Όποιος κυκλοφορεί στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια σίγουρα έχει καταλάβει τη διαφορά. Το ποδήλατο έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της πόλης. Το δίτροχο που παλιότερα είχε συνδεθεί στο συλλογικό ελληνικό ασυνείδητο αυστηρά με την παιδική ηλικία, έκανε την τελευταία δεκαετία μια δυναμική ενήλικη πλέον εμφάνιση στους δρόμους, έχοντας παράλληλα εισχωρήσει και στην ποπ κουλτούρα της χώρας μας. Πολλοί έχουν πάρει την απόφαση να κάνουν το βήμα και να χρησιμοποιούν ποδήλατο στις μικρές καθημερινές διαδρομές τους. Στόχος είναι όλο και περισσότεροι άνθρωποι που είναι εν δυνάμει ποδηλάτες, να χρησιμοποιούν ποδήλατα αντί για αυτοκίνητα και μηχανάκια, ώστε η εικόνα της πόλης, αλλά και το βιοτικό επίπεδο να αλλάξει προς το καλύτερο.
Επιπλέον, το ήδη υπάρχον ποδηλατικό δίκτυο «Γκάζι-Φάληρο», που αποτελείται από μια διαδρομή περίπου 7,5 χλμ., έχοντας για αφετηρία το φαληρικό δέλτα, περνώντας από το Μοσχάτο, την Καλλιθέα, παράλληλα με τις γραμμές του ΗΣΑΠ, και καταλήγοντας στον Ταύρο και τα Πετράλωνα ως το ύψος της Τεχνόπολης, φαίνεται να αποκτά σιγά-σιγά νέες επιπλέον ποδηλατικές διαδρομές και διακλαδώσεις. Από τη μια ένα ολοκαίνουργιο δίκτυο, το οποίο θα περνά από την Κυψέλη, τους Αμπελόκηπους, τα Εξάρχεια, το Κολωνάκι και τα Πετράλωνα, είτε με δημιουργία ποδηλατολωρίδων, είτε με κατασκευή δρόμων αποκλειστικής κυκλοφορίας ποδηλάτου, βρίσκεται στα σκαριά.
Για το συγκεκριμένο ποδηλατικό δίκτυο έχει γίνει ολοκληρωμένη μελέτη η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα από το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου και αναμένεται να ξεκινήσουν οι διαδικασίες υλοποίησης. Από την άλλη, η δημιουργία του δικτύου Γκάζι – Κηφισιά (που θα επεκτείνει την υπάρχουσα διαδρομή από το νότο έως τον αθηναϊκό βορρά) δεν μοιάζει με μακρινό όνειρο, με την Περιφέρεια Αττικής να το έχει βάλει σε τροχιά υλοποίησης.
Εμείς μιλήσαμε με τρεις ορκισμένους ποδηλάτες, τον ιδιοκτήτη του 48×17 Cycles, Άγι Κολύβα, τον ποδηλάτη-courier Μιχάλη Κεσκινίδη και τον εμπνευστή του Athens Bike Festival, Σπύρο Παπαγεωργίου, για την κουλτούρα του ποδηλάτου, την αθηναϊκή ζούγκλα της ασφάλτου με την οποία έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά, την αναγκαιότητα ενός μεγάλου ποδηλατικού δικτύου στην πόλη και τις προοπτικές που υπάρχουν για να γίνει η Αθήνα bicycle friendly city…
Άγις Κολύβας: «Πρέπει να κάνουμε το ποδήλατο ένα πρακτικό μέσο»
Έχεις μια επιχείρηση που ασχολείται με το αθλητικό κομμάτι του ποδήλατου. Όταν αποφάσισες να ασχοληθείς με κάτι τέτοιο σκέφτηκες πως είναι ρίσκο;
Ναι, σαν επιχείρηση έχει το ρίσκο της, γιατί διαθέτει εξειδικευμένα κομμάτια, αλλά η αγορά είναι μικρή. Δε νομίζω ότι το ρίσκο είναι τόσο μεγάλο. Είμαι αισιόδοξος ότι όλο και περισσότερος κόσμος θα ασχοληθεί μ’ αυτό.
Ώντας αισιόδοξος για το ότι θα χρησιμοποιεί περισσότερος κόσμος το ποδήλατο, τι έχεις να πεις για την κουλτούρα των Ελλήνων σε σχέση με αυτό;
Δε θα έλεγα ότι οι Έλληνες δεν έχουν κουλτούρα ποδηλάτου. Όλοι μεγαλώσαμε πάνω σε ποδήλατο, ειδικότερα οι μεγαλύτεροι, και ακόμα υπάρχει μια επαφή. Δηλαδή, οι Έλληνες από 40 ετών και πάνω σίγουρα έχουν μεγαλύτερη σχέση με το ποδήλατο στο επίπεδο της μετακίνησης, καθώς παλιότερα το χρησιμοποιούσαν για διάφορες καθημερινές μετακινήσεις.
Από την άλλη, οι εν δυνάμει ποδηλάτες που είναι σε ηλικίες 25-45 ετών κατά μέσο όρο, έχουν απογοητευτικές συμπεριφορές, θα έλεγα πως βρίσκονται σε άρνηση. Έχουμε τις προδιαγραφές για να χρησιμοποιούμε το ποδήλατο, με βασικό χαρακτηριστικό τον καιρό. Απλά πιστεύω ότι πρέπει να αναθερμανθεί αυτό με κάποιο τρόπο, οι γονείς πρέπει να ξέρουν ακριβώς τι κάνουν. Το ποδήλατο να μη σταματάει να είναι παιχνίδι, να είναι μια συνέχεια.
«Το ποδήλατο να μη σταματάει να είναι παιχνίδι, να είναι μια συνέχεια».
Θεωρείς πως η προσεχής ολοκλήρωση του ποδηλατικού δικτύου θα βοηθήσει στο να χρησιμοποιεί ο κόσμος περισσότερο το ποδήλατο;
Θεωρώ ότι θα βοηθήσει αν γίνει σωστά. Και για να γίνει σωστά, δεν πρέπει να είναι δίπλα σε αυτοκινητοδρόμους και επίσης να μην μπορούν να παρκάρουν τα αυτοκίνητα πάνω στον ποδηλατοδρόμο. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη τεχνικού έργου που με κάποιο τρόπο θα διακόπτει την επικοινωνία του ποδηλατοδρόμου με τον αυτοκινητόδρομο. Κατά τη γνώμη μου έχουν γίνει πάρα πολλά λάθη, στα βόρεια προάστια, π.χ. στους ποδηλατοδρόμους της Κηφισίας. Θα έλεγα πως το μόνο που είναι πετυχημένο σε ποδηλατικό δίκτυο, είναι αυτό που πηγαίνει από τα Πετράλωνα στο Φάληρο αλλά όχι σε όλα του τα κομμάτια.
Όπως και να είναι όμως, είναι λειτουργικό και μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει για την καθημερινή του μετακίνηση. Θεωρώ ότι το σημαντικότερο σε έναν ποδηλατοδρόμο είναι το να είναι φαρδύς, δηλαδή να έχει τουλάχιστον 3 με 4 μέτρα πλάτος έτσι ώστε να υπάρχουν δύο λωρίδες, διπλής κυκλοφορίας ώστε να μπορεί να γίνεται προσπέραση όταν κάποιος πηγαίνει αργά. Θα πρέπει δηλαδή να υπάρχει το εύρος χώρου για να γίνεται προσπέραση, καθώς πρέπει το ποδήλατο να είναι ένα πρακτικό μέσο μεταφοράς και να δίνεται η δυνατότητα του να είναι γρήγορο.
Υπάρχουν κάποιες απλές κινήσεις, που αν γινόντουσαν να διευκόλυναν τη ποδηλατική ζωή του Αθηναίου;
Ναι. Για παράδειγμα, πάρκινγκ για να κλειδώνεις το ποδήλατό σου σε κάποια κεντρικά σημεία. Γιατί αυτά που έχουν γίνει, τις περισσότερες φορές είναι λάθος. Π.χ. στην Ερμού αν θες να μπεις σε ένα μαγαζί δεν έχει σημείο να κλειδώσεις το ποδήλατό σου. Πιστεύω επίσης ότι θα ήταν πάρα πολύ καλό άμα έκλειναν κάποιοι από τους recreational δρόμους. Αν για παράδειγμα, τα Σαββατοκύριακα ο δρόμος προς την Πάρνηθα έκλεινε και ήταν μόνο για τα ποδήλατα ή ο δρόμος που διασχίζει την Πεντέλη. Εκεί που πηγαίνουν δηλαδή οι ποδηλάτες το Σαββατοκύριακο για να απολαύσουν το ποδήλατο.
Μιχάλης Κεσκινίδης: «Δουλεύουμε στο δρόμο με το ποδήλατο, όχι επειδή είναι αρχή της εταιρείας, αλλά επειδή μας αρέσει να ποδηλατούμε»
Από μικρός είχε σχέση με το ποδήλατο, και έκανε πολύ BMX. Μετανάστευσε στο Σαν Φρανσίσκο όπου έβλεπε ποδηλάτες να δουλεύουν ως «bike messengers», κι έτσι σκέφτηκε να δει το ποδήλατο πιο επαγγελματικά. Γυρνώντας στην Ελλάδα και έχοντας αυτή την ιδέα δημιούργησε την Pedal Courier το Νοέμβριο του 2016, η οποία είναι εταιρεία ταχυμεταφορών με ποδήλατο (!) και έτσι κατάφερε να κάνει την αγάπη του… δουλειά.
Η Pedal courier, είναι μια eco friendly εταιρεία ταχυμεταφορών, καθώς οι διανομές δεν γίνονται με μηχανάκι, αλλά με ποδήλατο. Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου σε σχέση με αυτό;
Νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος, αν κάνεις τη δουλειά σωστά και μείνει ικανοποιημένος με την αποτελεσματικότητά σου, ενδεχομένως να μην τον ενδιαφέρει με τι μεταφορικό μέσο κινείσαι. Από εκεί και πέρα, επειδή είναι κάτι νέο για μας, ο κόσμος βλέποντας έναν ποδηλάτη να του φέρνει το δέμα ή το φάκελο του, σίγουρα ενθουσιάζεται γιατί είναι κάτι πρωτοποριακό. Οπότε, το βλέπει με ένα καλό μάτι. Όσο ο κόσμος το γνωρίζει, όσο περισσότερο βλέπει ποδηλάτες έξω να κάνουν αυτή τη δουλειά, τόσο περισσότερο εξοικειώνεται και του αρέσει. Φαντάζομαι στο μέλλον θα το ζητάει κιόλας.
Εκτός αυτού, είναι και λίγο πιο προσωπική υπόθεση, καθώς είμαστε μικρή εταιρεία. Είμαστε εμείς που κάνουμε αυτή τη δουλειά και ο κόσμος έχει μια πιο προσωπική σχέση μαζί μας, ξέρει όταν θα σηκώσει το τηλέφωνο και θα μας καλέσει με ποιους θα μιλήσει, οπότε είναι κάτι που σίγουρα βοηθάει τη δουλειά μας σε σχέση με μία μεγάλη εταιρεία που έχει πολλούς υπαλλήλους.
Αν κάποιος σου έλεγε να πεις τους λόγους για τους οποίους αυτή η επιχείρηση είναι διαφορετική και αξίζει να την προτιμήσει, τι θα απαντούσες;
Μια υπηρεσία ταχυμεταφοράς μπορεί να τη χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε ιδιώτης και επαγγελματίας. Δεν έχουν όλοι τις ίδιες απαιτήσεις. Δεν έχουν την απαίτηση του ότι θέλουν το πακέτο να πάει στον προορισμό του σε 45 λεπτά. Υπάρχουν πάρα πολλοί που σου λένε ότι έχεις δυο - τρεις ώρες να κάνεις μια μεταφορά, ή και ακόμη παραπάνω, οπότε στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν παίζει ρόλο τόσο ο χρόνος για αυτούς. Στις περιπτώσεις που παίζει ρόλο ο χρόνος, εγώ και οι συνεργάτες μου σε σχέση με άλλες εταιρίες μπορούμε να είμαστε πιο άμεσοι.
Δηλαδή, οι μεγάλες εταιρίες έχουν να διαχειριστούν ένα ολόκληρο δίκτυο με υπαλλήλους που έχουν συγκεκριμένα προγράμματα, που πρέπει να βγάζουν, συγκεκριμένες δουλειές καθημερινά, οπότε δεν τους είναι τόσο εύκολο να διαχειριστούν κινήσεις και υπηρεσίες αυθημερόν, γρήγορες ή άμεσες. Οπότε, εκεί μπαίνουμε εμείς με τα ποδήλατα στο παιχνίδι και κάνουμε αυτές τις γρήγορες δουλειές.
«Όσο ο κόσμος το γνωρίζει, όσο περισσότερο βλέπει ποδηλάτες έξω να κάνουν αυτή τη δουλειά, τόσο περισσότερο εξοικειώνεται και του αρέσει».
Άρα μετράει πολύ η προσωπική επαφή...
Σίγουρα! Γιατί αυτή τη δουλειά δεν την κάνουμε πίσω από ένα γραφείο, την κάνουμε στο δρόμο. Δηλαδή αυτοί που έχουμε την εταιρεία είμαστε και έξω κάνοντας τις δουλειές. Όχι μόνο επειδή είναι η αρχή αυτής της εταιρείας, αλλά επειδή μας αρέσει να βρισκόμαστε έξω στο δρόμο με το ποδήλατο.
Σαν ενεργός ποδηλάτης, ποια πιστεύεις ότι είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που υπάρχουν στην πόλη και τι νομίζεις πως πρέπει να αλλάξει για να αρχίσει ο κόσμος να χρησιμοποιεί περισσότερο το ποδήλατο στις μετακινήσεις του;
Αυτό το σκέφτομαι καιρό και καταλήγω σε αυτή την απάντηση: Αυτό που πρέπει να λυθεί είναι η παράνομη στάση και στάθμευση των αυτοκινήτων, ιδιαίτερα στις κεντρικές αρτηρίες που έχουν και λεωφορειοδρόμο, καθώς δημιουργείται φοβερό πρόβλημα. Καταλαβαίνω βέβαια ότι η Αθήνα είναι μια πόλη με πάρα πολλά αυτοκίνητα τα οποία εκτός από την κακή μας νοοτροπία και κουλτούρα στο να τα παρκάρουμε όπου βρούμε, υπάρχει και πρόβλημα ούτως ή άλλως με τις θέσεις στάθμευσης. Αλλά, αν άλλαζε αυτό, είτε με περισσότερο έλεγχο (που δεν μ’ αρέσει να το λέω) είτε με περισσότερη συνείδηση από τους οδηγούς, θα διευκόλυνε πάρα πολύ και τη ροή των οχημάτων στους δρόμους, την κίνηση των ποδηλάτων στην πόλη και θα μείωνε πάρα πολύ τους κινδύνους.
Το άλλο φυσικά είναι οι δρόμοι. Αν είναι καλός ο δρόμος χωρίς λακκούβες τα πράγματα είναι καλύτερα. Ο ποδηλάτης δεν κουράζεται, οδηγεί πιο άνετα και δεν καταπονεί ούτε τον εαυτό του, ούτε και το ποδήλατο του και τέλος υπάρχει περισσότερη ασφάλεια. Έχουν στρώσει κάποιους δρόμους στην Αθήνα και η ευχαρίστηση όταν κάποιος ποδηλατεί σε ένα δρόμο που είναι στρωμένος είναι μεγάλη.
Κλείνοντας, τι θα έλεγες σε αυτούς που δεν χρησιμοποιούν ποδήλατο;
Την επόμενη φορά που θα δείτε έναν ποδηλάτη στον δρόμο με μια μεγάλή τσάντα στην πλάτη του ή μια σχάρα γεμάτη με πράγματα σκεφτείτε πως και αυτός είναι μέρος της ζωής, της εργασίας και δείξτε του λίγο σεβασμό.
Σπύρος Παπαγεωργίου: «Η χρήση του ποδηλάτου είναι μια τάση που έχει προκύψει από μια ανάγκη»
Το Athens Bike Festival, είναι το μεγαλύτερο event που γίνεται κάθε χρόνο στην Αθήνα σχετικά με το ποδήλατο. Ποια είναι η πορεία του από τότε που ξεκίνησε και που στοχεύει;
To Athens bike festival ξεκίνησε πριν 9 χρόνια με το concept του να φέρει το ποδήλατο στο κέντρο της Αθήνας. Γι αυτό και επιλέξαμε την Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων για να το ξεκινήσουμε και να δείξουμε πόσο εύκολο, οικονομικό και προσιτό είναι το ποδήλατο. Ξεκίνησε δειλά - δειλά με περίπου 5-7 χιλιάδες επισκέπτες τα πρώτα χρόνια και έφτασε στους 35.000 επισκέπτες τα τελευταία χρόνια, γεγονός το οποίο δείχνει το ενδιαφέρον του κόσμου για το ποδήλατο. Μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια χώρα που έχει 300 μέρες το χρόνο ήλιο. Αυτό που κατάφερε το Athens Bike Festival είναι να φέρει το ποδήλατο πιο κοντά στο μέσο Έλληνα. Από εκεί είδαμε ότι έχει ξεπηδήσει μια νέα γενιά πολιτών η οποία ενδιαφέρεται λίγο παραπάνω για το ποδήλατο.
Είναι μόδα και θα περάσει, ή μπαίνει στη ζωή μας και θα μείνει;
Γενικότερα παρατηρείται πως ο κόσμος στρέφεται προς ένα πιο δραστήριο τρόπο ζωής. Το ποδήλατο είναι μία τάση η οποία έχει προκύψει από μία ανάγκη. Το ότι έχει τα θετικά του είναι άλλο θέμα. Οι άνθρωποι που είναι σήμερα 50 χρονών δεν είναι όπως ήταν παλιά. Έχουν περισσότερο κέφι για τη ζωή, θέλουν να κάνουν περισσότερα πράγματα. Αυτό θεωρώ ότι καθιστά το ποδήλατο ως μια ανάγκη και επιλογή. Δεν είναι μόδα.
«Αν σε κάποιον αρέσει το κέντρο της Βιέννης όπου το 28% των μετακινήσεων γίνεται με ποδήλατο, τότε θα καταλάβει μόνος του γιατί πρέπει να το χρησιμοποιεί στην Αθήνα».
Ο ποδηλατοδρόμος Γκάζι - Φάληρο είναι λειτουργικός για τους ποδηλάτες;
Είναι απολύτως λειτουργικός και απόδειξη αυτού είναι οι εκατοντάδες χρήστες που τον απολαμβάνουν καθημερινά. Είναι ένας ποδηλατοδρόμος - κυρίως αναψυχής - που φυσικά ολοκληρώθηκε με αρκετές υποχωρήσεις. Έχει βασιστεί σε μια μελέτη που έγινε πριν από 20 χρόνια περίπου, γεγονός που σημαίνει πως τότε οι παραδοχές σε σχέση με το πλάτος, για παράδειγμα, ήταν διαφορετικές.
Όμως είναι σημαντικό που υπάρχει γιατί αποδεικνύει την αλήθεια στη δήλωση του διάσημου δανού αρχιτέκτονα Jan Geel «φτιάξτε τις υποδομές και οι πολίτες θα τις χρησιμοποιήσουν». Αυτό συμβαίνει σήμερα με τον ποδηλατοδρόμο Γκάζι Φάληρο. Έχοντας περάσει από τη φάση της δυσπιστίας και της αρχικής απαξίωσης (παρκαρισμένα αυτοκίνητα κλπ) περάσαμε στη φάση της πλήρους λειτουργικότητας και αποδοχής από την κοινωνία. Πρόκειται για μια εξαιρετικά αισιόδοξη εξέλιξη.
Τι είναι το Eurovelo;
To Eurovelo είναι μια πολύ απλή και κατά τη γνώμη μου ευφυής ιδέα. Ίσως αυτή τη στιγμή είναι από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του τουρισμού στην Ευρώπη. Είναι μια ευρωπαϊκή ιδέα που στοχεύει να δημιουργήσει διαδρομές που μας συνδέουν με ευρωπαϊκές πόλεις, μέσα από μια διαδρομή 75.000 χλμ. από την οποία έχουν δημιουργηθεί ήδη τα 45.000. Δεν απαιτεί ποδηλατοδρόμους αλλά σήμανση διαδρομών οι οποίες είναι ασφαλείς για το ποδήλατο.
Αν τώρα αυτές οι διαδρομές είναι ποδηλατοδρόμοι ή αγροτικοί δρόμοι, είναι ακόμα καλύτερα. Μπορεί επίσης να είναι η παλιά εθνική οδός ή δρόμοι που έχουν εγκαταλειφθεί γιατί έχουν δημιουργηθεί νέοι πιο σύντομοι. Το θέμα του Eurovelo είναι απλό και μπορεί να βοηθήσει στην οικονομική ανάπτυξη περιοχών που έχουν ανάγκη. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον για έναν Ευρωπαίο να επισκεφθεί τις ελληνικές «ποδηλατοπόλεις». Η περιφέρεια Στερεάς και Δυτικής Ελλάδας έχει ήδη κάνει τα πρώτα βήματα.
Τα μαθήματα ποδηλάτου που γίνονται στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος τραβούν τον κόσμο;
Το ΚΠΙΣΝ είναι από τους πιο φιλικούς για το ποδήλατο χώρους στην Αθήνα, για να μην πω στην Ελλάδα. Από την 1η μέρα δημιουργίας του έχει θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων περιμετρικά, έχει ένα ποδηλατοδρόμο δυόμισι χιλιόμετρα μέσα στις εγκαταστάσεις του το οποίο είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να κάνει κάποιος μια ασφαλέστατη βόλτα, διαθέτει σύστημα ενοικίασης ποδηλάτων και διοργανώνει κάθε μήνα μια σειρά δράσεων που έχουν στόχο να φέρουν τον κόσμο κοντά στο ποδήλατο.
Αυτές οι δράσεις απευθύνονται και σε παιδιά αλλά και σε ενήλικές. Ειδικά τα μαθήματα BMX που απευθύνονται πιο πολύ σε εφήβους και νέους, τα κάνει ο Γ. Κίκος. Βάζει τα παιδιά στη λογική του BMX, αλλά πολύ ενδιαφέροντα είναι και τα μαθήματα εκπαίδευσης για τα παιδία που μαθαίνουν να κάνουν ποδήλατο. Το δε συγκινητικό, είναι ότι στα μαθήματα των ενήλικων όπου έρχονται ενήλικες από 20 – 70 οι οποίοι θέλουν να μάθουν ποδήλατο, έχει έρθει κυρία 75 χρονών η οποία ήθελε να μάθει ποδήλατο. Έρχονται μεγάλοι άνθρωποι κάθε Κυριακή και μαθαίνουν. Άρα λοιπόν το ΚΠΙΣΝ λόγω της θέσης αλλά και της αντίληψης του, αποτελεί εξαιρετικά φιλόξενο χώρο για το ποδήλατο. Είναι μια μικρογραφία της Αθήνας με ποδήλατο. Από κει μπορούμε να δούμε πως θα ήταν η Αθήνα με υποδομές για ποδήλατο.
Κλείνοντας τι θα λέγατε σε αυτούς που φοβούνται και δεν θέλουν να χρησιμοποιούν ποδήλατο;
Αν σε κάποιον αρέσει το κέντρο της Βιέννης όπου το 28% των μετακινήσεων γίνεται με ποδήλατο, τότε θα καταλάβει μόνος του γιατί πρέπει να το χρησιμοποιεί στην Αθήνα. Βλέπετε ότι κάθε μέρα κυκλοφορούν πολλοί με ποδήλατο – όχι όσοι θα έπρεπε αλλά κυκλοφορεί αρκετός κόσμος. Αν κανείς έστω από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον κάτσει στην Πατησίων από τις 9 μέχρι τις 11 θα δει ότι μπορεί να κυκλοφορούν πάνω από 50 ποδήλατα. Αυτά τα 50 ποδήλατα θα μπορούσαν να γίνουν 1000. Θέλω να πω ότι για να κυκλοφορούν αυτοί οι 50 άνθρωποι μπορούν να κυκλοφορούν άλλοι 950.Έτσι, ξαφνικά η Πατησίων θα είχε ένα ποδηλατοδρόμο.
