Θεοδώρα Τζήμου: «Η σημερινή εποχή απαγορεύει στη φαντασία μου να καλπάσει, ενώ ο Σνίτσλερ με απελευθερώνει»

Ο πρωταγωνιστικός ρόλο της Θεοδώρας Τζήμου στο «Reigen-Δέκα διάλογοι για το Σεξ», μας έδωσε την αφορμή για μια συζήτηση μαζί της γύρω από το σεξ και τις ανθρώπινες και κοινωνικές σχέσεις.

Ποιο είναι το πιο ερωτεύσιμο στοιχείο στο έργο του Σνίτσλερ;
Θα μιλήσω προσωπικά: αρχικά διαβάζοντάς το, θεώρησα απίστευτα ερωτεύσιμο το παιχνίδι με το φως που διατρέχει όλες τις σκηνές του. Από το σκοτάδι, στο μισοσκόταδο, από το κερί, στην ατμόσφαιρα του ηλιοβασιλέματος… βρίσκω φοβερά ερωτεύσιμη την ανάγκη, τη δική του και της εποχής, τα πράγματα να είναι κρυφά. Αυτού του είδους η αισθητική εμένα μου λείπει σήμερα, ζούμε σε μια εποχή που τα πράγματα είναι φανερά παραπάνω από όσο θα ήθελα, άρα μη ερωτεύσιμα. Το σκοτάδι σε κάνει να φαντάζεσαι. Η σημερινή εποχή απαγορεύει στη φαντασία μου να καλπάσει, ενώ ο Σνίτσλερ με απελευθερώνει.

Κατά τη διάρκεια των προβών τι αποδείχτηκε αληθινή πρόκληση για εσάς;
Το να έρθει αυτό το κείμενο σε μια σύγχρονη σκηνική γλώσσα χωρίς να λογοκρίνομαι. Η βουτιά από το έναν χαρακτήρα στον άλλον απαιτεί μια παιδική αθωότητα, μια απενoχοποίηση.

Την εποχή που γράφτηκε το έργο, το 1897, θεωρήθηκε αιρετικό και προκλητικό. Πιστεύετε πως ακόμα και σήμερα είμαστε συντηρητικοί;
Ο συντηρητισμός διαμορφώνεται ανάλογα με τα κοινωνικά δεδομένα. Θεωρώ ότι είμαστε συντηρητικοί με άλλον τρόπο σήμερα, αλλά δε παύουμε να είμαστε αρκετά συντηρητικοί.

Από ποιες διαφορές πιστεύετε ότι διέπεται το θέμα της σεξουαλικότητας;
Θεωρώ ότι οποιαδήποτε διαφορά, ταξική ή οποιαδήποτε άλλη, φαίνεται στον τρόπο που οδηγούμαστε στην πράξη (τη σεξουαλική), γιατί από τη στιγμή που φτάνουμε στην πράξη, είμαστε απλώς δυο σώματα που επιτελούν αυτή την πράξη. Άρα η διαφορά εντοπίζεται στο πριν και στο μετά. Και σήμερα και στο έργο του Σνίτσλερ.

Οι γυναίκες μιλούν όλο και πιο θαρραλέα για τον σεξισμό στον εργασιακό τους χώρο. Εσείς τον έχετε βιώσει; Αν ναι, πως αντιδράσατε;
Δε θα μπορούσα να πω ότι έχω δεχτεί ακραίο σεξισμό στο επάγγελμά μου. Θα μπορούσα να πω ότι υπάρχει μια πιο γενικότερη σεξιστική διάθεση απέναντι στη γυναίκα η οποία έχει να κάνει με τα κοινωνικά δεδομένα και όχι με κάτι προσωπικό. Αναφέρομαι στις δικές μου εμπειρίες.

Πότε νιώσατε για πρώτη φορά στη ζωή σας το ηφαιστειακό συναίσθημα που λέγετε έρωτας;
Το ηφαιστειακό συναίσθημα που λέγεται έρωτας, αρχίζει κανείς να το αντιλαμβάνεται από πολύ μικρή ηλικία κι έχει να κάνει με τη σχέση με τα «πράγματα». Με τον τρόπο που παθιάζεται για αυτά. Οπότε για όλους θεωρώ πως έχει ξεκινήσει πολύ πριν ονομάσουμε τα πράγματα ως Έρωτα.

«Η παράσταση είναι ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων και συνεχών εναλλαγών, γεγονός που αποτελεί πρόκληση τόσο για τον Γιώργο Χρανιώτη όσο και για εμένα».

Ποια είναι για εσάς τα βασικότερα γνωρίσματα ενός ερωτεύσιμου ανθρώπου;
Το να μπορεί να με αιφνιδιάζει και να μπορείς μαζί του να βουτάς σε άγνωστα (για σένα) πεδία. Το να μπαίνεις σε μια, μη γνώριμη «σφαίρα».

Ποια είναι η πιο ακραία πράξη που έχετε κάνει για μια ερωτική σχέση;
Ένα τατουάζ με το όνομά του.

Είκοσι χρόνια καριέρας στο θέατρο πώς επιλέγετε πλέον τους ρόλους σας;
Πραγματικά ακόμη δεν ξέρω, και θα ήθελα να μη μάθω. Μου αρέσει που υπάρχει κάτι που ανήκει σε ένα σχεδόν μεταφυσικό πεδίο.

Πόσους ρόλους ερμηνεύετε μαζί με τον συμπρωταγωνιστή σας Γιώργο Χρανιώτη;
Ερμηνεύουμε πέντε ρόλους ο καθένας. Η παράσταση είναι ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων και συνεχών εναλλαγών, γεγονός που αποτελεί πρόκληση τόσο για τον Γιώργο όσο και για εμένα.

Ο τρόπος με τον οποίο έχει στήσει την παράσταση η σκηνοθέτις, η Αλίκη Δανέζη-Knutsen απαιτεί μια ιδιαίτερη κινησιολογία;
Ναι φυσικά, όπως όλες οι παραστάσεις της Αλίκη Δανέζη-Κnutsen, η κινησιολογία είναι ιδιαίτερη και συμπληρωματική της σκηνοθετικής προσέγγισης.

Ο Blaine Reininger έχει δηλώσει πως οι συνθέσεις του για την παράσταση θα παραπέμπουν στην «Βιέννη του μυαλού μας». Τι να περιμένουμε;
Αυτό που ελπίζουμε να μεταφερθεί μέσω της παράστασης είναι όλη αυτή η ατμόσφαιρα του μυστικού κόσμου που χτίζουμε σαν κάποιο, θα έλεγε κανείς, ατμοσφαιρικό πέρασμα από τη Βιέννη στη Βιέννη του μυαλού μας.