©Rahi Rezvani
Από τις 3 έως τις 6 Απριλίου 2025, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση θα πλημμυρίσει με ένταση και ρυθμό, φιλοξενώντας το Onassis Dance Days 2025. Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινά στις 13 Μαρτίου 2025, στις 5 μ.μ., δίνοντας στο κοινό τη δυνατότητα να εξασφαλίσει τη θέση του σε ένα δυναμικό χορευτικό τετραήμερο. Με πέντε παραστάσεις και μία κινηματογραφική πρόταση, το φεστιβάλ εξερευνά τα όρια της σωματικότητας, της εικαστικότητας και της ταυτότητας, δίνοντας φωνή στις αγωνίες, τις ελπίδες και τις ματαιώσεις της σύγχρονης εποχής.
Στη σκηνή της Στέγης θα παρουσιαστούν έργα που αμφισβητούν και επαναπροσδιορίζουν τον χορό:
"Ecdysis" του Μιχάλη Θεοφάνους
"It’s the End of the Amusement Phase" της Χαράς Κότσαλη
"Near Misses" της Φωτεινής Σταματελοπούλου
"Horse Me" των Σοφίας Μαυραγάνη & Τζάνις Ράφα
"Planet [wanderer]" των Damien Jalet & Kohei Nawa
"Mist", μια κινηματογραφική εμπειρία του Damien Jalet, σε συνεργασία με τους Kohei Nawa & Rahi Rezvani
Το Onassis Dance Days 2025 υπόσχεται τέσσερις ημέρες γεμάτες αδιάκοπη κίνηση, με τις παραστάσεις να διαδέχονται η μία την άλλη, από τις 5 μ.μ. έως τα μεσάνυχτα. Χορευτές και χορεύτριες εξερευνούν την άγρια ομορφιά της φύσης και τις υλικές μεταμορφώσεις, στήνοντας ένα σκηνικό κοσμογονίας με άμμο, νερό, φως και καπνό.
Οι διοργανωτές του Onassis Dance Days 2025 συστήνουν τις παραστάσεις
"Η Κεντρική Σκηνή της Στέγης μεταμορφώνεται σε ένα τοπίο κοσμογονίας. Οι χορευτές και χορεύτριες αναμετρώνται με την αδάμαστη ομορφιά της φύσης: τον άνεμο, το νερό, το χώμα, τον καπνό, την ομίχλη, το φως, το σκοτάδι. Μαύρη άμμος, ασημόσκονη, πατάτες, νερό και κόλλα, κάτω από το κατάλληλο βλέμμα και με επεξεργασία, γίνονται έργα τέχνης. Με τέτοια υλικά καταπιάστηκαν ο εικονοκλάστης χορογράφος Damien Jalet και ο γλύπτης Kohei Nawa στα δύο έργα που παρουσιάζουν στο πλαίσιο του Onassis Dance Days 2025: τη χορογραφία Planet [wanderer] με ένα 8μελές ανσάμπλ από 4 έως 6 Απριλίου και την ταινία Mist με τους 18 χορευτές του Nederlands Dans Theater (NDT 1) στις 4 και 5 Απριλίου.
Γλύπτες, εικαστικοί, αρχιτέκτονες και sound designers έχουν συνεργαστεί στενά και με τους τέσσερις Έλληνες χορογράφους του φετινού φεστιβάλ πάνω στην υλικότητα των σωμάτων, την αισθητική του ήχου, την ποιητική του λόγου και την εικαστικότητα των σκηνικών αντικειμένων. Οι περισσότερες παραγωγές προέκυψαν από το open call του Onassis AiR και αναπτύχθηκαν με την υποστήριξη του Onassis AiR dramaturgy.
Στο σόλο έργο "ecdysis", ο Μιχάλης Θεοφάνους με την Τίνα Τζόκα στη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου στο -1 της Στέγης (3-6 Απριλίου) μας καλούν να εισβάλουμε σαν ηδονοβλεψίες στον προσωπικό χώρο ενός πλάσματος σε αέναη μεταμόρφωση. Γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες στο ευάλωτο ξεγύμνωμά του, καθώς απεκδύεται μια σειρά από ταυτότητες. Γιατί ίσως η ροή είναι η μόνη δυνατή συνθήκη κι έτσι κανένας "δεν είναι πια αυτό που ήταν και δεν είναι ακόμη αυτό που θα γίνει", όπως δηλώνει ο δημιουργός.
Στο "It’s the end of the amusement phase” της Χαράς Κότσαλη στη Μικρή Σκηνή (3-6 Απριλίου), τρεις γυναίκες στήνουν έναν άναρχο κινητικό, αισθητικό και ηχητικό μαραθώνιο, αναζητώντας την απόλαυση που διαρκώς ανακόπτεται. Με τη συνεργασία του γλύπτη και εικαστικού Περικλή Πραβήτα, δημιουργείται ένα ξέφρενο πανόραμα από χορούς σε διαρκή συνδιαλλαγή με την Ιστορία, "αυτόν τον δεσμό προόδου και καταστροφής", σύμφωνα με τα λόγια της χορογράφου.
Στο "Horse Me", η Σοφία Μαυραγάνη και η εικαστικός Τζάνις Ράφα στήνουν στη Μικρή Σκηνή της Στέγης (3-6 Απριλίου) μια σουρεαλιστική, ποιητική αλληγορία για τα όρια της συμβίωσης της ανθρώπινης και της μη ανθρώπινης φύσης, με επίκεντρο την εικόνα του αλόγου και τη σχέση σωμάτων που καβαλούν και καβαλικεύονται. Η στόχευσή τους; Το δικαίωμα του σώματος να παραμείνει ανεξερεύνητο, αδιευκρίνιστο και αδάμαστο.
Στο "Near Misses”, η Φωτεινή Σταματελοπούλου χορογραφεί στο -1 της Στέγης (3-6 Απριλίου) τη/το Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία σε μια σόλο περφόρμανς που είναι επίσης εικαστική εγκατάσταση, σε συνεργασία με τους Δημήτρη Ταμπάκη και Πάνο Αλεξιάδη. Το έργο διερευνά στρατηγικές αυτοάμυνας και ανθεκτικότητας, χαράσσοντας οριακές γραμμές μεταξύ σιωπής και οργής. Η/Το περφόρμερ υποστηρίζεται από ένα σύνολο φορέσιμων μεταλλικών αντικειμένων που συνθέτουν έναν ηχητικό και φωνητικό βωμό αποκαλύπτοντας μια υπερεκτεθειμένη χειρονομία μέσα στο χάος.
Πληροφορίες εισιτήρια για το Onassis Dance Days 2025
Περισσότερες πληροφορίες
ecdysis
Ένα χορογραφικό έργο που μάς καλεί να εισβάλουμε σαν ηδονοβλεψίες στον προσωπικό χώρο ενός πλάσματος σε αέναη μεταμόρφωση, καθώς απεκδύεται μια σειρά από ταυτότητες, στο πλαίσιο του φεστιβάλ σύγχρονου χορού Onassis Dance Days 2025. Μια σόλο περφόρμανς που εξερευνά την πολλαπλότητα των όψεων, την τρωτότητα και τον ρόλο των θεατών. Εμπνευσμένο από τη βιολογική διαδικασία της έκδυσης, παρουσιάζει ένα πλάσμα να περιπλανιέται σε ένα ανοίκειο παιχνίδι που αποκαλύπτει την ευθραυστότητα και τη δύναμη της αέναης αλλαγής. Η περφόρμανς εμβαθύνει στη διαδικασία της έκδυσης, ανάγοντάς την σε τελετουργία, σε μια διαβατήρια τελετή, όπου ο χρόνος διανοίγει και οι ταυτότητες ρευστοποιούνται. Σε μια σειρά από οπτικοακουστικές εικόνες, κάποτε αφηρημένες και άλλοτε αμήχανες, το πλάσμα απορρίπτει την περιττή πια σάρκα, παγιδευμένο μέσα σε έναν οικείο χώρο που μετατρέπεται σε εχθρικό περιβάλλον.
![Planet [wanderer]](/Content/ImagesDatabase/65/658485ee1ae3475391e29783406e5925.jpg)
Planet [wanderer]
Ο διεθνώς αναγνωρισμένος εικονοκλάστης χορογράφος παρουσιάζει το έργο που δημιούργησε στον απόηχο του καταστροφικού σεισμού και του τσουνάμι στην Ιαπωνία το 2011, όπου οκτώ χορευτές βρίσκονται σε διαρκή αναμέτρηση με τα στοιχεία της φύσης σε μια μνημειώδη εικαστική εγκατάσταση, στο πλαίσιο του φεστιβάλ σύγχρονου χορού Onassis Dance Days 2025.
Ιt’s the end of the amusement phase
Τρεις γυναίκες στήνουν έναν άναρχο κινητικό, αισθητικό και ηχητικό μαραθώνιο, αναζητώντας την απόλαυση που διαρκώς ανακόπτεται, κάπου ανάμεσα στην προσωπική και τη συλλογική ιστορία, στο πλαίσιο του φεστιβάλ σύγχρονου χορού Onassis Dance Days 2025. Με τη συνεργασία του γλύπτη και εικαστικού Περικλή Πραβήτα, δημιουργείται ένα ξέφρενο πανόραμα από χορούς σε διαρκή συνδιαλλαγή με την Ιστορία, «αυτόν τον δεσμό προόδου και καταστροφής», σύμφωνα με τα λόγια της χορογράφου.
Near misses
Μια σόλο περφόρμανς / εικαστική εγκατάσταση για την κατάκτηση της ανθεκτικότητας, την αντίσταση, το χάος και την επιμονή, που χαράσσει οριακές γραμμές μεταξύ σιωπής και οργής, στο πλαίσιο του φεστιβάλ σύγχρονου χορού Onassis Dance Days 2025. Η/Το περφόρμερ υποστηρίζεται από ένα σύνολο φορέσιμων μεταλλικών αντικειμένων που συνθέτουν έναν ηχητικό και φωνητικό βωμό αποκαλύπτοντας μια υπερεκτεθειμένη χειρονομία μέσα στο χάος.
Horse Me
Μέσα σε μια ατμόσφαιρα παρεξηγημένου ερωτισμού, ανατρέπονται οι σχέσεις εξουσίας μεταξύ σωμάτων που καβαλούν και καβαλικεύονται, σε μια σουρεαλιστική, ποιητική αλληγορία για τα όρια της απόλαυσης και της υποταγής, στο πλαίσιο του φεστιβάλ σύγχρονου χορού Onassis Dance Days 2025. Στόχος το δικαίωμα του σώματος να παραμείνει ανεξερεύνητο, αδιευκρίνιστο και αδάμαστο.
