Tehom
Ένα πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ φιλοξενείται στο Μουσείο Μπενάκη: η Renée Revah αφηγείται την απώλεια της οικογένειάς της στο Άουσβιτς. Θέλοντας να τιμήσει τον παππού της, που ήταν ο μοναδικός επιζώντας, η καλλιτέχνιδα χρησιμοποιεί φωτογραφίες, κείμενα και βίντεο για να τον "οδηγήσει" στον τόπο του εγκλήματος (τα στρατόπεδα Μπίκερναου και το Άουσβιτς), που
Εγκαίνια έκθεσης: 14/2 (8 μ.μ.)
Info: Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138 | 15/2-19/5 | Ώρες λειτουργίας: Πεμ., Κυρ.: 10 π.μ.-6 μ.μ., Παρ., Σαβ.: 10 π.μ.-10 μ.μ. | Είσοδος: €6, €5
Εν Αιθρία 11
20 κεράκια σβήνει η μακροβιότερη έκθεση κόμικς & εικονογράφησης στη χώρα και το γιορτάζει με την ενδέκατή διοργάνωσή της. Το "Εν Αιθρία 11", μια πρωτοβουλία του ζωγράφου και δημιουργού κόμικς Γαβριήλ Τομπαλίδη, παρουσιάζει αδημοσίευτα έργα 56 Ελλήνων δημιουργών, από καταξιωμένους καλλιτέχνες μέχρι ανερχόμενα ονόματα.
Εγκαίνια: 14/2 (7-10 μ.μ.)
Info: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης | 14-20/2 | Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 6-10 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Προς το Φως
Η πρώτη αναδρομική έκθεση για τη ζωγράφο Ρίκα Πανά αφηγείται, μέσα από 80 έργα σε καμβά και χαρτί, πώς η ίδια υιοθέτησε ένα ανθρωποκεντρικό ύφος στην τέχνη της, αλλά και τα βιώματα που επηρέασαν τη θεματολογία της: κατοχή, Χούντα, εμφύλιος πόλεμος, καθώς και σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε σε νεαρή ηλικία.
Εγκαίνια: 15/2 (6 μ.μ.)
Info: Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων (Κτίριο Α) | 15/2-17/3 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Σαβ.: 11 π.μ. – 7 μ.μ., Κυρ.: 10 π.μ. – 4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Be a Good Girl
Η ζωγράφος Δήμητρα Μαρούδα δημιουργεί έναν φανταστικό κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, με πρωταγωνίστριες μοναχικά κορίτσια πλαισιωμένα από κούκλες και ζώα, αποτυπώνοντας έτσι τη σκοτεινή πλευρά του ονείρου. Όπως υπαινίσσεται ο τίτλος, οι εικόνες αυτές μιλούν για μια σιωπηρή υποταγή.
Εγκαίνια: 17/2 (7-10 μ.μ.)
Info: Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα" Δήμου Αθηναίων | 17/2-6/3 | Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11 π.μ. – 7 μ.μ., Σαβ., Κυρ.: 10 π.μ. – 3 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Λήδα Παπακωνσταντίνου
Μετά την εξαιρετική αναδρομική της στο ΕΜΣΤ, η νέα έκθεση της Λήδας Παπακωνσταντίνου στην a.antonopoulou.art προσθέτει μια μικρή πινελιά στο σημαντικότατο έργο της. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει έργα από διαφορετικές περιόδους της καλλιτεχνικής της πορείας και αναδεικνύει τη μοναδικότητα της τέχνης της.
Εγκαίνια: 17/02 (12-4 μ.μ.)
Info: a.antonopoulou.art | 17/2-23/3 | Ώρες λειτουργίας: Τετ., Πέμ., Παρ.: 2-8 μ.μ., Σαβ.: 12-4 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Gestural Temples
Έχοντας βιώσει την καταπιεστική, κομμουνιστική Ρουμανία στα τέλη του ’60, ο καλλιτέχνης Alexandru Chira εξοικειώθηκε από πολύ νωρίς με την ιδέα του αθεϊσμού. Παρά την υιοθέτηση θεματολογιών όπως η επιστημονική και η τεχνολογική πρόοδος από καλλιτέχνες της εποχής του, ο Chira επέλεξε να ασχοληθεί με αλληγορίες, μύθους, μυστήρια, σύμβολα και το υποσυνείδητο. Στη νέα του έκθεση εξερευνά τον μυστικό κώδικα των χειρονομιών, αφού τα χέρια είναι το καταλληλότερο εργαλείο έκφρασης της χρηστικής μας σχέσης με τον κόσμο.
Εγκαίνια: 13/2 (6-9 μ.μ.)
Info: The Intermission | 13/2-13/4 | Ώρες λειτουργίας: Τετ.-Σαβ.: 12-8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Περισσότερες πληροφορίες
Renée Revah. Tehom
Φωτογραφίες, βίντεο και κείμενα πλαισιώνουν εικαστικά την αφήγηση της Renée Revah για την απώλεια των μελών της οικογένειας της από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς. Η καλλιτέχνιδα συναντά τον μοναδικό επίζοντας της οικογένειας, τον παππού της, τη στιγμή της συντριβής, όταν μαθαίνει πως η οικογένειά του είχε αφανιστεί. Υπόσχεται, με το έργο της «Tehom» (μια βιβλική εβραϊκή λέξη που σημαίνει το αρχέγονο βάθος), να τον οδηγήσει στον τόπο του εγκλήματος, που ο ίδιος μέχρι το θάνατό του δεν βρήκε το κουράγιο να επισκεφτεί. Θα ακολουθήσουν δύο διαδοχικά ταξίδια της Ρεβάχ στα στρατόπεδα Μπίρκεναου και στο Άουσβιτς Σε κάθε βήμα της διαδρομής της, απευθύνεται νοερά στον παππού της, του στέλνει φωτογραφίες και μοιράζεται μαζί του τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Η αφήγησή της, εκπορεύεται από μια ενδιάμεση μνήμη, ένα απόσταγμα εικόνων, που διαμορφώθηκε από τις αφηγήσεις της οικογένειάς της και τις μαρτυρίες αυτών που επέστρεψαν ζωντανοί. Ως μετα-μάρτυρας η ίδια, επεξεργάζεται το παρελθόν και μετουσιώνει το κληρονομημένο τραύμα σε μια εξαγνιστική πορεία που οδηγεί στη συγχώρεση, στην άβυσσο της λίμνης που ήταν το κενοτάφιο των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ρίκα Πανά. Προς το Φως
Διαμαρτυρίες για την έλλειψη ελευθερίας, καταγγελίες για τη διάβρωση του πολιτισμού, αναζήτηση της ταυτότητας, απόγνωση, ελπίδα -αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα που εδώ και πολλά χρόνια απασχολούν τη ζωγράφο Ρίκα Πανά και τώρα ανακαλύπτουμε μέσα από την πρώτη αναδρομική της έκθεση, στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. Περίπου 80 ζωγραφικά έργα σε καμβά και χαρτί συγκροτούν το αναδρομικό αφιέρωμα και εστιάζουν στο ανθρωποκεντρικό ύφος της Πανά, το οποίο αναπτύχθηκε με επιρροές από τον εμφύλιο πόλεμο, την κατοχή, τη Χούντα, αλλά και σοβαρά προβλήματα υγείας που η ζωγράφος αντιμετώπισε σε πολύ νεαρή ηλικία. Η έκθεση ξεκινά με τις πρώιμες δημιουργίες της Ρίκας Πανά (, όπου το ανθρώπινο πρόβλημα του σύγχρονου αδιέξοδου απασχολούσε ήδη τη ζωγραφική της. Οι δύο επόμενες ενότητες της έκθεσης παρουσιάζουν έργα από τις δύο βασικές περιόδους της δουλειάς της, έργα που δημιούργησε με την ελπίδα και τον στόχο να εκφράζουν μια σθεναρή αντίσταση ενάντια στην καταπίεση και στον φόβο του δικτατορικού καθεστώτος. Γι' αυτό και συνέλαβε τότε την ιδέα ότι, προκειμένου να υλοποιηθούν τέτοια εικαστικά εγχειρήματα διαμαρτυρίας που να καταγγέλλουν εκτός συνόρων τα δεινά της Ελλάδας, θα έπρεπε το έργο της πρώτα να παρουσιαστεί πρώτα στο εξωτερικό και μετά να εκτεθεί στην πατρίδα της. Έτσι παρουσίασε τα ώριμα έργα της πρώτη φορά στο Λονδίνο (Drian Galleries, 1969), έπειτα στην Αθήνα (Βρετανικό Συμβούλιο, 1970), ξανά στο Λονδίνο (Drian Galleries, 1971), και, τέλος, στη Ρώμη (Galleria d'Arte Albatros, 1972). Όταν η δημοκρατία αποκαταστάθηκε στη χώρα μας, η Ρίκα Πανά στράφηκε σε μια ιδιωτική και μοναχική δημιουργική πορεία, ζωγραφίζοντας αδιάκοπα, μέχρι περίπου το 2010, έργα που αποτελούν την τέταρτη και τελευταία ενότητα της έκθεσης.
Δήμητρα Μαρούδα. Be a Good Girl
Παραπέμποντας στις φυλακές της παιδικής μας ηλικίας, η ζωγράφος Δήμητρα Μαρούδα δημιουργεί έναν φανταστικό κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Στους πίνακες και στα σχέδιά της πρωταγωνιστούν μοναχικά κορίτσια πλαισιωμένα από κούκλες και ζώα. Φτιαγμένα από το 2010 έως σήμερα, τα έργα της έκθεσης αποτυπώνουν τη σκοτεινή πλευρά του ονείρου. Όπως υπαινίσσεται ο τίτλος, οι εικόνες αυτές μιλούν για μια σιωπηρή υποταγή. Η Μαρούδα αντλεί στοιχεία από τον κόσμο των παραμυθιών, αλλά και από βιώματα και μνήμες. «Δημιουργώ περιβάλλοντα με αφορμή το δάσος, το φως και το σκοτάδι, μέσα από τα οποία αναδύονται αυτές οι μορφές, με στόχο να τονίσω την ευθραυστότητα της σάρκας σε αντίθεση με την αγριότητα της φύσης», δηλώνει η καλλιτέχνις. Οι φιγούρες της Δήμητρας Μαρούδα δεν είναι υπαρκτές. Από το ντύσιμό τους υποθέτεις ότι ανήκουν σε μια άλλη εποχή, σε έναν απροσδιόριστο χωροχρόνο. Έχεις την εντύπωση ότι μπανοβγαίνουν στον κόσμο μας – είναι έμψυχες και άψυχες συγχρόνως. Σε κάποιους πίνακες τις βλέπουμε να φορούν μάσκες, σε άλλα προσομοιάζουν με κούκλες και πολύ συχνά τα πρόσωπά τους γίνονται ένα με το τοπίο.
Λήδα Παπακωνσταντίνου
Μετά την πετυχημένη έκθεσή της στο ΕΜΣΤ, το αφιέρωμα στην a.antonopoulou.art προσθέτει μια μικρή πινελιά στο τεράστιο και σημαντικότατο έργο της Λήδας Παπακωνσταντίνου. Η Παπακωνσταντίνου ανέπτυξε για σχεδόν έξι δεκαετίες, ένα έργο που κινείται με προφανείς, διεθνείς κατευθύνσεις και προσανατολισμούς. Αρνήθηκε συστηματικά το αισθητικό και ιδεολογικό αίτημα της "ελληνικότητας", αναπτύσσοντας μία εικαστική γλώσσα με δυναμικό ρυθμό και ποικιλία μέσων, όπως ζωγραφική, γλυπτική, περφόρμανς, εγκαταστάσεις. Στο έργο της διερευνάται ο κοινωνικός προβληματισμός, η φεμινιστική οπτική, η σεξουαλικότητα, η έμφυλη ταυτότητα, η ιστορία, η συλλογική και προσωπική μνήμη.
Εν Αιθρία 11
Στην ενδέκατη διοργάνωσή της, που συμπίπτει με τα 20 χρόνια από την ίδρυσή της, η μακροβιότερη έκθεση κόμικς & εικονογράφησης στη χώρα παρουσιάζει αδημοσίευτα έργα 56 Ελλήνων δημιουργών. Η σειρά εκθέσεων "Εν Αιθρία", μία πρωτοβουλία του ζωγράφου και δημιουργού κόμικς, Γαβριήλ Τομπαλίδη, συνδυάζει σε έναν χώρο έργα γνωστών ονομάτων της εγχώριας σκηνής των κόμικς και της εικονογράφησης, με εκείνα νέων, πρωτοεμφανιζόμενων ταλέντων. Πάντοτε με θέμα απόλυτα ελεύθερο, οι συμμετέχοντες εκπροσωπούν ευρύ φάσμα τεχνοτροπιών και "σχολών", στην προσπάθεια να αποτυπωθεί η δημιουργικότητα των Ελλήνων καλλιτεχνών και όσα τους κινητοποιούν στον παρόντα τόπο και χρόνο.
Alexandru Chira. Gestural Temples
Μεγαλώνοντας ως καλλιτέχνης στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στην καταπιεστική, κομμουνιστική Ρουμανία, ο Alexandru Chira βίωσε έντονα την άνθηση του αθεϊσμού. ΟΗ πρόοδος, η επιστήμη και η τεχνολογία ήταν αξίες που επιβλήθηκαν στην τέχνη και λατρεύονταν από το κοινό, καθώς η καινοτομία και ο ορθολογισμός καθόριζαν την προηγμένη οπτική κουλτούρα της εποχής. Ο Alexandru Chira αποδείχθηκε ένας από τους ελάχιστους Ρουμάνους καλλιτέχνες που ήταν πρόθυμοι να ασχοληθούν με αλληγορίες, σύμβολα, τελετουργίες, μύθους, μυστήρια, το υποσυνείδητο, το ερωτικό. Στο νέο του έργο, ο καλλιτέχνης εξερευνά τον μυστικό κώδικα των χειρονομιών. Τα χέρια είναι το ιδανικό εργαλείο και η τέλεια έκφραση της χρηστικής μας σχέσης με τον κόσμο, αλλά η έρευνα του Chira απελευθέρωσε τα χέρια από την απλή χρηστική τους σχέση με την ύλη. Μέσα από μια δια βίου εμμονή με τα άκρα, ανέπτυξε μια εναλλακτική, συμβολική εργασία των χεριών.
