Βραβευμένο με Πούλιτζερ αλλά ολιγοπαιγμένο στη χώρα μας –έχει παρασταθεί άλλες δύο φορές–, το «Καληνύχτα μητέρα» είναι σαφώς ένα έργο που μας αφορά, καθώς βάζει στο μικροσκόπιο τη σχέση μητέρας-κόρης, και προδιαθέτει για ένα ανέβασμα δυνατών ερμηνειών.
Υπάρχει κάτι έξυπνο στον τρόπο με τον οποίο η Νόρμαν δομεί την ιστορία της, καθώς ξεκινάει με μια κορύφωση: μια γυναίκα που ζει με τη μεσήλικη μητέρα της της ανακοινώνει ότι πρόκειται να αυτοκτονήσει. Έτσι, το ενδιαφέρον πυροδοτείται από τα πρώτα λεπτά. Οι δύο ηρωίδες, που είναι και τα μοναδικά πρόσωπα που εμφανίζονται, διασχίζουν μέσα στις λίγες ώρες που τους απομένουν μαζί ένα «μακρύ ταξίδι ημέρας μέσα στη νύχτα», αληθινά συγκινητικό στις λεπτομέρειές του. Η φροντίδα της Τζέσι για τις εκκρεμότητες που θα διευκολύνουν τη ζωή της μητέρας της αφότου αυτή θα έχει φύγει, οι λίγες στιγμές πρόσκαιρης χαλαρότητας που δημιουργούν την ψευδαίσθηση ενός happy ending, οι εκ βαθέων συζητήσεις και η επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης τους συνθέτουν ένα δραματικό μωσαϊκό, μέσα από το οποίο γίνεται και η αποσαφήνιση των απαραίτητων πληροφοριών: φωτίζεται η ψυχοσύνθεση της Τζέσι και αποκαλύπτονται γεγονότα του παρελθόντος και των διαπροσωπικών της σχέσων που στάθηκαν κομβικά για την απόφασή της.
Όλα αυτά καθιστούν το έργο ιδιαιτέρως ενδιαφέρον, καθώς προσεγγίζει θέματα όπως η κατάθλιψη, οι οικογενειακές σχέσεις, η αίσθηση της προσωπικής αποτυχίας, αν και δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι αναδίδει μια ελαφρώς πολυκαιρισμένη αίσθηση (γράφτηκε το 1982). Επιπλέον, ίσως επειδή παραείναι «ιθαγενές», δεν καταφέρνει να αποβάλει την αμερικανική ταυτότητα, και δη αυτή της επαρχίας, όπως κάνουν, π.χ., τα έργα των σπουδαίων συμπατριωτών της (Ο’ Νιλ, Άλμπι κ.ά.).
Πρόκειται πάντως για ένα έργο ερμηνειών που απαιτεί επίπονη δουλειά με τους ρόλους και άριστες σκηνικές σχέσεις, αλλά μπορεί να αποζημιώσει το θεατή με μια βαθιά ανθρώπινη σκηνική συνθήκη. Η παράσταση που υπογράφει η Αναστασία Παπαστάθη, η οποία κρατάει επίσης τον ρόλο της Τζέσι, έχει αυτή την ανθρωπιά που απαιτείται, φανερή ήδη από το ζεστό σκηνικό (Κυριακή Πανούτσου) που αναπαριστά ρεαλιστικά –αναδίδοντας όμως, όπως το έργο, μια πολυκαιρισμένη αίσθηση– το εσωτερικό του σπιτιού όπου ζουν οι δύο γυναίκες.
Η σκηνοθεσία μεταδίδει στο θεατή τις λεπτές αποχρώσεις που διαπερνούν το έργο, κυρίως, φυσικά, τις δραματικές, χωρίς να αγνοεί, όμως, και τις ανάλαφρες στιγμές του. Επιπλέον, κατευθύνει τις ερμηνείες προς την κατάδειξη της εσωτερικής διαδρομής των ηρωίδων και χτίζει επί σκηνής μια στέρεη, καλά δουλεμένη διαπροσωπική σχέση.
Η Μαρία Σκούντζου στο ρόλο της Μητέρας δείχνει τη σκηνική της πείρα, καθώς συλλαμβάνει με την ερμηνεία της τόσο την «ελαφράδα» μιας απλής γυναίκας όσο και τον δραματικό αντίκτυπο που προκαλεί το άκουσμα της σοκαριστικής απόφασης της Τζέσι. Δεν αποφεύγει, ωστόσο, μια κάπως στιλιζαρισμένη απόδοση των δραματικών στιγμών της, που αφαιρούν κάτι από τη φυσικότητα της ερμηνείας. Η Αναστασία Παπαστάθη από την πλευρά της δικαιώνεται στον απαιτητικό της ρόλο, καθώς κουβαλάει με βαθιά εσωτερικότητα το βάρος μιας άρρωστης γυναίκας, που έχει επιπροσθέτως να αναμετρηθεί με τις προσωπικές της αποτυχίες.
RADAR Πλατεία Αγίου Ιωάννη και Πυθέου 93, Δάφνη, 2109769294. Διάρκεια: 70΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Καληνύχτα μητέρα
Το βραβευμένο έργο μελετά τις ανθρώπινες σχέσεις με αλήθεια, τρυφερότητα, συγκίνηση και χιούμορ.
