Είναι πάντα γοητευτικό να παρακολουθούμε παραστάσεις σε χώρους που δεν διαπνέονται από τη λογική της θεατρικής διαδικασίας. Στο νεοκλασικό "Το Πάνω Σπίτι" ο Παναγιώτης Γκιζώτης σκηνοθετεί το "Εσωτερικό" του Νομπελίστα Μορίς Μέτερλινκ, όπου δύο άντρες αγωνιούν καθώς καλούνται να εισβάλουν στο εσωτερικό μιας οικογενειακής εστίας και να ανακοινώσουν στους γονείς το χαμό της κόρης τους. Μένουν άναυδοι μπροστά στη θέα της ευτυχίας της οικογένειας. Στην παράσταση, που επικοινωνεί με το χώρο του νεοκλασικού, όπου είναι ξεκάθαρα τα σημάδια μιας περασμένης ζωής, η οικογένεια αναπαριστά την ημέρα του θανάτου για να ξεπεράσει το τραύμα. "Η ευτυχία, για τον Μέτερλινκ, γίνεται πολύ τραγικότερη της δυστυχίας, γιατί απαιτεί πολλά περισσότερα από τον άνθρωπο. Η δυστυχία, πλέον, καραδοκεί σε κάθε γωνιά, έτοιμη να κατασπαράξει κάθε ευτυχία που μπορεί να βρίσκεται μέσα μας. Έτσι η ευτυχία πλέον γίνεται εφήμερη, γίνεται εύθραυστη και δυσεύρετη και όσο περνούν τα χρόνια μαθαίνουμε και ζούμε δίχως αυτή· δεν την έχουμε ανάγκη. Εκείνο που είναι το πιο σπαρακτικό στο "Εσωτερικό”, εκείνο που συνταράσσει και απελπίζει τους μάρτυρες έξω από το σπίτι, δεν είναι το δραματικό τέλος εν εξελίξει, αλλά πολύ περισσότερο η τρομακτική θέα της ευτυχίας”, σημειώνει η ομάδα. Η μετάφραση είναι του Δημήτρη Δημητριάδη. Παίζουν οι ηθοποιοί Δήμητρα Καραγιώργου, Κωνσταντής Μιζάρας, Γκαλ Ρομπίσα και Μαρία Χατζηχριστοδούλου. (έως 10/5)
Σε τρεις διαφορετικούς χώρους του Μουσείου Μπενάκη ανεβάζει ξανά τα "Ρούχα" ο Ευθύμης Θέου σε δική του ερμηνεία και σκηνοθεσία από 6 έως 9 Μαΐου. Η περφόρμανς μιλά για τη διαχρονική σημασία και αξία του ρούχου από το 3.000 π.Χ. έως σήμερα και δημιουργήθηκε με αφετηρία τα αρχαιολογικά ευρήματα γύρω από την υφαντική και το ένδυμα, που βρέθηκαν στην ανασκαφή της Θηρασιάς στη Σαντορίνη. "Αρχικά υπήρξε η επιθυμία να φτιάξουμε ένα έργο για τον κόσμο των ρούχων διαχρονικά. Να κοιτάξουμε, κατά κάποιο τρόπο, τους ανθρώπους από έξω προς τα μέσα, και να δούμε πώς τα ρούχα μπορούν να αποκαλύψουν ολόκληρες πτυχές της συμπεριφοράς μας. Να δούμε τα ρούχα ως μέσο προσωπικής έκφρασης, ως σημείο των διαφορετικών μας ταυτοτήτων, ως εργαλεία στις σχέσεις εξουσίας που αναπτύσσουμε και όχημα για υπέρβαση των κανόνων και απελευθέρωση από συμβάσεις", σημειώνει ο Ευθύμης Θέου σε συνέντευξη που έδωσε στο "α”. Βαπτιστικά, σχολικά, του γάμου, η στρατιωτική στολή, το κοστούμι, τα ρούχα για τον ύπνο, η κλωστή, το ύφασμα, το ράψιμο, το ρούχο στο σώμα, συμπλέκονται και συνθέτουν ένα έντονα μουσικό, synth pop έργο σε μουσική Kamien Case. Η περφόρμανς θα κάνει μια "περιδιάβαση" στο Μουσείο Μπενάκη / Κτίριο Πειραιώς (6-7 Μαΐου, 8.30 μ.μ.), στο Μουσείο Ελληνικού Πολιτισμού (8 Μαΐου, 6.30 & 8.30 μ.μ.) και στο Μουσείο Μπενάκη / Νηματουργία Μέντης – Αντωνόπουλος (ΝΗ.Μ.Α.), (9 Μαΐου, 6.30 & 8.30 μ.μ.).
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Εσωτερικό
Δύο άντρες αναζητούν τον τρόπο με τον οποίο θα ανακοινώσουν στους γονείς μιας κοπέλας ότι πνίγηκε στο ποτάμι, αντικρίζοντας την τρομακτική θέα της ευτυχίας τους. Η παράσταση επιχειρεί μια διαφορετική ανάγνωση του έργου του Νομπελίστα δραματουργού που θέλει μια οικογένεια να αναπαριστά την ημέρα του θανάτου της κόρης τους, επιχειρώντας να εξυγιάνει το τραύμα. Το νεοκλασικό αρχοντικό αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για την παράσταση, καθώς φέρει σημάδια μιας άλλης ζωής που πλέον έχει παρέλθει και τώρα μένουν μόνο τα απομεινάρια της.
Τα ρούχα
Με αφετηρία αρχαιολογικά ευρήματα γύρω από την υφαντική και το ένδυμα που βρέθηκαν σε ανασκαφή στη Θηρασία της Σαντορίνης, δημιουργήθηκε μια παράσταση για τη διαχρονική σημασία και αξία του ρούχου.
