Πέντε καινούργιες παραστάσεις ανεβαίνουν αυτή την εβδομάδα στη σκηνή του Ιλίσια, του Μεταξουργείου, του Σύγχρονου Θεάτρου, του Bios και του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά με πρωταγωνιστές γνωστούς ηθοποιούς και ανήσυχες ομάδες. Αντλούν υλικό από τη σύγχρονη –και πολλές φορές σκληρή– πραγματικότητα, μιλώντας σε άμεση θεατρική γλώσσα για το σήμερα.
#1 «Έξι μαθήματα χορού σε έξι εβδομάδες»
Το έργο: Στη δραματική κομεντί του Ρίτσαρντ Αλφιέρι, η Λίλι αποφασίζει να σκοτώσει την πλήξη της μαθαίνοντας τσα τσα, τανγκό και βαλς και για το λόγο αυτό προσλαμβάνει έναν καθηγητή χορού, τον Μάικλ. Καθώς οι δυο τους αφήνονται στο ρυθμό, κάθε βήμα τους οδηγεί σε μια απελευθέρωση. Ξεσφίγγει το σώμα, γλυκαίνει η αγκαλιά, καταλύονται οι άμυνες και, κάπως έτσι, μαζί, συνειδητοποιούν πράγματα για τον εαυτό τους και δημιουργούν μια βαθιά ανθρώπινη σχέση που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Οι συντελεστές: Η Ναταλία Τσαλίκη μάς έχει ενθουσιάσει ουκ ολίγες φορές με την τόλμη της να δοκιμάζεται σε νέα πράγματα, δουλεύοντας όχι μόνο με ανθρώπους της γενιάς της αλλά και αρκετά νεότερους. Ανάλογη περίπτωση καλλιτέχνη είναι και ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, ο οποίος επιστρέφοντας ανανεωμένος από τη Γερμανία έδειξε μια προσήλωση σε ένα θέατρο με μεταμοντέρνα στοιχεία που μιλά κατευθείαν στην καρδιά. Το εξαιρετικό ερμηνευτικό ντουέτο πρωταγωνιστεί στη συγκινητική ιστορία δύο ιδιαίτερων ανθρώπων στο Ιλίσια. (Από 11/12)
#2 «Γαμήλιο εμβατήριο»
Το έργο: Ένα από τα πιο σημαντικά νεοελληνικά θεατρικά έργα (γραμμένο το 1937) ζωντανεύει στη σκηνή την ιστορία μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας, που ζει με τη μάταιη προσδοκία ενός καλύτερου μέλλοντος σε μια ελληνική κωμόπολη του Μεσοπολέμου. Ο Άγγελος Τερζάκης έγραψε το μυθιστόρημα σε μια μεταβατική εποχή για την ελληνική κοινωνία, θέλοντας να καταδείξει την πίκρα, τη ματαίωση και τη μελαγχολία μέσα στην ασφυκτική ατμόσφαιρα και τις έντονες κοινωνικές ανισότητες που επικρατούσαν στην Ελλάδα εκείνης της εποχής. Αλήθεια πόσο έχουν αλλάξει από τότε τα πράγματα;
Οι συντελεστές: Η ομάδα ΑΝΙΜΑ πειραματίζεται κυρίως σε σύγχρονες θεατρικές φόρμες αφήγησης. Η προσέγγιση του έργου που προτείνει στο Σύγχρονο Θέατρο, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη και την Κατερίνα Μπιλάλη ως βασική πρωταγωνίστρια, εκκινεί από την παραδοχή ότι η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά, ανοίγοντας ένα διάλογο για το φύλο που ξεπερνά την επικαιρότητα. Γι’ αυτόν το λόγο, η ανδρική παρουσία είναι συμβολική, με έναν μόνο άντρα ηθοποιό να υποδύεται όλους τους αντρικούς ρόλους. (Από 10/10)
#3 «Δύο γυναίκες χορεύουν»
Το έργο: Γραμμένο το 2008 από τον Καταλανό βραβευμένο συγγραφέα Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ, αφηγείται την ιστορία μιας ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία έχει μάθει να ζει μόνη. Η απομόνωση στο ρημαγμένο διαμέρισμά της τής έχει στερήσει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με τους άλλους, μέχρι τη στιγμή που έρχεται για να τη φροντίσει μια παράξενη κοπέλα, η οποία φαίνεται να κρύβει τα δικά της μυστικά. Η συντροφικότητα τις φέρνει κοντά και τις οπλίζει με θάρρος για να ξανακοιτάξουν τις ζωές τους και να πάρουν μια… επώδυνη κοινή απόφαση.
Οι συντελεστές: Η Άννα Βαγενά έχει αναμετρηθεί και στο παρελθόν με δυνατούς συναισθηματικά γυναικείους ρόλους και ξέρει πώς να συγκρατεί πίσω από το χαμόγελο μια υπόκωφη θλίψη. Φέτος, ανεβαίνει στη σκηνή του Μεταξουργείου με την κόρη της, Γιασεμί Κηλαηδόνη, μια ηθοποιό που παίζει με παλμό και δύναμη ψυχής σε κάθε παράσταση και πριν από μερικά χρόνια μας συγκίνησε βαθιά με τη γειωμένη, ακριβή και ανεπιτήδευτη ερμηνεία της στο μονόλογο «Μαράν Αθά». Τις δυο γυναίκες ηθοποιούς ανέλαβε σκηνοθετήσει ο Νεμπόισα Μπράντιτς. (Από 9/12)
#4 «Ρένα»
Το έργο: Η ομοφυλοφιλία, η τρέλα, οι ανθρώπινες σχέσεις και το περιθώριο είναι πεδία που ξέρει να χειρίζεται με μεγάλη μαεστρία και πειθώ ο Αύγουστος Κορτώ στα έργα του. Το τελευταίο του βιβλίο φέρνει ενώπιόν μας μια πολύπαθη γυναίκα γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα σ’ ένα πορνείο στα Χαυτεία. Πόρνη κι αυτή απ’ τα δώδεκα, ξαναζεί μέσω της μνήμης όλα όσα έζησε, όλα όσα γεύτηκε, στέκεται μπροστά σε λάθη και πάθη, κάνοντας παραδοχές που ραγίζουν καρδιές, ενώ μέσα από τις αφηγήσεις της αποτυπώνεται η τοιχογραφία μιας ολόκληρης χώρας.
Οι συντελεστές: Η Νικαίτη Κουντούρη έχει υπογράψει δουλειές σπάνιας ψυχολογικής διεισδυτικότητας, πάντα συνδυασμένης με εξαιρετικές ερμηνείες. Στην παράσταση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ζητά από την Υρώ Μανέ, ηθοποιό που ανεβαίνει με σιγουριά στη σκηνή, να ξετυλίξει το νήμα της περιπετειώδους ζωής της ιερόδουλης Ρένας, μέσω μιας σπαρταριστής αφήγησης. Συμπρωταγωνιστούν οι: Άγης Εμμανουήλ, Κωνσταντίνος Φάμης, Μιχάλης Αβρατόγλου. Μαζί τους στη σκηνή οι μουσικοί Παναγιώτης Τσεβάς και Κώστας Νικολόπουλος. (Από 10/12)
#5 «Τω μάθειμα»
Το έργο: Ο μετρ του θεάτρου του παραλόγου, ο ευφυής Γαλλο-ρουμάνος Ευγένιος Ιονέσκο μιλά στο έργο αυτό του 1950 για το χάσμα στη σχέση μαθητή-καθηγητή με αφορμή ένα καλοκαιρινό προπαρασκευαστικό μάθημα εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο. Δυο κόσμοι που συνυπάρχουν μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας τάξης και αδυνατούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Αφού έχει αποδομήσει σε άλλα έργα του την έννοια της εξουσίας στην οικογένεια, στην πολιτική, στην υποκρισία, στο «Μάθημα» είναι σειρά του «δασκάλου» να κατέβει από την έδρα του και να μπει στο στόχαστρο της αιχμηρής ιονεσκικής γραφής.
Οι συντελεστές: Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κομνηνός επιλέγει σε όλα τα έργα του να αναδείξει την αθέατη πλευρά των πραγμάτων. Στη διασκευή που έκαναν με την ομάδα 90°C αντικαθιστούν την πρωταγωνίστρια-μαθήτρια με ένα non binary (εκτός του δίπολου άνδρας-γυναίκα) άτομο ως αντίλογο στα «ορθά/ακαδημαϊκά/κοινωνικά πρέπει» καταθέτοντας έτσι ένα σχόλιο στη διαφορετικότητα. Η δε παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη, του φοιτητή ο οποίος βασανίστηκε από συμφοιτητές του στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων. (Bios, από 6/12)
Περισσότερες πληροφορίες
Έξι μαθήματα χορού σε έξι εβδομάδες
Δύο μοναχικοί και ιδιαίτεροι άνθρωποι συναντιούνται και συνομιλούν, σε μια συγκινητική ιστορία με αφετηρία τη μουσική και το χορό.
Δύο γυναίκες χορεύουν
Δύο γυναίκες, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, ηλικία, μνήμες, επιθυμίες, με μόνο κοινό τη μοναξιά τους, ενώνουν τις ζωές τους.
Τω μάθειμα
Σε αυτήν τη διασκευή του έργου, που προέκυψε έπειτα από πολύμηνη έρευνα πάνω στην πολιτισμική κρίση της διδακτικής στην Ελλάδα, υπογραμμίζεται η αποδοχή της διαφορετικότητας, ενώ η παράσταση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη.
Ρένα
Ένα ταξίδι στην Ελλάδα, από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, μέσα από τη ζωή της ιερόδουλης Ρένας, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Αύγουστου Κορτώ.
Γαμήλιο εμβατήριο
Τις σχέσεις των δύο φύλων, τη θέση της γυναίκας και την πορεία του γυναικείου κινήματος στη μεταβατική ελληνική κοινωνία του 1930 εξερευνά το πρωτοποριακό για την εποχή του έργο.
