Ένα έργο υψηλών απαιτήσεων, τις «Δούλες» του Ζαν Ζενέ, σκηνοθετεί ο Μπρους Μάγερς, στενός συνεργάτης του σπουδαιότερου μεταρρυθμιστή της σύγχρονης σκηνής Πίτερ Μπρουκ στο Εθνικό Θέατρο με τρεις σπουδαίες νέες Ελληνίδες ηθοποιούς.
Η παρουσίαση του μπεκετικών αναφορών «Ντιμπούκ» το 2006 στο Εθνικό Θέατρο από τον Σωτήρη Χατζάκη με έφερε για πρώτη φορά σε επαφή με τη μυσταγωγική θεατρική γλώσσα του Μπρους Μάγερς ως συγγραφέα. Ένα χρόνο αργότερα, βλέποντάς τον να πρωταγωνιστεί στον «Μεγάλο Ιεροεξεταστή», ένα απόσπασμα από τους «Αδερφούς Καραμαζόφ» διασκευασμένο για το θέατρο από τον Πίτερ Μπρουκ, κατάλαβα πως ο εβραϊκής καταγωγής Άγγλος καλλιτέχνης αντιμετωπίζει την εξερεύνηση του θεάτρου ως τελετή και στοχεύει στον πυρήνα των πραγμάτων με όποια ιδιότητα κι αν συμμετέχει σε μια παράσταση. Τώρα σκηνοθετεί για το Εθνικό τις «Δούλες», το μοναδικό έργο του Ζενέ με ηρωίδες γυναίκες. μάλιστα ο συγγραφέας επιθυμούσε να παίζονται οι ρόλοι τους από νεαρούς άντρες και δύο πανό εκατέρωθεν της σκηνής να δηλώνουν ότι πρόκειται για γυναικείους ρόλους.
Ο Μάγερς θα προσθέσει το δικό του ανθρώπινο και κοινωνικό σχόλιο στο συγκλονιστικό έργο του «ιδιότροπου» δημιουργού της γαλλικής διανόησης, ο οποίος έβλεπε την ηθική σαν μια μάσκα που πρέπει να καταστραφεί και στα έργα του απεικόνιζε ως στοιχεία της ζωής τον έρωτα, το έγκλημα, την προδοσία, τον πόλεμο, την παραφροσύνη. Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ γράφει για τις «Δούλες»: «Είναι το μυστηριώδες κρυπτογράφημα της καθαρής φαντασίας αλλά και του ίδιου του Ζενέ. Είναι δύο γιατί ο Ζενέ είναι διπλός. Ο εαυτός του και ο άλλος». Στο εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία των αδερφών Papin έργο, οι δύο υπηρέτριες μιας αριστοκράτισσας εμπλέκονται σε ένα διαρκές παιχνίδι εναλλαγής ρόλων και ταυτοτήτων και οδηγούνται στην παραφροσύνη και στο έγκλημα.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΜΙΚΡΟ REX ΣΚΗΝΗ «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ» Πρεμιέρα 6/3.
ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ
Λένα Παπαληγούρα
Έχοντας δημιουργήσει αίσθηση με τις ερμηνείες της στον «Ματωμένο γάμο» (την αντικατέστησε η Λίλα Μπακλέση) και την «Κατερίνα» αναλαμβάνει εδώ το ρόλο της Κυρίας, η οποία στα μάτια των δύο υπηρετριών αποτελεί το σύμβολο της καλής ζωής, της ομορφιάς, της ηδονής αλλά κι ένα πρότυπο εξουσίας που συνδέει την απόλαυση με την καταπίεση.
Ραφίκα Σαουίς
Υποδύεται τη δαιμόνια Σολάνζ, μια γυναίκα με καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, η οποία θέλει απεγνωσμένα να ξεφύγει από την ταυτότητα της δούλας. Σκοτώνει την Κυρία μέσα από το αντίγραφό της, που δεν είναι άλλη από την ίδια της την αδερφή.
Μαρία Κίτσου
Υποχείριο των παθών της, παίζει ένα φαινομενικά ανώδυνο φαντασιακό παιχνίδι μίμησης. Φορώντας τα κοστούμια της Κυρίας, νιώθει να μειώνεται η απόσταση που τη χωρίζει από εκείνη. Στο τέλος δεν πεθαίνει ως δούλα, αλλά σαν είδωλο της Κυρίας.
Περισσότερες πληροφορίες
Δούλες
Δύο δούλες επιδίδονται σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι εξουσίας κι ερωτικών φαντασιώσεων, σε σκηνοθεσία του Μπρους Μάγερς, στενού συνεργάτη του Πίτερ Μπρουκ
