Το ξέρατε ότι η Πατησίων, από τη Φωκίωνος Νέγρη και μετά, λέγεται ότι δεν διαπλατύνθηκε επειδή η αδελφή του Ιωάννη Μεταξά του ζήτησε να μη χάσει τη θέα στην Ακρόπολη από το μπαλκόνι της; Ότι σε ένα ημιυπόγειο της Αγίου Μελετίου φτιάχνεται ένας από τους καλύτερους μπακλαβάδες της Αθήνας από το 1932; Ότι στο «Στέκι των αρχηγών», κοντά στην Πλατεία Αμερικής, συχνάζει ο Μαρτίν, γιος του αρχηγού της φυλής ενός χωριού του Τόνγκο που έφυγε από τη χώρα του αρνούμενος να διαδεχθεί τον πατέρα του ως αρχηγός της φυλής, για να ζήσει ελεύθερος και να ασχοληθεί με την άρση βαρών; Τέτοιες μικρές αθηναϊκές ιστορίες ξεδίπλωσε πριν από λίγο καιρό η περιήγηση-παράσταση «AfterLives» της ομάδας Mkultra σε επιμέλεια της Γκίγκης Αργυροπούλου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Ξεκινώντας από την ερημωμένη Στοά Μπρόντγουαιη και καταλήγοντας στην αυλή του 21ου Δημοτικού Σχολείου «Λέλα Καραγιάννη» κληθήκαμε να περπατήσουμε στην κάτω πλευρά της Πατησίων, πολλοί από εμάς έπειτα από χρόνια ή και για πρώτη φορά, συναντώντας performers (αλλά όχι μόνο) στις σηματοδοτημένες στάσεις ενός χάρτη που είχε φτιάξει η ομάδα. Αναζητώντας από κοντά εμπειρίες, κενά, ρωγμές και εξαιρέσεις στο κυρίαρχο αφήγημα για την περιοχή, ανάμεσα σε αρχιτεκτονικά διαμαντάκια, δεντρόφυτους πεζόδρομους, στέκια μεταναστών και παλιών Αθηναίων, πηγάδια και καταφύγια πολέμου.
Ανεξάρτητα από το δραματουργικό ενδιαφέρον του εγχειρήματος, η πρόσκληση για ένα διαφορετικό περίπατο σε μια γειτονιά που έχει απασχολήσει πολλαπλά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όχι μέσα από τις στερεότυπες εικόνες αλλά από τις αφηγήσεις καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων, ερευνητών και κατοίκων, έχει τη σημασία της. Κυρίως επειδή υπενθυμίζει ότι η πόλη είναι ένα σύνθετο πεδίο εμπειριών και συγκρούσεων που δεν χωράει σχεδόν ποτέ σε ένα και μόνο αφήγημα – κι αυτό αποκτά μια επιπλέον σημασία στην εποχή των fake news και της απαξίωσης της δημοσιογραφίας.
Κάτι που φάνηκε εν προκειμένω ξεκάθαρα στη συζήτηση μετά το τέλος της παράστασης όταν η αρχιτέκτονας Βενετία Πολυζώη ανέλυσε τις διαδικασίες πίσω από την απαξίωση της Πατησίων ως γειτονιάς που μπορεί να σε σκοτώσουν στο δρόμο ή να... κολλήσεις χολέρα, αλλά και την ανάδυσή της ως καλλιτεχνικής πιάτσας, την ίδια στιγμή που πρωτοβουλίες όπως η δραστήρια Κίνηση κατοίκων του 6ου δημοτικού διαμερίσματος ή η Ομάδα προφορικής ιστορίας της Κυψέλης δεν απασχόλησαν τον mainstream Τύπο.
