Η εικόνα κυριαρχεί και καθώς οι πόλεμοι προβάλλονται σε ζωντανή μετάδοση, η συλλογική ευαισθησία μοιάζει να έχει μουδιάσει...Το πολιτικό-κοινωνικό θέατρο έρχεται να υπενθυμίσει ότι η σκηνή δεν είναι τόπος φυγής, αλλά τόπος συνείδησης. Είναι ο χώρος όπου η Τέχνη γίνεται μαρτυρία, όπου η ποίηση συνομιλεί με την Ιστορία, και όπου ο θεατής καλείται να δει, να αναγνωρίσει, να σκεφτεί και κυρίως να νιώσει μέασα από ένα τρίπτυχο ιστοριών-οραμάτων, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και εξερευνά τα πανανθρώπινα θέματα της αγάπης, της απώλειας και του θανάτου μέσα σε ακραίες συνθήκες.
Η παράσταση "Πυρεξία – Τρία οράματα για τη Μέση Ανατολή" της Ναόμι Γουάλας, σε σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη και με πρωταγωνιστές τους Φανή Γέμτου, Δημήτρη Γεωργαλά, Μιράντα Ζησιμοπούλου, Δημήτρη Τσιγκριμάνη, εντάσσεται σε αυτήν ακριβώς τη μεγάλη παράδοση του πολιτικού-κοινωνικού θεάτρου. Όχι με τη ρητορεία ή τη διδακτικότητα του παρελθόντος, αλλά με την ευαισθησία ενός βλέμματος που αναζητά τον Άνθρωπο μέσα στα ερείπια της Ιστορίας. Η Ουάλας, ακτιβίστρια και ποιήτρια, χρησιμοποιεί τη θεατρική γλώσσα ως εργαλείο αποκάλυψης· η Λύγαρη, με τη σειρά της, τη μετατρέπει σε σκηνικό σημείο συνάντηση.
"Πού οδηγεί η συνάντηση μιας Παλαιστίνιας μάνας, ενός Ισραηλινού στρατιώτη
κι ενός Ρωσοεβραίου αρχιτέκτονα σ’ έναν ερειπωμένο ζωολογικό κήπο στη
Ράφα; Τι φέρνει κοντά έναν Παλαιστίνιο πατέρα και μια Ισραηλινή νοσοκόμα
σε μια ιδιωτική κλινική της Δυτικής Ιερουσαλήμ; Και ποιος ο ρόλος ενός
Αραβοεβραίου θυρωρού; Μπορεί η διάλεξη ενός νεαρού Ιρακινού στο Διεθνές
Συνέδριο Περιστεριών της Βαγδάτης να γίνει γέφυρα για όσους χάθηκαν για
πάντα; Η Αμερικανίδα θεατρική συγγραφέας και ποιήτρια,, στα τρία σύντομα πυρετώδη "οράματά" της, στρέφει τη ματιά της στην αδυσώπητη πραγματικότητα της Μέσης Ανατολής και ζωντανεύει επί σκηνής επτά ήρωες από την Παλαιστίνη, το Ισραήλ και το Ιράκ".
Το Τρένο στο Ρουφ υπήρξε πάντα κάτι περισσότερο από ένας θεατρικός χώρος. Είναι ένα σύμβολο μετάβασης, ένα θέατρο-ταξίδι, όπου η κίνηση των βαγονιών συναντά τη ροή του χρόνου και των ανθρώπινων ιστοριών. Από την πρώτη στιγμή, η Τατιάνα Λύγαρη επέλεξε να μετατρέψει αυτό το "τρένο" σε εργαστήρι έρευνας και τόλμης, σε πεδίο συνάντησης τέχνης και ζωής. Δεν αναπαύτηκε ποτέ στο ασφαλές· αντιθέτως, επιμένει να αναζητά το καινούργιο, το τολμηρό, το εδώ και τώρα.
Με την "Πυρεξία", η σκηνοθέτις αναμετράται με το πιο δύσκολο ζητούμενο του σύγχρονου πολιτικού θεάτρου: πώς να μιλήσεις για τη βία και την απώλεια χωρίς να υποκύψεις στον διδακτισμό· πώς να δείξεις τον πόλεμο χωρίς να τον αισθητικοποιήσεις· πώς να κρατήσεις ζωντανή την πίστη στον Άνθρωπο, μέσα σε έναν κόσμο που μοιάζει να την έχει ξεχάσει. Στην παράσταση που κάνει πρεμιέρα 7 Νοεμβρίου τοποθετεί τα τρία "οράματα" της Ουάλας στο σκηνικό σύμπαν του Τρένου, δημιουργώντας ένα θέατρο εν κινήσει, όπου οι χώροι – όπως και οι ήρωες – είναι σε διαρκή μετάβαση. Ρεαλισμός και ονειρικό στοιχείο συνυπάρχουν, όπως συνυπάρχουν στη ζωή ο πόνος και η ελπίδα. Η αξία του πολιτικού θεάτρου, όπως τη διατυπώνει εδώ η παράσταση, δεν βρίσκεται στη διακήρυξη, αλλά στη συμμετοχή. Ο θεατής με έναν τρόπο συνταξιδεύει, νιώθει το προσωπικό να αγγίζει το συλλογικό.
Έτσι, το στοίχημα της Τατιάνας Λύγαρη- το να επενδύσει σε ένα "τρένο-θέατρο", να δημιουργήσει έναν ζωντανό οργανισμό πολιτισμού που να κινείται με την εποχή, να αφουγκράζεται τις αγωνίες της και να τις μεταμορφώνει σε τέχνη έχει πετύχει χαράσοντας μια μοναδική διαδρομή στο ελληνικό θεατρικό τοπίο.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Πυρεξία - Τρία οράματα για τη Μέση Ανατολή
Ένα συγκλονιστικά επίκαιρο έργο για τη Μέση Ανατολή που φέρνει στο προσκήνιο τρεις αληθινές ιστορίες απώλειας - τρία οράματα για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Γραμμένο το 2008, το θεατρικό έργο της βραβευμένης Αμερικανίδας συγγραφέα και ποιήτριας, είναι ένα συναρπαστικό τρίπτυχο που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και εξερευνά τα πανανθρώπινα θέματα της αγάπης, της απώλειας και του θανάτου μέσα σε ακραίες συνθήκες. Πού οδηγεί η συνάντηση μιας παλαιστίνιας μάνας, ενός ισραηλινού στρατιώτη κι ενός ρωσο-εβραίου αρχιτέκτονα σ’ έναν ερειπωμένο ζωολογικό κήπο στη Ράφα; Τι φέρνει κοντά έναν παλαιστίνιο πατέρα και μια ισραηλινή νοσοκόμα σε μια ιδιωτική κλινική της Δυτικής Ιερουσαλήμ; Και ποιος ο ρόλος ενός αραβο-εβραίου θυρωρού; Μπορεί η διάλεξη ενός νεαρού Ιρακινού στο Διεθνές Συνέδριο Περιστεριών της Βαγδάτης να γίνει γέφυρα για όσους χάθηκαν για πάντα;
