισμού.
