#1 «Γκέμμα»
Ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος επιστρέφει στο θέατρο Βρετάνια με την επιτυχημένη θεατρική προσαρμογή του φιλοσοφικού ποιητικού έργου του Δημήτρη Λιαντίνη. Με κάποιες νέες προσθήκες στο καστ, οι Νίκος Καλογερόπουλος, Βίκυ Μαραγκάκη, Αλίκη Ζαχαροπούλου, Κωνσταντής Ζημιανίτης, Κρυσταλλία Κεφαλούδη, Δανάη Μπερή και Γιώργος Νάκος, πρωταγωνιστούν σε μία μυσταγωγική τελετουργία κάθαρσης επί σκηνής, όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης, που μετατρέπει τις μεγάλες αγωνίες της ανθρωπότητας (Θεός, Έρωτας, Θάνατος, Αιωνιότητα), όπως τις συναντάμε στα κείμενα του Ομήρου, του Ευριπίδη, του Πινδάρου, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, σε καθημερινό βίωμα μέσα από τη βιωμένη αλήθεια του συγγραφέα -μελετητή του ελληνικού κλασικού πνεύματος, της φιλοσοφίας, της σύγχρονης νεοελληνικής πολιτιστικής και πολιτικής πραγματικότητας- που αυτοκτόνησε στις αρχές Ιουνίου του 1998, ως προφητική διαμαρτυρία στις δύσκολες εποχές που περιμένουν τις επόμενες γενιές. (Από 2/5 έως τέλη Μαΐου)
#2 «Η αρρώστια της νιότης»
Το ψυχογράφημα του Φέρντιναντ Μπρούκνερ επιστρέφει στη σκηνή του Tempus Verum-Εν Αθήναις για δεύτερη συνεχή χρονιά. Γραμμένο το 1926, το έργο διαδραματίζεται στην Αυστρία του Μεσοπολέμου, λίγο πριν την άνοδο του φασισμού, με πρωταγωνιστές μια ομάδα φοιτητών Ιατρικής που άθελά τους, μέσα στην απόγνωση και την υπεροψία της νιότης τους, προετοιμάζουν το έδαφος για τα κηρύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής ναζιστικής ιδέας. Ο Δημήτρης Λάλος μεταφράζει και σκηνοθετεί ένα έργο γεμάτο πάθος και ερωτισμό πέρα από τα καθιερωμένα, που φέρνει στην επιφάνεια τα σκοτεινά παιχνίδια εξουσίας ανάμεσα στα μέλη αυτής της ομάδας που πειραματίζεται μια ανάσα από το θάνατο και την καταστροφή, κάπου ανάμεσα στην ιδιοφυΐα και την παράνοια. Πρωταγωνιστεί η ίδια ομάδα ηθοποιών, Ξένια Αλεξίου, Τάσος Δέδες, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Κρίστελ Καπερώνη, Χριστίνα Μαριάνου, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Ουσίκ Χανικιάν, σε ένα έργο που μας κάνει να αναρωτηθούμε αν και πόση απόσταση πραγματικά απέχουμε από μια εποχή σκληρότητας και απανθρωπισμού. (Μέχρι 8/5)
#3 «Ο αμπιγιέρ»
Είτε το βλέπεις από μέσα είτε από έξω, η προετοιμασία μιας παράστασης και η ζωή των παρασκηνίων ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε ενδιαφέρουσα. Το έργο του Ρόναλντ Χάργουντ που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, σε σκηνοθεσία του Μανώλη Δούνια, ανήκει ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία και μας προσφέρει τη δυνατότητα να δούμε μέσα από αυτή την κλειδαρότρυπα. Μεταφερόμαστε στα παρασκήνια ενός θεάτρου στο Λονδίνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου εξερευνούμε τον μαγικό κόσμο του θεάματος και τις σχέσεις των ανθρώπων του. Στο επίκεντρο η ιδιόμορφη συναισθηματική σχέση του Σερ, ενός σαιξπηρικού ηθοποιού στο τέλος της καριέρας του, που ερμηνεύει ο Αλέξανδρος Μυλωνάς και του Νόρμαν, του αφοσιωμένου αμπιγιέρ του, στο ρόλο του οποίου επιστρέφει ο Μάνος Βακούσης, μαζί με τους Άννυ Λούλου, Ευγενία Αποστόλου, Κώστα Λάσκο και Δημήτρη Μαργαρίτη, σε ένα από τα πιο ουσιαστικά έργα για τη ζωή στο θέατρο. (Μέχρι 22/5)
#4 «Το τάβλι»
Ο Πέρης Μιχαηλίδης σκηνοθετεί και συμπρωταγωνιστεί με τον Φίλιππο Σοφιανό σε μια αριστουργηματική παρτίδα της νεοελληνικής δραματουργίας, που παίζεται ανελλιπώς από το πρώτο του ανέβασμα τον Φεβρουάριο του 1972 στο Θέατρο Τέχνης με τον Νικήτα Τσακίρογλου και τον Γιάννη Μόρτζο. Η παράσταση επιστρέφει στη σκηνή του Faust, μετά την πρεμιέρα του τον περασμένο Σεπτέμβριο, για να διαβάσει το οικείο, ζωντανό και επίκαιρο έργο του Δημήτρη Κεχαΐδη από την αρχή, αναβιώνοντας τους περιθωριακούς τύπους της μεταπολεμικής Ελλάδας στο σήμερα και συνειδητοποιώντας ότι δεν βρίσκεται όσο μακριά θα θέλαμε, καθώς όπως λέει ο σκηνοθέτης, «η παράσταση με δύο ήρωες ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό μοιάζει με τη γελοιογραφία της σημερινής Ελλάδας». (Μέχρι 30/5)
#5 «Περιμένοντας τον Γκοντό»
Το έργο του Ιρλανδού Νομπελίστα Σάμιουελ Μπέκετ, που καθόρισε το θέατρο του 20ού αιώνα, φέρνοντας στο θεατρικό προσκήνιο τα υπαρξιακά ερωτήματα της ανθρωπότητας, ανεβάζει η Έλενα Μαυρίδου για δεύτερη φορά μέσα στη σεζόν με ανανεωμένη διανομή. Η σκηνή του θεάτρου Χώρος πλημμυρίζει από την «ενεργή ακινησία» των μπεκετικών ηρώων Βλαδίμηρου και Εστραγκόν αλλά και όλων των πιθανών παραλλαγών τους, οι οποίοι, εγκλωβισμένοι σε ένα τετράγωνο, παίρνουν τη μορφή του κλόουν σε μια παρωδία πάνω στη μονοτονία της ζωής και την τάση του ανθρώπου να περιμένει καρτερικά την έξωθεν σωτηρία. Αφού όπως υποστήριζε κι ο ίδιος ο Μπέκετ, το νόημα του έργου βρίσκεται στο «Περιμένοντας» και όχι στον ίδιο τον Γκοντό, η ταυτότητα του οποίου παραμένει άγνωστη. Πρωταγωνιστούν οι Γιάννης Κατσιμίχας, Δήμητρα Κούζα, Γιάννης Λεάκος, Έκτορας Λιάτσος, Μιχάλης Μιχαλακίδης, Φωτεινή Μποστανίτη. (Μέχρι 28/5)
Περισσότερες πληροφορίες
Περιμένοντας τον Γκοντό
Tην τάση του ανθρώπου να περιμένει πάντοτε την έξωθεν σωτηρία εξετάζει ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του θεάτρου του παραλόγου.
Περιμένοντας τον Γκοντό
Tην τάση του ανθρώπου να περιμένει πάντοτε την έξωθεν σωτηρία εξετάζει ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του θεάτρου του παραλόγου.
Η αρρώστια της νιότης
Γραμμένο το 1926, το έργο παρακολουθεί μια ομάδα φοιτητών Ιατρικής που άθελά τους προετοιμάζουν το έδαφος για τα κηρύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής ιδέας.
Κυρά της Ρω
Οι σκέψεις της Δέσποινας Αχλαδιώτη, της γνωστής ως «Κυρά της Ρω», η οποία ζούσε μόνη στην ακριτική νησίδα της Ρω και ύψωνε καθημερινά την ελληνική σημαία.
Το τάβλι
Σημαντικό έργο του νεοελληνικού θεάτρου για το σύμπλεγμα μαγκιάς και κουτοπονηριάς δύο τύπων που πασχίζουν να πιάσουν την καλή.
Ο αμπιγιέρ
Ο κόσμος του θεάτρου και οι σχέσεις των ανθρώπων του αλλά και τα παρασκήνια μιας σκηνής στο Λονδίνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Γκέμμα
Μια παράσταση για την περιπέτεια του ανθρώπου, από την πρώτη κραυγή μέχρι το μεγάλο τραγούδι.
Η κυρά της Ρω
Με αφορμή τη ζωή της Κυράς της Ρω, της κατά κόσμον Δέσποινας Αχλαδιώτη, ο βραβευμένος συγγραφέας Γιάννης Σκαραγκάς γράφει ένα συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο κείμενο με αφορμή τη γυναίκα που έγινε σύμβολο γενναιότητας, πατριωτισμού και γυναικείας χειραφέτησης. Ο μονόλογος αυτός ξεκίνησε το ταξίδι του στις θεατρικές σκηνές το 2017 και έκτοτε έχει “γυρίσει” τον κόσμο. Η λυρική σκηνοθεσία του ζωντανεύει την ιστορία της απομονωμένης, αλλά την ίδια στιγμή και ελεύθερης και ασυμβίβαστης γυναίκας, η οποία ανεβοκατέβαζε για χρόνια τη σημαία στην ακριτική νησίδα Ρω. Μέσω από την παράσταση αυτή, η μορφή αυτή εξιστορεί τα πάθη και τα λάθη των ανθρώπων που αγάπησε.
