Στο αρχαίο βασίλειο της Αιγύπτου θεοί και θνητοί ζουν σε μια αρμονική συνύπαρξη, μέχρι που ο καταχθόνιος Σετ υφαρπάζει το θρόνο και βυθίζει τα πάντα στο χάος. Για να τον σταματήσει, ο απλός θνητός Μπεκ ζητά τη βοήθεια του θεού Ώρου.
Ένα δράμα που προσπαθεί να χωρέσει την εφηβική καύλα, τη σκληρή ενηλικίωση, μια σειρά από πολιτικοκοινωνικά μηνύματα και ένα εξεζητημένο στιλιζάρισμα σε ένα απογοητευτικά ανερμάτιστο σύνολο που δεν θυμίζει σε τίποτα τον σπουδαίο Γιάνναρη του παρελθόντος.
Μεταφυσικό θρίλερ τρόμου που προσπαθεί να δανειστεί ανατολίτικες ιδέες, χωρίς να αξιοποιεί ούτε τις ελάχιστες δικές του.
Ένα ιστορικού χαρακτήρα και εν πολλοίς μονοδιάστατο δράμα εποχής με ελάχιστη διάθεση για βαθιές σεναριακές τομές στο ζήτημα.
Η πλέον αστεία, αυτοσαρκαστική και αυστηρά ενήλικη περιπέτεια της Marvel μοιάζει πετυχημένος συνδυασμός του «Kick-Ass» και των «Τρελών Σφαιρών».
Οι Κοέν αποτίουν φόρο τιμής, αλλά και σαρκάζουν πικρά το κλασικό αμερικανικό σινεμά σε μια παλαβή, άνιση και βαθιά κινηματογραφόφιλη φάρσα.
Πικρή, μελαγχολική ενδοσκόπηση της ανθρώπινης αδυναμίας για επικοινωνία, το πρώτο «ακατάλληλο για ανηλίκους» animation που κερδίζει οσκαρική υποψηφιότητα.
Το καινούργιο φιλμ του απερίγραπτου Λελούς καταφέρνει στη δίωρη διάρκεια του να συμπεριλάβει σχεδόν όλες τις παθογένειες που ταλαιπώρησαν την εθνική κινηματογραφία τις προηγούμενες δεκαετίες. Μια από τις περιπτώσεις που το αρτ μετατρέπεται σε καλτ...
Λίγες έξυπνες ατάκες και μια φασαριόζα Ρέμπελ Γουίλσον δεν μπορούν να κάνουν υποφερτή μια εντελώς προκάτ, κατινίστικη και κρυόπλαστη κομεντί (ερωτικών) σχέσεων.
Μοντέρνα, ελεγειακή διασκευή της «Αιχμάλωτης της Ερήμου» του Τζον Φορντ σε μια ταινία υπαρξιακής περιπλάνησης με πολλαπλές κοινωνικο-πολιτικές αναφορές.
Αφηγηματικά στρωτή και προβλέψιμη αναβίωση μιας πολύκροτης αληθινής ιστορίας. Βραβείο Κοινού στις «Νύχτες Πρεμιέρας» και… παρ’ ολίγον υποψήφιο (στη βραχεία λίστα) για ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Αργός, τελετουργικών ρυθμών και ανατολίτικης φιλοσοφίας «διάλογος» ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, βραβευμένος στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του φεστιβάλ Κανών.
Δραματικό, προβλέψιμα εξελισσόμενο γουέστερν που ρίχνει το βάρος στους (σχηματικούς) χαρακτήρες.
Eνα καθωσπρέπει, τηλεοπτικού τύπου βιογραφικό δράμα από το σκηνοθέτη του «Γαμπρού της Συμφοράς».
Χοντροκομμένη κωμωδία φαντασίας γεμάτη φτηνά εφέ και ξεπερασμένα λεκτικά αστεία επιπέδου ελληνικής («βοηθά» και η αναπόφευκτη μεταγλώττιση) επιθεώρησης.
Πειστικό, ρεαλιστικό και συγκινητικό δράμα που ενέπνευσε το «Η Ζωή Είναι Ωραία» του Ρομπέρτο Μπενίνι.
Καταγραφικό ντοκιμαντέρ το οποίο, χωρίς τον παραμικρό σχολιασμό, αποτυπώνει μια ανθρωπιστικά, πολιτικά και πολιτισμικά πολυσύνθετη πραγματικότητα.