Μια ομάδα ικανών ερμηνευτών, η ομάδα Οθόνιον, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το αριστούργημα του Καισάριου Δαπόντε "Η θυσία του Ιεφθάε" (1748). Μέσα από την πρόφαση του οικογενειακού δράματος το έργο με το φρικτό τέλος, είναι ένας διάλογος για τον έρωτα και τον θάνατο. Στη σκηνή του μπερντέ, με λιτά μέσα, αναδεικνύονται τα ποιητικά φορτία του κειμένου, όπου ο θριαμβευτής ηγέτης-σωτήρας βιώνει την κατάρρευση εξαιτίας μιας αστοχίας του και η ανύμφευτη θυγατέρα του θυσιάζεται για να ενωθεί με τον Θεό.
Η δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία αυτή της μουσικοθεατρικής παράστασης ανήκει στον Ιωσήφ Βιβιλάκη, η πρωτότυπη μουσική είναι του Θεολόγου Παπανικολάου, ο σκηνικός χώρος και οι φιγούρες φέρουν τη σφραγίδα του ζωγράφου Γιώργου Κόρδη, ενώ συμμετέχουν διακεκριμένοι ερμηνευτές: η υψίφωνος Τζίνα Φωτεινοπούλου, ο τραγουδιστής Θεολόγος Παπανικολάου, οι παίκτες θεάτρου σκιών Άθως Δανέλλης και Νίκος Τζιβελέκης και ο τσελίστας Γιώργος Ταμιωλάκης. Από κοντά και η Κατερίνα Μιχαλάκη στο τραγούδι και στην υποστήριξη των παικτών.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Ιεφθάε οφείλει να θυσιάσει την κόρη του προκειμένου να τηρήσει έναν όρκο που έδωσε στον Θεό εάν νικήσει στον πόλεμο. Η ιδεολογία του όρκου και το νόημα της θυσίας είναι δύο βασικοί άξονες της σύνθεσης. Ωστόσο, το έργο απομακρύνεται από τη Βίβλο και συμπλέκει παγανιστικά στοιχεία, αρχαίες γυναικείες θεότητες, Νύμφες, Σειρήνες και Χάριτες. Ο Δαπόντες δημιουργεί ένα δραματικό πλαίσιο που παραπέμπει στην αρχαία τραγωδία προκειμένου να συνθέσει το ψυχογράφημα των ηρώων του και να ανιχνεύσει την ιδιότυπη βαθιά σχέση πατέρα και κόρης, αλλά την ανελέητη τύχη που τους ενώνει. Το πετυχαίνει με εργαλεία μια εξαίσια γλώσσα σε μορφή δεκαπεντασύλλαβου και μια εξαιρετικά πλούσια εικονοποιΐα.
"Η θυσία του Ιεφθάε" είναι ένα πρωτότυπο έργο, άγνωστο στο κοινό. Είναι γραμμένο την εποχή της Ιφιγένειας του Κατσαΐτη και του Δαβίδ από τη Χίο. Ουσιαστικά είναι μια εμπνευσμένη μεταγραφή μιας βιβλικής ιστορίας, εμπλουτισμένης με νέα πρόσωπα, με φανερή την επίδραση της αρχαίας τραγωδίας, όπου συνυπάρχει το δραματικό με το επικό και ο διδακτισμός με την ειρωνεία, με πλήθος παγανιστικών στοιχείων, με τελετουργικούς θρήνους που έρχονται από τον πλούτο της λαϊκής παράδοσης, ενώ σε πολλά σημεία πλησιάζει τα έργα των σημαντικών συγγραφέων του δυτικού θεάτρου. Πρόκειται για ένα ξεχωριστό ελληνικό κείμενο που επεξεργάζεται το θέμα του Ιεφθάε, πολύ γνωστό στην ευρωπαϊκή δραματική παράδοση, από τον Αβελάρδο και τον Τζον Κριστόφερσον έως τον Χανς Ζαξ. Η ιστορία του Ιεφθάε παίχτηκε σε σχολεία Ιησουιτών, έγινε ορατόριο από τον Χέντελ το 1751 και αγαπήθηκε ως τον 19ο αι. Το κείμενο του Δαπόντε παραπέμπει στην ιστορία της "Ιφιγένειας" του Ευριπίδη, και, ενδεχομένως, ανταγωνίζεται την κρητική Θυσία του Αβραάμ. O Δαπόντες με το έργο του προσθέτει την ελληνική εκδοχή στη νεώτερη ευρωπαϊκή πρόσληψη του Ιεφθάε.
Οι νέες ημερομηνίες για την παράσταση "Η θυσία του Ιεφθάε" θα ανακοινωθούν σύντομα.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η θυσία του Ιεφθάε
Ο Ιεφθάε οφείλει να θυσιάσει την κόρη του προκειμένου να τηρήσει έναν όρκο που έδωσε στον Θεό εάν νικήσει στον πόλεμο. Η ιδεολογία του όρκου και το νόημα της θυσίας είναι δύο βασικοί άξονες της σύνθεσης. Ωστόσο, το έργο απομακρύνεται από τη Βίβλο και συμπλέκει παγανιστικά στοιχεία, αρχαίες γυναικείες θεότητες, Νύμφες, Σειρήνες και Χάριτες. Ο Δαπόντες δημιουργεί ένα δραματικό πλαίσιο που παραπέμπει στην αρχαία τραγωδία προκειμένου να συνθέσει το ψυχογράφημα των ηρώων του και να ανιχνεύσει την ιδιότυπη βαθιά σχέση πατέρα και κόρης, αλλά την ανελέητη τύχη που τους ενώνει. Το πετυχαίνει με εργαλεία μια εξαίσια γλώσσα σε μορφή δεκαπεντασύλλαβου και μια εξαιρετικά πλούσια εικονοποιΐα.
