Με αφετηρία τις χορευτικές παραδόσεις της πατρίδας τους, ο μπανγκλαντεσιανής καταγωγής Άκραμ Καν και ο Ανδαλουσιάνος Ισραέλ Γκαλβάν δημιουργούν μια κοινή χορευτική γλώσσα στην παράσταση «Torobaka». Η συνάντηση κορυφής των δύο χορευτών/χορογράφων θα γίνει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στις 10-15/3.
Το χειμώνα του 2012 συναντήσαμε τον Άκραμ Καν στο Sadlers Wells του Λονδίνου με αφορμή το «Desh», το περίφημο, βραβευμένο με Olivier Award σόλο που φιλοξένησε στη μεγάλη σκηνή της η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών την ίδια χρονιά. Τότε, μιλώντας μας για τα σχέδιά του, είχε αναφερθεί με ενθουσιασμό στη συνεργασία του με τον Ισραέλ Γκαλβάν στο «Torobaka».
Δεν θα μπορούσε παρά να μας φανεί ιδιαίτερα ελκυστική κι ενδιαφέρουσα μια τέτοια χορευτική συνάντηση, έχουμε όμως την περιέργεια να δούμε πώς μπόρεσαν να συνομιλήσουν χορευτικά αυτοί οι δύο ξεχωριστοί καλλιτέχνες, οι οποίοι «κουβαλούν» στα βήματα και στην πηγαία έκφρασή τους στοιχεία από τις παραδόσεις της πατρίδας τους. Το χορευτικό λεξιλόγιο του Καν «συμφιλιώνει» το κατάκ, χορευτική παράδοση με πάνω από 500 χρόνια ιστορίας, με το σύγχρονο χορό. το είδαμε στην πράξη το 2007 και το 2013 στην παρουσίαση του «Sacred monsters» από κοινού με τη Σιλβί Γκιλέμ. Ο βραβευμένος χορευτής/χορογράφος μας είχε επισημάνει πως «το παραδοσιακό βορειο-ινδικό κατάκ έχει πολύ αυστηρή δομή σε αντίθεση με το σύγχρονο χορό, που μπορεί να σου ανοίξει απίστευτους δρόμους» και είναι σίγουρο πως έχει βρει τη χρυσή συνταγή για να διαμορφώσει ένα ιδιόμορφο προσωπικό λεξιλόγιο απλοποιώντας τα πιο σύνθετα πράγματα.
Ο Ισραέλ Γκαλβάν, από την άλλη, χορεύει με πάθος το φλαμένκο, σαν επαναστατικό χορό, και το αποδομεί χορεύοντας εξίσου επαναστατικά. Πριν από ένα χρόνο πήραμε για πρώτη φορά μια γεύση στο «Lo Real - Le Reel - The Real», μια παράσταση βασισμένη στη μνήμη της συστηματικής εξόντωσης των τσιγγάνικων πληθυσμών της Ευρώπης από τους ναζί αλλά και στο πάθος που εγείρουν αυτές οι μνήμες για ζωή και δικαιοσύνη. Έχει κατηγορηθεί από ομότεχνούς του για την τόλμη του να βγάλει το κλασικό φλαμένκο από τα στερεότυπα φλερτάροντας έντονα με μοντέρνα στοιχεία. Όμως ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο έχει αγαπηθεί από το κοινό!
Το «Torobaka» προέρχεται από τις λέξεις «toro» (ταύρος) και «vaca» (αγελάδα), ζώα ιερά στις παραδόσεις των δύο χορευτών. Και οι δύο αισθάνονται πως ένα αόρατο νήμα συνδέει τη μακρινή καταγωγή των δύο χορών οι οποίοι έχουν κοινά στοιχεία: χτυπήματα στο έδαφος, κυκλικές κινήσεις των χεριών, αλλαγές ρυθμών και μουσική που παράγεται εν μέρει από το ίδιο το σώμα του χορευτή. Στο «Torobaka», λοιπόν, επιχειρούν «μαζί να σπάσουν τα καλούπια των πολιτισμών τους εκ των έσω για να δημιουργήσουν μέσα σε μια έκρηξη χορού και ζωντανής μουσικής μια παράσταση για δύο σώματα που γίνονται ένα, διατηρώντας όμως τη γλώσσα τους».
Στην επίσημη ιστοσελίδα του «Torobaka» μπορείτε να δείτε το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τη δημιουργία της παράστασης, σε σκηνοθεσία του Maxime Dos, το οποίο δημιουργήθηκε ύστερα από κοινού ανάθεση του Sadler’s Wells και του ψηφιακού project The Space των οργανισμών BBC και Arts Council England.
Περισσότερες πληροφορίες
Torobaka
Οι δύο χορογράφοι επιχειρούν να σπάσουν τα στεγανά του πολιτισμού κα δημιουργούν μια παράσταση μέσα σε μια έκρηξη χορού και ζωντανής μουσικής
