Ευσεβία Μιχαηλίδου. Χρόνος – Άχρονο

Η Ευσεβία Μιχαηλίδου επικεντρώνεται στο αρχέτυπο της σπείρας, η οποία εμφανίζεται παντού στη φύση, από τα κοχύλια μέχρι και τους γαλαξίες. Από την αρχαιότητα συμβολίζει τον χρόνο, την εναρμόνιση της ύπαρξης με το σύμπαν και το συλλογικό Πνεύμα, και την «ύφανση» του ιστού της ζωής. Τα έργα της Μιχαηλίδου είναι ένα πέρασμα από το συνειδητό στο ασυνείδητο, από τη λογική στο συναίσθημα και το ενστικτώδες, από το παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον και αντίστροφα. Δημιουργεί το σύμβολο της σπείρας και το ενσωματώνει στα έργα της, τα οποία εμπεριέχουν τη δομή και τη μορφοπλαστικότητα της ζωγραφικής καθώς και της γλυπτικής, φέρνοντας κοντά διαφορετικά υλικά όπως χαρτί, χαρτόνι, χαρτοταινία, στόκο, πηλό, ακρυλικά χρώματα και μελάνια. Παρόμοια με τις προηγούμενες ενότητές της, επιδιώκει να δώσει την αίσθηση του απολιθώματος και της φθοράς της ύλης. Τώρα όμως δεν αποδίδονται με τη χρήση φυσικών και οργανικών υλικών. Δουλεύοντας διεξοδικά και σχεδόν εμμονικά, καταφέρνει να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι χρησιμοποιεί φυσικά και οργανικά υλικά.