
Το Θέατρο Εκστάν γιορτάζει τη 15χρονη συνεργασία του με τον διεθνούς φήμης Γάλλο σκηνοθέτη, ηθοποιό και συγγραφέα Ζαν-Πολ Ντενιζόν, ο οποίος έχει δώσει το στίγμα του στο ελληνικό θέατρο. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, ο Ντενιζόν έχει συνεργαστεί στενά με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, "παρουσιάζοντας έργα που συνδυάζουν τον πειραματισμό και τη βαθιά συναισθηματική σύνδεση με το κοινό”. Οι παραστάσεις του εστιάζουν στη δύναμη της συλλογικής δημιουργίας και της επικοινωνίας, δίνοντας έμφαση στη συνεργασία μεταξύ ηθοποιών και σκηνοθέτη, καθώς και στη χρήση του σώματος για την αποτύπωση συναισθημάτων. Ο ίδιος αναφέρει ότι το μυστικό για μια επιτυχημένη παράσταση είναι το "ανάμεσα", δηλαδή η αλληλεπίδραση μεταξύ των ηθοποιών που καθιστά την τέχνη ζωντανή και άμεση.

Μετά τις παραστάσεις της "Αγγλίδας ερωμένης”, το θέατρο Εκστάν συνεχίζοντας την έρευνά του στον κόσμο της Ντυράς, ανεβάζει για τη νέα του θεατρική σεζόν το "Μέρες ολόκληρες στα δένδρα”. "Ένα αφάνταστα επίκαιρο έργο μέσα στο αδιέξοδο της εποχής μας, το αδιέξοδο των νέων, στη μεταβίβαση των αξιών στο χρηματιστήριο… Το θεατρικό έργο γράφτηκε το 1965 και είναι προσαρμογή του επώνυμου μυθιστορήματος του 1954. Παίχτηκε στο θέατρο Οντεόν στο Παρίσι με την Μαντελέν Ρενώ σε σκηνοθεσία Ζαν – Λουί Μπαρώ. Το 1977 έγινε κινηματογραφική ταινία από την Μαργκερίτ Ντυράς με τους Μαντελέν Ρενώ, Ζαν – Πιερ Ωμόν, Μπυλ Οζιέρ”. Η μετάφραση και η διασκευή είναι της Ελένης Παπαχρηστοπούλου. Παίζουν οι: Ελένη Παπαχρηστοπούλου, Πέτρος Αποστολόπουλος, Λουκία Λαγού, Λουκάς Τζιάννης. Η πρεμιέρα προγραμματίζεται για τις 14 Δεκεμβρίου.

Περισσότερες πληροφορίες
Μέρες ολόκληρες στα δένδρα
Την υπερβολική αγάπη μιας μητέρας για τον «αποτυχημένο» γιο της πραγματεύεται το βαθιά ανθρώπινο και ενδοσκοπικό θεατρικό έργο που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1954, το οποίο μάλιστα μεταφέρθηκε στο σινεμά από την ίδια τη συγγραφέα το 1977. Ο γιος περνούσε τις μέρες του ως παιδί σκαρφαλώνοντας στα δέντρα για να βρει φωλιές. Η μητέρα δεν παύει μέχρι το τέλος να λέει ότι είναι περήφανη που αγαπάει αυτό το παιδί, που δεν έμοιαζε με τ’ άλλα που «πέτυχαν» στη ζωή.