Wu Tsang
A Rave Down Below
Η Ελευσίνα "δονείται" σε rave ρυθμούς με ένα ομαδικό πρότζεκτ που ξετυλίγει τους μύθους και την ιστορία της πόλης, με τον χορό ως μέσο κορύφωσης, ιεροτελεστία και μέθοδο προσέγγισης των εννοιών του θανάτου και της απώλειας. Τι σχέση έχει, όμως, η κουλτούρα του rave με την Ελευσίνα; Στα 90s, τα rave parties ενεργοποιούσαν το απόθεμα των υποφωτισμένων βιομηχανικών χώρων της περιοχής και του παραλιακού μετώπου της Ελευσίνας. Η έκθεση γλυπτών, ζωγραφικών, ηχητικών έργων και εγκαταστάσεων στο Παλαιό Ελαιουργείο εξηγεί πώς αντιθετικά μεταξύ τους στοιχεία μπορούν να δημιουργήσουν ένα κοινό αφήγημα. Η έκθεση παρουσιάζεται στο πλαίσιο της διοργάνωσης 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Εγκαίνια: 18/11 (8 μ.μ.)
Info: Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας | 18/11/23-28/1/24 | Ώρες λειτουργίας: Τετ.-Παρ.: 5-8 μ.μ., Σαβ., Κυρ.: 1-8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Καθρέφτης
Ο θρυλικός Αντρέι Ταρκόφσκι μπαίνει στο ζωγραφικό τελάρο εννέα εικαστικών, οι οποίοι, μέσα από 35 έργα, μεταδίδουν με το ύφος τους την ατμόσφαιρα των ταινιών του αλλά και την προσωπικότητα του Ρώσου δημιουργού.
Εγκαίνια: 14/11 (7 μ.μ.)
Info: Atelier Pilarinos | 14-28/11 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ., Τετ.: 10 π.μ.-2.30 μ.μ. | Τρ., Πεμ., Παρ.: 10 π.μ.-2.30 μ.μ., 6-8 μ.μ. | Σαβ.: 11 π.μ.-2 μ.μ. | Κυρ.: 11 π.μ.-1 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Δάσκαλοι και Επίγονοι
Έργα των Γιάννη Τσαρούχη, Διαμαντή Διαμαντόπουλου, Γιάννη Μόραλη και Νίκου Νικολάου, βασικών εκπροσώπων της γενιάς του ’30, συνδιαλέγονται με τις δημιουργίες των Νίκου Στεφάνου, Αλέκου Φασιανού και Βασίλη Σπεράντζα, οι οποίοι σημάδεψαν τη δεκαετία του ’60. Η έκθεση αναζητά το στοιχείο της ελληνικότητας μέσα από συμβολισμούς και συνθέσεις που ενώνουν Αρχαία Ελλάδα, παραδόσεις, έθιμα και μοντερνιστικά ρεύματα των τότε εποχών.
Εγκαίνια: 16/11 (7.30-9.30 μ.μ.)
Info: Γκαλερί Σκουφά | 16/11-9/12 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ.,Τετ., Σαβ.: 10 π.μ.-3.30 μ.μ., Τρ., Πεμ.: 10 π.μ.-3.30 μ.μ. & 5.30-9 μ.μ., Παρ.: 10 π.μ.-3.30 μ.μ. & 5.30-8 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Γιάννης Ψυχοπαίδης. Artist’s books 1979-2023
Στη νέα αναδρομική έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη παρουσιάζονται έργα τέχνης-βιβλία (artist’s books) που ο δημιουργός φιλοτέχνησε σε διάφορες φάσεις της καριέρας του. Ο Ψυχοπαίδης υπήρξε από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που παρουσίασαν σε Ελλάδα, Γερμανία, Βέλγιο και Ιταλία το κόνσεπτ των artist’s books. Παράλληλα με τα πολυμορφικά αυτά έργα, παρουσιάζονται δημιουργίες με έμπνευση τη δομή των leporello.
Εγκαίνια: 14/11 (7.30 μ.μ.)
Info: Γκαλερί Ελληνοαμερικανικής Ένωσης | 14/11-22/12 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ.-Παρ.: 12-8 μ.μ., Σαβ.: 10 π.μ.-2 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Αποπροσωποποίηση: Κατάθλιψη, άγχος και κρίσεις πανικού. μια προσωπική υπόθεση
Η επιρροή των social media, του διαδικτύου και της τηλεόρασης στις ζωές μας αποτυπώνονται στα φωτογραφικά έργα του Ιωάννη Αρμυριώτη. Στόχος της έκθεσης είναι να αποτελέσει εργαλείο κοινωνικού διαλόγου, να ευαισθητοποιήσει και να προβληματίσει τον θεατή πάνω σε αυτές τις διαταραχές, αλλά και να εμψυχώσει όσους ταλαιπωρούνται από αυτές.
Εγκαίνια: 13/11 (6 μ.μ.)
Info: Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη | από 13/11 | Ώρες λειτουργίας: Δευτ. - Παρ.: 10 π.μ. - 5 μ.μ., απογεύματα κατόπιν ραντεβού (2169003700) | Επιλεγμένα σαββατοκύριακα (ή κατόπιν ραντεβού): 18/11: 10 π.μ. - 2 μ.μ., 25/11: 10 π.μ.-2 μ.μ., 10/12: 12-2 μ.μ. | Είσοδος ελεύθερη
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
A Rave Down Below
Το πρότζεκτ εξερευνά την πολιτική δυναμική του σώματος εν κινήσει από το ταυτόχρονα γεωλογικό και πολιτισμικό υπέδαφος. Αλχημικές περιπλανήσεις στο ιστορικό παρελθόν, στο μεταβιομηχανικό παρόν και στη μυθολογία καταλήγουν σε έναν εξαγριωμένο χορό. Μέθη, δηλητηρίαση, αποστροφή, ευφορία, αποδέσμευση, εκτόνωση και άνοδος: μια κυκλική πορεία από το σώμα προς το έδαφος και αντίστροφα. Η αφήγηση της έκθεσης ξετυλίγεται μέσα από τους μύθους και την ιστορία της πόλης της Ελευσίνας και των Μυστηρίων με το χορό ως μέσο κορύφωσης, ιεροτελεστία και μέθοδο προσέγγισης των εννοιών του θανάτου και της απώλειας. Στο "Μυστήριο 151 A Rave Down Below" βλέπουμε τον χορό και τη σχέση του με το πάσχον σώμα ή ακόμα και τον ίδιο ως ασθένεια και ως θεραπεία, τον χορό σε κατάσταση κρίσης, ως παρεκτόπιση της κοινωνικής εξάντλησης μπροστά σε μια εξάντληση που φέρνει απόλαυση, ως απόδραση και αντίδραση. Στοιχεία του μύθου της κατάβασης, όπως η ζωή ανάμεσα σε δύο κόσμους, το σκοτάδι και το φως, οι ιεροτελεστίες και η χρήση του ψυχεδελικού κυκεώνα, συνδέονται άλλωστε με τη νεότερη πολιτισμική ιστορία της πόλης, καθώς - ειδικά κατά τη δεκαετία του 1990 - rave parties ενεργοποιούσαν το απόθεμα των υποφωτισμένων βιομηχανικών χώρων της περιοχής και του παραλιακού μετώπου της Ελευσίνας. Το πρότζεκτ επικεντρώνεται στη δυνατότητα δημιουργίας σωματικών αρχείων μη γραμμικής μετάδοσης γνώσης και αφήγησης της ιστορίας με απρόσμενες διαπολιτισμικές συγγένειες. Το στοιχείο του εφήμερου, η αβεβαιότητα και η επιτελεστικότητα λειτουργούν ως κριτική αφετηρία και συνοδεύουν το κοινό στη διαδικασία θέασης και συμμετοχής του. Η έκθεση μέσω της ζωγραφικής, της γλυπτικής, ήχων, εγκαταστάσεων και περφόρμανς επιχειρεί να επαναδιαπραγματευτεί τα όρια του χορού, να σκεφτεί το (συλλογικό) σώμα και την απουσία του, την ανάμνησή του και την αναγκαιότητα της κίνησης. Στοχάζεται πάνω στις ουτοπικές διακηρύξεις χορευτικών υποκουλτούρων, την αποθέωση, τη ματαίωση και την εμπορική εκμετάλλευσή τους που αιωρείται μεταξύ επιθυμίας, απογοήτευσης και προσδοκίας. Παρατηρώντας τη σχέση μεταξύ των χορευτικών κινημάτων, της δημιουργίας κοινοτήτων και των αιτημάτων κοινωνικής δικαιοσύνης, ο χορός προσεγγίζεται ως μια μεταγλωσσική δραστηριότητα δημιουργίας ενός νέου κόσμου: μια παραληρηματική γραμματική που είναι αδύνατο να αναλυθεί - ολισθηρή στο μυαλό και δυσκίνητη στο στόμα, που περνάει μέσα από σπασμούς σε μύες, χημικές ενώσεις, μηχανές και pixels.
Ιωάννης Αρμυριώτης. Αποπροσωποποίηση: Κατάθλιψη, άγχος και κρίσεις πανικού. μια προσωπική υπόθεση
30 φωτογραφίες χωρισμένες σε 10 θεματικές ενότητες αποτυπώνουν καθημερινές καταστάσεις και ανησυχίες, όπως η επιρροή των social media, του διαδικτύου και της τηλεόρασης στην προσωπική ευημερία του ανθρώπου, ο χρόνος και το άγχος που είναι ικανός να προκαλέσει στον άνθρωπο μέσα στην καθημερινότητα, το ακαδημαϊκό άγχος, οι εξαρτήσεις και τα αντικαταθλιπτικά, οι εφιάλτες και η ανάγκη του ανθρώπου για μια παύση. Στόχος της έκθεσης είναι να αποτελέσει εργαλείο κοινωνικού διαλόγου, να ευαισθητοποιήσει και να προβληματίσει τον θεατή πάνω σε αυτές τις διαταραχές, αλλά και σε μεγάλο βαθμό να ενδυναμώσει όλους όσοι ταλαιπωρούνται από αυτές, μέσα από την προσωπική εμπειρία, αφήγηση και προσέγγιση του φωτογράφου.
Δάσκαλοι και Επίγονοι
Ξεκινώντας από τη Γενιά του 30’ με έργα του Γιάννη Τσαρούχη, Διαμαντή Διαμαντόπουλου, Γιάννη Μόραλη και Νίκου Νικολάου, μπορεί κανείς να διακρίνει τις επιρροές από την ελληνική ζωγραφική, καθώς και την παραδοσιακή και αρχαία ελληνική τέχνη, σε συνδυασμό με τα μοντερνιστικά ρεύματα της εποχής. Το ζήτημα της "ελληνικότητας" είναι πρωταρχικό σε αυτήν την γενιά καλλιτεχνών. Στα έργα κυριαρχούν οι συμβολισμοί στις μορφές, οι οποίες βασίζονται στη διάπλαση του σχεδίου, καθώς και η αναπαράσταση της φύσης και του τοπίου. Στον αντίποδα, παρουσιάζονται έργα της Γενιάς του ΄60, των καλλιτεχνών Νίκου Στεφάνου, Αλέκου Φασιανού και Βασίλη Σπεράντζα, που για περίπου μια δεκαετία συνεργάστηκαν στο ατελιέ της Καλλιθέας - όπως έμεινε γνωστό, σημαδεύοντας όχι μόνο την εξέλιξη της ζωγραφικής τους αλλά και επηρεάζοντας την εξέλιξη της τέχνης στην Ελλάδα. Εξοικειωμένοι με τα ρεύματα και τις τάσεις του 20ου αιώνα, υπήρξαν άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη γενιά του ’30 και διατηρώντας κάποια από τα διδάγματα της προηγούμενης γενιάς έμειναν πιστοί στην παραστατική αλλά όχι αναπαραστατική ζωγραφική, προχωρώντας σε σχηματική απλοποίηση και εμπλουτίζοντάς τη με εξπρεσιονιστικά και σουρεαλιστικά στοιχεία. Στο σύνολο τους, και οι δύο γενιές καλλιτεχνών χαρακτηρίζονται για τη λιτότητα και το λυρισμό τους, χαρακτηριστικά τα οποία αφομοιώνονται διαφορετικά από τον κάθε καλλιτέχνη. Η συμβολή τους στην διαμόρφωση της Νεοελληνικής τέχνης και των τάσεων της εποχής υπήρξε καθοριστική από τους μεν και τους δε.
Γιάννης Ψυχοπαίδης. Artist’s books 1979-2023
Η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζει αναδρομική έκθεση του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου, Γιάννη Ψυχοπαίδη, αποκλειστικά με "έργα τέχνης-βιβλία" (artist’s books) που φιλοτέχνησε στη διάρκεια της καριέρας του. Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης είναι από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που παρουσίασαν στην Ελλάδα, τη Γερμανία, το Βέλγιο και την Ιταλία artist’s books. Παράλληλα με την τεράστια εικαστική του διαδρομή και την εικονογράφηση πλήθους λογοτεχνικών και ποιητικών έργων που κυκλοφορούν σε ειδικές εκδόσεις περιορισμένου αριθμού αντιτύπων, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης εμπνεύστηκε και από τη δομή των leporello. Τα leporello προσφέρονται για μια εκτεταμένη αφηγηματική διήγηση, για να αναπτύξει εικονογραφικά αγαπημένα του θέματα. Σ’ αυτές τις επιφάνειες ενσωματώνει με τις εικαστικές του επεμβάσεις συλλογισμούς, απόψεις, αμφισβητήσεις και άλλους συνειρμούς της κριτικής του σκέψης πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Επίσης φιλοτεχνεί και ένα μεγάλο αριθμό πολυμορφικών έργων-βιβλίων, που δεν έχουν ποτέ παρουσιαστεί στο κοινό.
Καθρέφτης
Με πηγή έμπνευσης τις ταινίες και τη γενικότερη παρουσία του Αντρέι Ταρκόφσκι στην τέχνη, εννέα εικαστικοί προσεγγίζουν μέσα από 35 έργα την ατμόσφαιρα των ταινιών και την προσωπικότητα του κορυφαίου εκπρόσωπου του ρωσικού κινηματογράφου. Ένας κατεξοχήν ποιητής-σκηνοθέτης, με κινηματογραφικά κάδρα όμοια με ζωγραφικές συνθέσεις, μπαίνει τώρα ο ίδιος στο ζωγραφικό τελάρο. Το εικαστικό υλικό είναι τόσο πλούσιο, όσο και η απαράμιλλη –γνωστή και μυθική πια– ταρκοφσκική ατμόσφαιρα. Οι ήρωες του Ταρκόφσκι συχνά κινούνται μέσα σε υγρά τοπία. Ένας σκύλος, σχεδόν ακίνητος, παίζει τον ρόλο που συχνά αναζητά και ένας ζωγράφος. Κάποια στοιχεία που δεν πρωταγωνιστούν στη σύνθεση, συμβάλλουν στο να ισορροπήσουν τα αντικείμενα μέσα στο κάδρο και βοηθούν τελικά στη δημιουργία της επιθυμητής ατμόσφαιρας. Νερό και φωτιά υπάρχουν συχνά στα κινηματογραφικά τοπία του Ταρκόφσκι, ως τα αρχέγονα στοιχεία που κάνουν τον άνθρωπο να αισθάνεται αδύναμος και ταπεινός, και τον φέρνουν "εις εαυτόν". Στα τοπία των ταινιών του Ταρκόφσκι, συνήθως δεν υπάρχει δράση, ή αν υπάρχει είναι ελάχιστη. Όλη η ενέργειά των πρωταγωνιστών είναι στατική. Η εξωτερική δράση, συχνά στη ζωή, ακυρώνει την εσωτερική. Ο Ταρκόφσκι ασκεί μια τέχνη που κυρίως έχει σχέση με τον χρόνο, με την κίνηση, αλλά που μας διδάσκει την ακινησία.
