Ο Φώντας μέσα σ’ ένα νεοελληνικό σύμπλεγμα μαγκιάς και κουτοπονηριάς, εν τω μέσω μιας παρτίδας τάβλι, προσπαθεί να παρασύρει τον κουνιάδο του Κόλλια, πρώην αντιστασιακό και νυν λαχειοπώλη στο σχεδιασμό μιας κομπίνας. Ένα ταξίδι ως την Αφρική χάρη στους κακοπαθούντες έγχρωμους… και το παραδάκι ρέει ζεστό! Το διαχρονικό έργο του Δημήτρη Κεχαΐδη, ένα από τα λαμπρότερα δημιουργήματα του, πρωτοανέβηκε το 1972, μεσούσης της δικτατορίας, από τον Κάρολο Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Στην παράσταση του Δημήτρη Λάλου, «το έργο επαναπροσδιορίζεται μέσα από μια θεατρική πρόταση που υπενθυμίζει ότι το πιο δυνατό στοιχείο ενός λαού είναι η νοοτροπία του. Αυτή που δεν γνωρίζει τάξεις και χρώμα. Αυτή που ενσωματώνει, αφομοιώνει και εξισώνει τα πάντα. Αυτή που καλείται, τελικά, να οικειοποιηθεί όποιος επιθυμεί να επιβιώσει». Δυο έγχρωμοι ηθοποιοί, ο Σταύρος Καλλιγά και ο Σαμουήλ Ακίνολα ανέλαβαν να ερμηνεύσουν τους ρόλους.
