Οι εκδόσεις Κέδρος παρουσιάζουν πέντε νέους τίτλους βιβλίου, με ξένη και ελληνική πεζογραφία, μελέτες, δοκίμια και ελληνική ποίηση.
"Το Άγκιστρο του θανάτου" (Anders de la Motte & Måns Nilsson, μτφρ. Ξενοφών Παγκαλιάς)
Σε ένα ειδυλλιακό χωριό του Εστερλέν, στη νότια Σουηδία, η επιχειρηματίας και μεσίτρια Γέσι Άντερσον βρίσκεται νεκρή σε μια πολυτελή βίλα την ημέρα των ραντεβού με υποψήφιους αγοραστές. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ατύχημα, είναι όμως έτσι;
Η Άντερσον ήταν αντιπαθής στους κατοίκους της περιοχής, γιατί η βίλα αλλά και ολόκληρο το συγκρότημα κατοικιών που έχτιζε δίπλα στη θάλασσα απέκλειαν την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία και αλλοίωναν την αρχιτεκτονική της περιοχής. Οι επιστολές και οι κινήσεις διαμαρτυρίας δεν κατάφεραν να εμποδίσουν τα σχέδιά της. Μήπως κάποιος έφτασε μέχρι τον φόνο για να τη σταματήσει;
"Κριτικά και κλινικά" (Ζιλ Ντελέζ, μτφρ. Χλόη Κολύρη - Γιάννης Ρήγας)
Ο Ντελέζ γράφει για τις τέχνες όχι με την ιδιότητα του κριτικού αλλά του φιλοσόφου. Ο ίδιος επιμένει πως τα κείμενά του πρέπει να διαβαστούν ως φιλοσοφικά έργα, με την πιο κλασική έννοια του όρου. Ο Ντελέζ εξάγει έννοιες από τα λογοτεχνικά έργα που εξετάζει, όπως και από τις συνδέσεις που εγκαθιστά μεταξύ φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και των άλλων τεχνών. Τα "Κριτικά και κλινικά" δεν είναι μια απλή συλλογή άρθρων, μολονότι τα περισσότερα δοκίμια του είναι αφιερωμένα σε μεμονωμένους συγγραφείς· αντιθέτως αναπτύσσει σε αυτά μια σειρά από έννοιες σαν μοτίβα που εμφανίζονται και επανεμφανίζονται και μάλιστα συνέρχονται σε ολοένα πιο σύνθετες αντιστικτικές σχέσεις, ώστε να βρίσκουν - θα μπορούσε κανείς να πεί - μια θέση σε μια λογική της Λογοτεχνίας που είναι συνάμα και η λογική της "Ζωής”.
"Τριπολιτσά. Μαρτυρική πόλη" (Παναγιώτης Βεμμος)
Η ιστορία της Τριπολιτσάς από τα ύστερα βυζαντινά χρόνια έως την ισοπέδωσή της από τον Ιμπραήμ πασά τον Φεβρουάριο του 1828. Πώς, από μικρός οικισμός, κατέστη σταδιακά το οικονομικό, στρατιωτικό και πολιτικό κέντρο των Οθωμανών στην Πελοπόννησο.
Η άλωση της Τριπολιτσάς τον Σεπτέμβριο του 1821 συνιστά το κορυφαίο συμβάν του πρώτου έτους της Επανάστασης. Αντλώντας στοιχεία από ιστορικές πηγές, ο συγγραφέας εστιάζει στην περιγραφή των γεγονότων που προηγήθηκαν της Επανάστασης και στον καίριο ρόλο που διαδραμάτισε η πολιορκία της πόλης κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας.
Όσα έλαβαν χώρα στην Τριπολιτσά και στην ευρύτερη περιοχή, τόσο κατά την ελληνική παλιγγενεσία όσο και κατά τις εμφύλιες διαμάχες που ακολούθησαν, καθώς και οι παρεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, συνιστούν σημαντικό κεφάλαιο της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
"Οδύσσεια εντός" (Αθανάσιος Σακελλαρίδης)
Το βιβλίο αυτό είναι μια υπέρβαση του γήινου πηλού από τον οποίο είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος και τη μεταμόρφωσή του στο ακρόπρωρο του πλεούμενου με το οποίο θα θελήσει να διασχίσει τον χρόνο της ζωής του και να απαντήσει στηγοργόνα που θα τον ρωτήσει αν θα φτάσει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη.
"Το βαθύ όνειρο μιας άλλης μέρας" (Ειρήνη Χαβρεδάκη)
Σ’ αυτή την ταραχώδη αλλά και επική εποχή που ζούμε, μπροστά μας ανοίγονται δύο βασικά μονοπάτια. Εκείνο της ανεπάρκειας, της υποδούλωσης και του μετανθρωπισμού, στο οποίο η ψυχή συρρικνώνεται για να χωρέσει σε ξένα και αφύσικα καλούπια, και εκείνο της εμπόρεσης, της πληρότητας και της ελευθερίας, τον δρόμο που οδηγεί πάλι τον άνθρωπο στην απεραντοσύνη του και στον αληθινό του κόσμο. Μια τέτοια πραγματικότητα ακραίων διαφορών και αντιφάσεων περιγράφει προφητικά ο Κάρολος Ντίκενς στην Ιστορία δύο πόλεων: "Ήταν οι καλύτεροι καιροί, ήταν οι χειρότεροι καιροί, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίας, ήταν τα χρόνια της πίστης, ήταν τα χρόνια της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτε μπροστά μας, πηγαίναμε όλοι γραμμή για τον Παράδεισο, πηγαίναμε γραμμή όλοι προς την αντίθετη κατεύθυνση – κοντολογίς, η περίοδος εκείνη έμοιαζε τόσο πολύ με την τωρινή, που κάποιες από τις πιο θορυβώδεις αρχές της επέμεναν, για καλό ή για κακό, να γίνεται αντιληπτή με ακραίες αντιθέσεις μονάχα". Έτσι, καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στο "ελεύθερον ήμαρ" και στο "δούλειον ήμαρ" και να αποφασίσουμε αν θα ζήσουμε σαν μικρά και ασήμαντα όντα που έχουν ξεχάσει την πραγματική τους υπόσταση ή αν "θα γιατρέψουμε των σκιών το ξεθώριασμα και θα παραδοθούμε στο φως".
Διαβάστε Επίσης
