Gridfox©
"Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς"
Το έργο του Λέο Τολστόι είναι εδώ και για τη νέα χρονιά. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς κι ο Γιώργος Γαλίτης ενώνονται ξανά υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη και μας παρουσιάζουν την ιστορία ενός πλούσιου δικαστή που υφίσταται ένα γερό ταρακούνημα όταν αρρωσταίνει και έρχεται αντιμέτωπος με το επικείμενο τέλος του. (από 12/1, "Αλκμήνη")
"Αγορομάνα"
Για δεύτερη σεζόν επιστρέφει η παράσταση που έγραψε η Αφροδίτη Μητσοπούλου, την οποία θα παρακολουθήσουμε στο ΠΛΥΦΑ (από 17/1). Η καλλιτέχνιδα σκηνοθετεί από κοινού με τον παρτενέρ της στο σανίδι Ιάκωβο Μολυμπάκη ένα έργο ανάμεσα στο stand-up, το ντοκιμαντέρ και το μουσικό θέατρο με επίκεντρο τις δυσκολίες της γονεϊκότητας.
"Η μάνα είναι μάνα, ρε"
Η ομάδα Fem tettix, μετά από έναν επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων στο HGW, επιστρέφει στον χώρο για λίγες ακόμη παραστάσεις. Η Ίρις Κατσούλα σκηνοθετεί ένα λαϊκό έργο των seventies σε μία μετα-εκδοχή με πολύ χιούμορ και άλλο τόσο αυτοσαρκασμό, σεβόμενη απόλυτα τις αρχές της πολιτικής ορθότητας, ενόσω "εκτελεί" την έννοιά της.
"Το φιλί της γυναίκας αράχνης"
Σε ένα κελί στην Αργεντινή του ‘70 θα μας μεταφέρει το ομότιτλο μυθιστόρημα του Μανουέλ Πούιγκ, το οποίο απέδωσε θεατρικά ο σκηνοθέτης Κοραής Δαμάτης. Ο Παντελής Καναράκης και ο Παναγιώτης Κατσίκης υποδύονται δύο φυλακισμένους -λόγω σεξουαλικότητας και πολιτικών πεποιθήσεων αντίστοιχα- που βρίσκουν στήριγμα ο ένας στον άλλον. (από 15/1, "Αλκμήνη")
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς
Ένα ερμηνευτικό στοίχημα για τους δύο ηθοποιούς τόσο σε κωμικό όσο και σε δραματικό επίπεδο, που υποδύονται όλους τους ρόλους του αριστουργήματος του Τολστόι, για το θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, για πέμπτη συνεχή χρονιά στην επιτυχημένη παράσταση. Ο ευκατάστατος δικαστής Ιβάν Ιλίτς, αρρωσταίνει βαριά. Η αρρώστια κι ο επικείμενος θάνατός του, εκμηδενίζουν όλη την προηγούμενη ζωή του. Επιτυχίες, ανούσιες συναναστροφές, εξουσία, κύρος και χρήμα στέκουν αδύναμα μπροστά στο τέλος. Ολόκληρη η ύπαρξή του σείεται συθέμελα μέχρι που αποφασίζει ότι θα ξεγελάσει το θάνατο.
Η μάνα είναι μάνα ρε
Μια σκηνοθέτις της γενιάς των millennials ανεβάζει ένα λαϊκό έργο της δεκαετίας του ‘70 σε μία «meta» εκδοχή, εντάσσοντας όλες τις φόρμες θεάτρου που έχει δει και διδαχθεί. Το αποτέλεσμα είναι μια αυτοσαρκαστική σάτιρα που, παρότι δεν τηρεί τους όρους της πολιτικής ορθότητας, σέβεται απόλυτα της αξίες που πρεσβεύει. Καυτηριάζει τον έμμεσο και τον άμεσο ρατσισμό που επωάζεται στις μέρες μας, παρουσιάζει τον τρόμο των νέων καλλιτεχνών μπροστά στην cancel culture και ξεμπροστιάζει τη δήθεν ευαισθησία και αλληλεγγύη που εκφράζεται στα social media και λησμονείται εντός ολίγων ημερών.
Το φιλί της γυναίκας αράχνης
Εν μέσω της στρατιωτικής δικτατορίας του Χόρχε Βιδέλα στην Αργεντινή του 1970, σε ένα μικρό κελί της φυλακής Βίλα Ντεβότο του Μπουένος Άιρες, δύο συγκρατούμενοι, ο Βάλεντιν, ένας πολιτικός κρατούμενος για τις αριστερές του ιδέες και ο Μολίνα, ένας διωκόμενος για τις σεξουαλικές του επιλογές, προσπαθούν να χωρέσουν μέσα σε μια ασύμβατη γι’ αυτούς συγκατοίκηση. Σε κόσμους διαφορετικούς, με διαφορετικά πολιτικά πιστεύω, όνειρα ζωής και σεξουαλικές προτιμήσεις, οι δύο ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν, σε μια σκληρή πραγματικότητα και σ’ ένα αβέβαιο μέλλον.
Αγορομάνα
Μεταξύ stand-up comedy, ντοκιμαντέρ και μουσικής παράστασης, το έργο αυτό είναι ένα ειλικρινές άνοιγμα στον κόσμο της μητρότητας και της γονεϊκότητας εν γένει. Οι ηθοποιοί καταφέρνουν να απενοχοποίησουν τα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να βασανίζουν έναν νέο γονιό και να αγκαλιάσουν την αμηχανία και την ανασφάλεια που βιώνει. Σε έναν κόσμο επιφανειακής τελειότητας, τα λάθη και η σύγχυση λειτουργούν ως μια υπενθύμιση του ότι είμαστε άνθρωποι. Σε κάθε παράσταση φιλοξενούνται επί σκηνής διαφορετικοί καλεσμένοι, οι οποίοι μοιράζονται τη δική τους ιστορία γονεϊκότητας.
