Ένα "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" με τα στοχαστικά έργα του Alfredo Romano

Το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, σε συνεργασία με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα της Αθήνας και τη Γκαλερί Giorgio Persano του Τορίνο, παρουσιάζει την έκθεση "Viaggio al termine della notte" (Ταξίδι στην άκρη της νύχτας) του σύγχρονου Συρακούσιου καλλιτέχνη Alfredo Romano. Η έκθεση θα παρουσιαστεί στις αίθουσες του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου έως τις 15 Μαρτίου 2024.

Με την έκθεση "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας", ο Alfredo Romano, ανατρέχοντας στην πολύχρονη δημιουργική του δραστηριότητα, ξεκινά μια μακρά περιπλάνηση στις οδύνες και τα ύψη της ανθρώπινης εμπειρίας. Ο καλλιτέχνης αναστοχάζεται ορισμένα στάδια του δικού του ιδανικού ταξιδιού: από την ιστορική έρευνα της δεκαετίας του 1990 έως τις πιο πρόσφατες δημιουργίες. Ένα πρώτο κοινό θέμα στα έργα που εκτίθενται είναι η εστίαση στον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτό το πέρασμα του χρόνου και η καθίζησή του.

Τα έργα της δεκαετίας του 1990 συνδέονται στην πραγματικότητα με τον προβληματισμό σχετικά με τους συλλογικούς τρόπους κατασκευής της μνήμης, από τη γραφή έως την αφήγηση ιστοριών, μέσω της ανάλυσης διαφορετικών μεσογειακών πολιτισμών. Και αυτό που αναδύεται είναι η διάσταση της χωρητότητας, σχεδόν απρόσωπης, που συνοδεύει τη διαμόρφωση και την επανάληψη της παράδοσης. Τα πιο πρόσφατα έργα του ασχολούνται με την αντίληψη του χρόνου, αν και σ’ αυτά η διάσταση της μη εμπλοκής, προνυμφική στα προηγούμενα έργα του, ριζοσπαστικοποιείται περισσότερο: δεν πρόκειται πλέον για ανθρωπολογική σύλληψη του τρόπου με τον οποίο ο άνθρωπος σχετίζεται με την ιστορία. Αντιθέτως, ο Romano εκφράζει τη ροή της σε μια ύλη χωρίς μάρτυρες, στην οποία τα πράγματα απλώς συσσωρεύονται. Το ταξίδι του προσφέρει επίσης την ευκαιρία να προβληματιστεί σχετικά με τη δυνατότητα αντίληψης ενός νέου τρόπου για το πέρασμα του χρόνου: όχι πια ως ρέον, με τη βαρύτητα που αυτή η επανάληψη φέρνει μερικές φορές, αλλά ως αιώνιο.

Μέρος της έκθεσης θα είναι επισκέψιμο στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα έως τις 30 Μαρτίου.

Ο καλλιτέχνης γράφει για το έργο του: "Μια λεπτή κλωστή, μια ιδέα λανθάνουσα, με συνδέει με το μυθιστόρημα του Céline , ο τίτλος του οποίου παραπέμπει σε στίχους ενός τραγουδιού: "Notre vie est un voyage / Dans l’Hiver et dans la Nuit /Nous cherchons notre passage / Dans le Ciel où rien ne luit". Το ταξίδι του Céline , ωστόσο, δεν είναι το δικό μου ταξίδι, γιατί όπως έλεγε ο Πεσσόα, δεν υπάρχουν ταξίδια υπάρχουν μόνον ταξιδευτές. Νομίζω, ότι ο τίτλος από αυτή την άποψη, είναι πολύ υποβλητικός.

Με το ‘’Ταξίδι στην άκρη της νύχτας’’, βρίσκομαι να αναστοχάζομαι πάνω σε κάποια θεμελιώδη ορόσημα του δικού μου ιδανικού ταξιδιού, που ξεκινά από την ιστορική έρευνα της δεκαετίας του ‘90 μέχρι και την τελευταία δουλειά μου. Οι δύο εκθέσεις που παρουσιάζονται ταυτόχρονα στην Αθήνα στην γκαλερί Ιλεάνα Τούντα και στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο ,σε συνεργασία με την γκαλερί Giorgio Persano Torino συγκροτούνται , τόσο από έργα που πηγαίνουν πολύ πίσω στον χρόνο, όσο και από τα πολύ πρόσφατα (όλα όσα παρουσιάζονται στην Αθήνα, συνομιλούν μεταξύ τους, συμμετέχοντας σ’ ένα βαθύ διάλογο, εκφράζοντας διαφορετικό εικαστικό λεξιλόγιο). Μια πραγματική κι αληθινή διαδρομή που ξεδιπλώνεται μέσα στον χρόνο: από την δεκαετία του ‘90 μέχρι σήμερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το θέμα του ταξιδιού και ο επιλεγμένος τίτλος μου φάνηκαν κατάλληλοι.

Σ’ αυτό το ταξίδι αποσκευές έχω τα έργα μου. Ελπίζω ο επισκέπτης να μπορέσει να εμπλακεί, να βιώσει έστω κι ένα μέρος του, ένα θραύσμα. Μέχρι την άκρη της νύχτας, όταν, μέσα από μια βαθειά ανάσα, προετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε το φώς που γεννιέται. Η τέχνη είναι και αυτό. Όχι πάντα άμεσα κατανοητή, αλλά ικανή να ταρακουνήσει συνειδήσεις ,να ψιθυρίσει στην ψυχή, να βοηθήσει στον προβληματισμό, να στείλει ένα μήνυμα, να μοιραστεί την θέση του καλλιτέχνη μέσα σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις και βία. Ο προορισμός του ταξιδιού είναι το τέλος της νύχτας, ναι. Γιατί μόνον αφού διασχίσουμε το σκοτάδι, τον απόλυτο ζόφο, η λάμψη του φωτός, η αναγέννηση, θα είναι ακόμη πιο έντονη και συγκλονιστική. Τα έργα της δεκαετίας του ’90 σχετίζονται με τον προβληματισμό πάνω σε ζητήματα της μνήμης, του χρόνου, της διαστρωμάτωσης. Η τελευταία δουλειά μου, έχει  επίσης να κάνει με όλο αυτό: αναλογίζομαι τα μεγάλα ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξη, την αβεβαιότητα των πραγμάτων, την ευθραυστότητα της μορφής, την μοναξιά, θέματα που είναι σίγουρα πολύπλοκα και δύσκολα. Και μετά η διαστρωμάτωση και η προβληματική για την αντίληψη του χρόνου, την ροή, την καθίζηση, το ξεθώριασμα του, που αφήνει χώρο στην έννοια της αιωνιότητας. Στο έργο μου, συνυπάρχουν η πολυπλοκότητα και το βάθος: δεν πρόκειται για μια διαδικασία προς την αφαίρεση, την απλοποίηση ,αλλά προς την πολυπλοκότητα με τις συνδέσεις και τους συσχετισμούς της, ως ένα υπαρξιακό γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση τα περιεχόμενα. Μια κριτική προσέγγιση του σύγχρονου πολιτισμού. Υπό μία έννοια, πάντα ήλπιζα ν’ απομακρύνω την δουλειά μου από ζητήματα αισθητικής, ώστε να πλησιάσει περισσότερο σε θέματα που αφορούν την θέση της στον κόσμο και στην ανθρώπινη κατάσταση".

Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.