Ο χώρος της ελληνικής μυθολογίας είναι λουσμένος από το φως μιας εποχής όπου οι θεοί συνυπήρχαν με τους θνητούς. Μόνο που οι θεοί είναι απαλλαγμένοι από την αδυναμία, τις αρρώστιες, το θάνατο δηλαδή όλα τα «αρνητικά» χαρακτηριστικά που συνοδεύουν τα ανθρώπινα. Αυτό που στην ουσία «ενσαρκώνουν» είναι οι αξίες, τα ιδεώδη της ανθρώπινης ύπαρξης, της ομορφιάς και της δύναμης. Και ο ημίθεος Ηρακλής, ο πιο δημοφιλής ήρωας στην ελληνική μυθολογία, είναι εκείνος που ανέλαβε την απελευθέρωση του κόσμου από το «κακό». Δεν είμαι σίγουρη ότι οι ανήλικοι θεατές που παρακολούθησαν, μαζί μας, την παράσταση «Ηρακλής οι 12 Άθλοι» αφομοίωσαν τα βαθύτερα νοήματα του έργου. Κι αυτό κυρίως λόγω του αλληγορικού, κάποιες φορές, ποιητικής πνοής, κειμένου του Στρατή Πασχάλη σε δρματουργική επεξεργασία του Γιάννη Λιγνάδη, το οποίο θα μπορούσε ωστόσο να χωρέσει κάποιες απλουστεύσεις για χάρη των παιδιών, εφόσον η παράσταση απευθύνεται και σε μαθητές των μικρών τάξεων του δημοτικού.
Μπορεί το κείμενο να μην έγινε κτήμα της πλατείας, έγινε όμως η δράση. Ο Απόλλων Παπαθεοχάρης αξιοποιώντας τις εντυπωσιακές δυνατότητες που παρέχει το άρτια εξοπλισμένο Pantheon, οδηγεί το κοινό με σταθερά βήματα στα ίχνη των άθλων του Ηρακλή με υπερρεαλιστικές κατασκευές που εξυπηρετούν την πλοκή. Ζωγραφίζοντας λωρίδες φωτός και σκιάς στο χώρο δομεί και αποδομεί εικόνες που θαμπώνουν το θεατή με το παιχνίδι των χρωμάτων σε μια παράσταση που είναι στραμμένη περισσότερο προς τη σφαίρα των αισθήσεων. Η γεμάτη φαντασία σκηνική ματιά του και οι αναφορές του στο σύγχρονο θέατρο μας έπεισε και θα δούμε με ενδιαφέρον την επόμενη σκηνοθετική του πρόταση. Πιστεύουμε ωστόσο πως πρέπει να επενδύσει περισσότερο στη σχέση ηθοποιού και κειμένου για να ενεργοποιήσει την εκφραστική δύναμη των ερμηνευτών του. Ιδιαίτερα στο θέατρο για παιδιά, όταν ένας ηθοποιός κινείται στη σκηνή με μια αύρα αυτοσχεδιασμού με χειρονομίες, χιούμορ και αμεσότητα γίνεται εύκολα συνομιλητής των θεατών. Αυτό μου έλειψε στην ερμηνεία τόσο του πρωταγωνιστή Σάκη Ρουβά, ο οποίος κατά τ' άλλα κινείται με συνέπεια, αλλά και του συνοδοιπόρου του Αντώνη Πριμηκύρη (Ιόλαος). Αγέρωχες με στεντόρειες φωνές η Ναταλία Δραγούμη (Αθηνά) και η Αγορίτσα Οικονόμου (Ήρα) έμοιαζαν με αγάλματα και το στήσιμο τους έδινε επική πνοή στην παράσταση. Η Ρούλα Πατεράκη βρήκε τις λεπτομέρειες εκείνες που την οδήγησαν να παίξει με εξωστρέφεια, οξύτητα, ζωηρότητα και χιούμορ το ρόλο του Ευρυσθέα.
Περισσότερες πληροφορίες
Ηρακλής: οι 12 άθλοι
Μια μεγάλη παραγωγή, με βασικό σύμμαχο το αρχικό κείμενο του Στρατή Πασχάλη, που αναδεικνύει τη διαχρονικότητα της δύναμης και του θάρρους του μυθικού ήρωα
