'Αλληγορίες καθημερινότητας'
Η αίθουσα τέχνης "Αστρολάβος-Δεξαμενή" εγκαινιάζει την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου, από τις 8 έως τις 10.30 μ.μ. την έκθεση ζωγραφικής του Κώστα Λαμπρόπουλου με τίτλο: "Αλληγορίες καθημερινότητας" (κάτω επίπεδο) και την έκθεση ζωγραφικής της Βασιλικής Πανταζή, με τίτλο: "Θεατές του αλλού" (μεσαίο επίπεδο).
"Αλληγορίες καθημερινότητας"
Στην πέμπτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα ο καλλιτέχνης δημιουργεί συνθέσεις κατά βάση ανθρωποκεντρικές, μεγάλων διαστάσεων που μοιάζουν με σύγχρονα σουρεαλιστικά παραμύθια αποδοσμένα μέσα από την εξπρεσσιονιστική γραφή του. Σε έγκριτο νεοελληνικό λεξικό διαβάζουμε ότι "Αλληγορία" είναι η χρήση μεταφορών και συμβολικών τρόπων για να δηλωθεί πιο παραστατικά μία Αλήθεια. Εύλογο είναι να αναρωτηθεί κανείς ποια αλήθεια θέλει να μεταφέρει η θεματική των πινάκων του Κώστα Λαμπρόπουλου αναφορικά με την καθημερινή πραγματικότητα; Για τον καλλιτέχνη, απέναντι στην πεζή καθημερινότητα, η Ποίηση είναι το πολυτιμότερο αντίβαρο. Ακόμη και μια εκδρομή απόδρασης από την εργαλειακά επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, μπορεί να θεωρηθεί ποιητική πράξη. Στην προκείμενη περίπτωση οι πίνακες του Λαμπρόπουλου δηλώνουν την ανάγκη της ποιητικής διεξόδου από την πεζότητα αυτή.
Γιατί όμως αλληγορικά και όχι κυριολεκτικά, γιατί δεν υποστηρίζει σύγχρονες εικαστικές πρακτικές όπου για παράδειγμα, ένα "δυστοπικό δίχτυ καλωδιώσεων" γραφείου θα δήλωνε την άρνηση της άρνησης που εμπεριέχει αυτή η καθημερινότητα; Η απάντηση δεν είναι εύκολο να δοθεί. Ένα παιδί που εισέρχεται σε ένα Λούνα-Παρκ ή σε ένα πολυκατάστημα και εντυπωσιάζεται, ποτέ δεν θα ξεχάσει την αίσθηση που έχει αποκομίσει από αυτές τις εμπειρίες. Όπως δεν θα ξεχάσει ποτέ τις μυρωδιές και τις εικόνες των δρόμων που περπάτησε και των αγνών ανθρώπων που γνώρισε. Και αυτό είναι ο ορισμός της Αθωότητας, μιας έννοιας που ο ζωγράφος προσεγγίζει αλληγορικά, φαντασιακά, σουρεαλιστικά μέσα από τις εικόνες και τις ανθρώπινες ιστορίες που διηγείται όπως ένας σύγχρονος μεταφυσικός στα έργα του.
Οι τίτλοι των έργων του: "Λούνα - Παρκ", "Εκδρομή", "Κατασκήνωση", "Παρέλαση", "Gym", "Ιερή Οικογένεια", "Νυχτερινό", "Ελληνικός αγώνας", "Ταράτσα", κ.α. είναι χαρακτηριστικοί των απλών καθημερινών στιγμών – γεγονότων, που εμπνέουν τον καλλιτέχνη και στέκονται η αφορμή για να παράξει την δική του προσωπική μυθοπλασία εφορμώντας από αυτά και με όχημα την φαντασία του να τους δώσει μια άλλη πιο ποιητική διάσταση.
Η Τέχνη εξακολουθεί να συνιστά για τον ίδιο ένα φαινομενολογικό παιχνίδι προσέγγισης του θεατού κόσμου από το οποίο δεν απουσιάζει ούτε το κωμικό στοιχείο αλλά ούτε και αυτό της αποδόμησης.
"Θεατές του αλλού"
Μερικές λέξεις έχουν το νόημα που εμείς δίνουμε σ αυτές. Ο θεατής. Απλώς κοιτάζει η εισχωρεί στην εικόνα και την αλλάζει; Για την καλλιτέχνιδα Βασιλική Πανταζή, η ίδια είναι ο θεατής, στις ιστορίες των άλλων και στη δική της καθημερινότητα. Πρόκειται για μια διαρκή διαδικασία γνωριμίας. Ένα παιχνίδι που ξεκινάει από τις καθημερινές περιπλανήσεις σε οικείους χώρους ή κοντινά ταξίδια και οδηγεί σε άλλους χώρους όπου η καθημερινότητα πλάθει άλλες ιστορίες. Δημιουργείται έτσι μία αλληλεπίδραση ανάμεσα στον θεατή και στον κόσμο της θέασης που τελικά οδηγεί στην αίσθηση ότι είμαστε μέρος ενός κόσμου που συνεχώς μας εκπλήσσει. Και ίσως στο βάθος-βάθος μας κρατάει και μια συνάντηση με τον εαυτό.
Η ιστορικός Τέχνης Ίρις Κρητικού αναφέρει για την δουλειά αυτή της καλλιτέχνιδας: "Με ευαίσθητο σχέδιο και χρώμα, με σενάρια προσωπικής φαντασίας και φαντασίωσης όπου η τρυφερότητα αναμειγνύεται με το χιούμορ και η πραγματικότητα εγκαλεί τη μυθώδη αφήγηση, η ζωγράφος δημιουργεί εφήμερους και ευμετάβλητους μαγικούς και πρισματικούς τόπους όπου εντέλει ανήκουμε και οι ίδιοι οργανικά. Επιστρατεύοντας και ανασυναρμολογώντας διακεκομμένα οπτικά και συναισθηματικά επεισόδια, ανασύροντας με τη βοήθεια των ατελείωτων φωτογραφικών της κλικ και από μνήμης τα υδάτινα και ομιχλώδη τοπία των ταξιδιών της, τα σκοτεινά δάση και τα οικεία οικογενειακά εσωτερικά με τις φωτεινές οθόνες, τις περιπλανήσεις στην Αίγινα, τον Βόλο και την Αθήνα, η Βασιλική Πανταζή αφηγείται αυτοσχέδια και αυτοαναφορικά γοητευτικά παραμύθια."
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Κώστας Λαμπρόπουλος. Αλληγορίες καθημερινότητας
Σε έγκριτο νεοελληνικό λεξικό διαβάζουμε ότι « αλληγορία » είναι η χρήση μεταφορών και συμβολικών τρόπων για να δηλωθεί πιο παραστατικά μία αλήθεια. Για τον Κώστα Λαμπρόπουλο, απέναντι στην πεζή καθημερινότητα, η ποίηση είναι το πολυτιμότερο αντίβαρο. Οι πίνακες του Λαμπρόπουλου δηλώνουν την ανάγκη της ποιητικής διεξόδου από την πεζότητα αυτή. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί συνθέσεις κατά βάση ανθρωποκεντρικές, μεγάλων διαστάσεων που μοιάζουν με σύγχρονα σουρεαλιστικά παραμύθια αποδομένα μέσα από την εξπρεσιονιστική γραφή του.
Βασιλική Πανταζή. Θεατές του αλλού
Για την καλλιτέχνιδα Βασιλική Πανταζή, η ίδια είναι ο θεατής στις ιστορίες των άλλων και τη δική της καθημερινότητα. Πρόκειται για μια διαρκή διαδικασία γνωριμίας, ένα παιχνίδι που ξεκινάει από τις καθημερινές περιπλανήσεις σε οικείους χώρους ή κοντινά ταξίδια και οδηγεί σε άλλους χώρους όπου η καθημερινότητα πλάθει άλλες ιστορίες. Δημιουργείται έτσι μία αλληλεπίδραση ανάμεσα στον θεατή και στον κόσμο της θέασης που τελικά οδηγεί στην αίσθηση ότι είμαστε μέρος ενός κόσμου που συνεχώς μας εκπλήσσει. Και ίσως στο βάθος-βάθος μας κρατάει και μια συνάντηση με τον εαυτό. Επιστρατεύοντας και ανασυναρμολογώντας διακεκομμένα οπτικά και συναισθηματικά επεισόδια, η Πανταζή αφηγείται αυτοσχέδια και αυτοαναφορικά γοητευτικά παραμύθια.
