"Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης": Το έργο του Ματέι Βίζνιεκ για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Η βία του πολέμου, το πώς εγγράφεται στην ανθρώπινη συνείδηση αλλά και το θαύμα της ζωής από την άλλη πλευρά απασχολούν τον σύγχρονο Ρουμάνο συγγραφέα του "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα".

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης © Archlabyrinth

Η εταιρεία θεάτρου OneTwoFree παρουσιάζει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό το έργο "Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης" του Ματέι Βίζνιεκ ("Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα"), του σύγχρονου Ρουμάνου συγγραφέα που θέτει σημαντικά ερωτήματα για το σήμερα, μιλώντας για τα τραύματα που αφήνει ο πόλεμος. Ο Στέλιος Πατσιάς σκηνοθετεί και η Νατάσα Σίδερη υπογράφει τη μετάφραση της παράστασης που θα κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Χώρος στις 13 Μαρτίου.

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης
© Archlabyrinth

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Δύο γυναίκες με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο συναντιούνται στον απόηχο του εθνοτικού πολέμου της Βοσνίας. Η Κέιτ, μια Αμερικανίδα ψυχολόγος γνωρίζει τη Ντόρα, θύμα γενοκτονικού βιασμού. Μέσα από ένα κολλάζ πραγματικών και φανταστικών εικόνων και καταστάσεων ξετυλίγεται η ιστορία των δύο αυτών γυναικών και ο αγώνας τους να ξεπεράσουν τη φρίκη καθώς και τα προσωπικά τους αδιέξοδα. 

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης
© Archlabyrinth

Η κεντρική θεματολογία του έργου είναι ο πόλεμος, και παραμένει τραγικά επίκαιρη. Παράλληλα, αναδύονται η εθνικιστική τρέλα, η μισαλλοδοξία, ο βιασμός ως πολεμικό όπλο, ο ρατσισμός, η μετανάστευση, η βία αλλά και η αλληλεγγύη, η πίστη στον άνθρωπο και το θαύμα της ζωής που δεν είναι άλλο από τη γέννηση.

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης
© Archlabyrinth

Μέσα από τις δύο αυτές γυναίκες που μπορεί να σώθηκαν από τον πόλεμο σωματικά αλλά παλεύουν να σωθούν και ψυχικά- αντιλαμβανόμαστε ότι στο πλαίσιο μιας βίαιης σύγκρουσης υπάρχει και ένας τύπος βίας εκτός της δολοφονικής, που δεν στοχεύει να επιτύχει τον θάνατο ενός εχθρού ως κύριο σκοπό, αλλά στοχεύει στο να καταστρέψει τον ίδιο τον πυρήνα του ανθρώπινου όντος, ενώ κρατά το σώμα ζωντανό.

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης
© Archlabyrinth

Από συνέντευξη του Ματέι Βίζνιεκ: "Από την αρχαιότητα το θέατρο αναφέρεται στη βία, χωρίς να είναι αντίδοτο. Ξυπνάει τις συνειδήσεις, καταγγέλλει, προκαλεί συζητήσεις. Τα έργα μου που θίγουν τον πόλεμο τείνουν δυστυχώς να είναι επίκαιρα. Πιστεύω ότι οι γυναίκες παίζουν τεράστιο ρόλο προκειμένου η ανθρωπότητα να βγει από αυτό το μεταφυσικό τούνελ που είναι ο πολιτισμός της βίας. Η γυναίκα μόνο από το γεγονός ότι γεννάει τη ζωή, δεν είναι ικανή να σκοτώσει με την ευκολία ενός άνδρα".

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης

  • Δράμα
  • Διάρκεια: 90 '

Δύο γυναίκες με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο συναντιούνται στον απόηχο του εθνοτικού πολέμου της Βοσνίας. Η Κέιτ, μια Αμερικανίδα ψυχολόγος γνωρίζει τη Ντόρα, θύμα γενοκτονικού βιασμού. Μέσα από ένα κολάζ πραγματικών και φανταστικών εικόνων και καταστάσεων ξετυλίγεται η ιστορία των δύο αυτών γυναικών και ο αγώνας τους να ξεπεράσουν τη φρίκη, τα τραύματα του πολέμου καθώς και τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Η κεντρική θεματολογία του έργου είναι ο πόλεμος, κάτι που δυστυχώς παραμένει τραγικά επίκαιρο. Παράλληλα, μέσα από το έργο αναδύονται θέματα όπως η εθνικιστική τρέλα, η μισαλλοδοξία, ο βιασμός ως πολεμικό όπλο, ο ρατσισμός, η μετανάστευση, η βία αλλά και η αλληλεγγύη, η πίστη στον άνθρωπο και το θαύμα της ζωής που δεν είναι άλλο από τη γέννηση. Μέσα από τις δύο αυτές γυναίκες -που μπορεί να σώθηκαν από τον πόλεμο σωματικά αλλά παλεύουν να σωθούν και ψυχικά- αντιλαμβανόμαστε ότι στο πλαίσιο μιας βίαιης σύγκρουσης υπάρχει και ένας τύπος βίας εκτός της δολοφονικής, που δεν στοχεύει να επιτύχει τον θάνατο ενός εχθρού ως κύριο σκοπό, αλλά στοχεύει στο να καταστρέψει τον ίδιο τον πυρήνα του ανθρώπινου όντος ενώ κρατά το σώμα ζωντανό.

Χώρος Θέατρο

Πραβίου 6

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

"Τα 12 Κουπέ" για 12η χρονιά στο Τρένο στο Ρουφ

Το μοναδικό σιδηροδρομικό πολιτιστικό φεστιβάλ, το οποίο είναι αφιερωμένο στη σύγχρονη νεανική έκφραση και δημιουργία, έρχεται ξανά τον Μάιο στην Αμαξοστοιχία-Θέατρο, με είσοδο ελεύθερη.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
02/05/2024

"Hard pop": Το νεό χορογραφικό έργο του Δημήτρη Μυτιληναίου συνδυάζει μουσική από 20 ποπ τραγούδια

Στο στούντιο PalmTree-MCA ανεβαίνει τον Μάιο μια παράσταση που αφορά στις πιθανές συγκλίσεις αλλά και στις εμφανείς αποκλίσεις μεταξύ του κλασικού μπαλέτου και του χορού στην ποπ κουλτούρα.

Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα

Μεταξύ λαογραφίας, τελετουργικού δρωμένου και θεάτρου ντοκουμέντο κινείται η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου, εμπνευσμένη από μυστικιστικές και αληθινές ιστορίες γυναικών του θεσσαλικού κάμπου. | Powered by Uber

Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ

Ατμοσφαιρική και ενδιαφέρουσα σκηνική πρόταση του γνωστού έργου του Φασμπίντερ για την ερωτική εξουσία και εξάρτηση μέσα από τη σχέση δύο γυναικών. | Powered by Uber | Powered by Uber

"Έξι πρόσωπα σε αναζήτηση συγγραφέα" και μετά τις διακοπές του Πάσχα

Το έργο του Λουίτζι Πιραντέλο που σκηνοθετεί ο Πέτρος Νάκος σε δική του μετάφραση στο θέατρο Altera Pars θα συνεχίσει την πορεία του μετά την πασχαλινή ανάπαυλα.

"Ψιλικά": Μία περφόρμανς σε κείμενα Γλυκερίας Μπασδέκη ανεβάζει η ομάδα "Στέρεο νερό"

Μια site-specific performance για την αναζήτηση της ευτυχίας ανεβάζει τον Μάιο η ομάδα της χορογράφου Εύης Σούλη σε ένα εγκαταλελειμμένο εμπορικό κέντρο.

"Τα ραδίκια ανάποδα" θα δούμε και μετά το Πάσχα

Λόγω επιτυχίας, ο μονόλογος του Γιώργου Γαλίτη σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κυριακίδη, που βρίσκεται στον δέκατο χρόνο του, θα παραταθεί και μετά τις πασχαλινές διακοπές στο θέατρο Αργώ.