Εκείνος και εκείνος

Το σπονδυλωτό έργο του Κώστα Μουρσελά (που μεταδόθηκε ως τηλεοπτική σειρά τη δεκαετία του ’70 κι έκτοτε μεταφέρθηκε συχνά στο θέατρο) μετράει περισσότερα από πενήντα χρόνια ζωής^. στο διάστημα όλων αυτών των χρόνων έχει αποδειχτεί πως δεν παραμένει μόνο διαχρονικό αλλά κυρίως πως η ταυτότητά του είναι ταυτοχρόνως χαρακτηριστικά ελληνική όσο και απολύτως παγκόσμια.

Οι δύο πλάνητες που συνέλαβε ο σημαντικός ΄Έλληνας συγγραφέας ξεπηδούν από την ιστορία του θεάτρου, από τους δούλους του Αριστοφάνη και από τους αντι-ήρωες του Μπέκετ: ο Σόλων και ο Λουκάς, άστεγοι και άνεργοι από επιλογή (;), περιπλανιούνται και "φιλοσοφούν", κάνουν δουλειές του ποδαριού, απορρίπτουν το κατεστημένο, βρίσκουν το νόημα της ζωής στα απλά πράγματα, δηλώνουν ελεύθεροι^. σπίτι τους ένα παγκάκι, στέγη τους ο ουρανός.

Με την αναρχική ματιά τους απέναντι στα πράγματα προτείνουν ένα διαφορετικό μοντέλο ζωής, αποδεσμευμένο από "πρέπει", κανόνες, κοινωνικά στερεότυπα και κατεστημένες σχέσεις, και ο θεατής δεν μπορεί παρά να τους συμπαθήσει, ίσως και να τους θαυμάσει, όχι πάντως χωρίς να τον κατακλύσουν και συναισθήματα οίκτου.

Μια τέτοια ατμόσφαιρα χαρμολύπης χαρακτηρίζει τη σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα, μια σκηνοθεσία διακριτική, με εξαίρεση κάποιους εκσυγχρονισμούς στο κείμενο, ώστε να συμπεριλάβει ζητήματα της εποχής μας (τεχνητή νοημοσύνη, κοινωνικά δίκτυα κλπ), μια επιλογή που σε κάποια σημεία ευνοεί και σε άλλα αδικεί τη δυναμική του έργου και της παράστασης.

Κατά βάση, όμως, ο Ρήγας, ορθώς, εστίασε στους ηθοποιούς του, δίνοντας με γενναιοδωρία το χώρο στον Γιώργο Κωνσταντίνου και τον Λεωνίδα Κακούρη να μας συστήσουν τον κόσμο του Λουκά και του Σόλωνα. Οι δύο ηθοποιοί ερμηνεύουν τους δύο μποέμ τύπους, με όλο το χιούμορ, τη συγκίνηση, την πίκρα, τα αισθήματα φιλίας αλλά και μοναξιάς που τους διακατέχουν.

Οι δύο ηθοποιοί επικοινωνούν υπέροχα, αλληλοσυμπληρώνονται ως δίδυμο ενώ παράλληλα ο καθένας χωριστά τονίζει τις ιδιαιτερότητες του ρόλου του: μαεστρικά ερμηνεύει ο Γιώργος Κωνσταντίνου τον απλοϊκό, κάπως "αφελή", ευαίσθητο αλλά και χιουμορίστα και αθεράπευτα ερωτικό Λουκά, ενώ ο Λεωνίδας Κακούρης αποδεικνύεται εξαίσια επιλογή, καθώς φιλοτεχνεί με τη στιβαρή ερμηνεία του (και με αξιοσημείωτη άρθρωση και απολαυστικά λεκτικά παιχνίδια) το πορτρέτο του "διανοούμενου" Σόλωνα.

Στους δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς στηρίζεται σχεδόν εξολοκλήρου η παράσταση, η οποία ομολογουμένως δεν έχει ιδιαίτερες κλιμακώσεις^. ο ρυθμός της χρειάζεται σφίξιμο και η ενέργειά της πλατειάζει. Τη διανομή συμπληρώνουν η Σοφία Μανωλάκου, που εμφανίζεται κάπως τυποποιημένη στους ρόλους της, ειδικότερα της αστυνομικού, και ο Δημήτρης Σταρόβας (επίσης σε διπλό ρόλο), που επιδεικνύει  κωμική άνεση και αυτοσαρκασμό.