Τρεις ενδιαφέρουσες εκθέσεις έρχονται στην "The Breeder" τον Νοέμβριο

Τρεις σύγχρονες ατομικές εκθέσεις, με σκέψεις και προβληματισμούς για το σήμερα αλλά και ζητήματα διαχρονικά όπως η απώλεια και η εξουσία, έρχονται στη γκαλερί "The Breeder". Οι εκθέσεις "Dressed in Hollywood Tears" του Justin John Greene, "Phantasmagoria: Daddy Kills More People" του Mamali Shafah και "The Breeder Studyroom" της Chrysanne Stathacos εκαινιάζονται τη Πέμπτη 9 Nοεμβρίου από τις 7 μ.μ. έως τις 10 μ.μ. και θα είναι ανοιχτές για το κοινό έως τις 23 Δεκεμβρίου. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν με την παρουσία των καλλιτεχνών.

Justin John Greene: "Dressed in Hollywood Tears"

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Justin John Greene στην Αθήνα με τίτλο "Dressed in Hollywood Tears". Η έκθεση αποτελείται από νέα έργα του Greene, στα οποία συναντάμε οικείους και ταυτόχρονα αλλόκοτους χαρακτήρες που συνδυάζουν την ψευδαίσθηση με τον ρεαλισμό και παρουσιάζουν κωμικοτραγικές αφηγήσεις με έναν διφορούμενο και άκρως προσωπικό τρόπο.

Για την έκθεσή του στην The Breeder ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια νέα σειρά ζωγραφικών έργων, σχεδίων καθώς και ένα γλυπτό, αντλώντας έμπνευση τόσο από την προσωπική του εμπειρία γύρω από την απώλεια όσο και από τον τόπο όπου γεννήθηκε και ζει, το Λος Άντζελες. Ο τίτλος της έκθεσης "Dressed in Hollywood Tears" αποτελεί στίχο τραγουδιού που έγραψε ο πατέρας του Greene, μουσικός της ροκ ο ίδιος, ο οποίος πέθανε ξαφνικά πριν έναν περίπου χρόνο και ο θάνατός του αποτέλεσε την αρχή για την αφήγηση μιας πολύ προσωπικής αλλά ταυτόχρονα συλλογικής ιστορίας από τον καλλιτέχνη.

Σε πολλά από τα έργα, ο Greene χρησιμοποιεί το μοτίβο του σπασμένου τοίχου, ενός συμβόλου ασυνέχειας μεταξύ ενός κόσμου γεμάτου χρώμα που υπό το πρίσμα της παρουσίας του πατέρα του γίνεται ένα σχεδόν μυθικό βασίλειο γεμάτο με αρχέτυπα και φιγούρες της ζωής του από την μια πλευρά, και μιας μουντής και άχρωμης πραγματικότητας από την άλλη πλευρά του τοίχου, όπου δεσπόζουν σκηνές της καθημερινότητας του καλλιτέχνη, όπως είναι το κτήριο όπου μένει σήμερα ή η θέα ενός αυτοκινητόδρομου.

O Greene προσεγγίζει τη ζωγραφική χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες εικονοπλαστικής και συναισθηματικής ευμεταβλητότητας που παρέχει το μέσο και μεταπηδώντας με μαεστρία από τις έντονες εξπρεσιονιστικές πινελιές σε εικονογραφικές λεπτομέρειες. Τα έργα του είναι γεμάτα στυλιστικές εναλλαγές, ξυπνώντας ποικίλα συναισθήματα και πολιτισμικές αναφορές μέσω των διαφορετικών στοιχείων που συναποτελούν τις περίτεχνες συνθέσεις του.

Με επιρροές από την μεταεξπρεσιονιστική εικονογραφία του Max Beckmann και τις μεγάλης κλίμακας συνθέσεις του Jörg Immendorff, ο Greene δημιουργεί μια σουρεαλιστική, κάποιες φορές δυστοπική ατμόσφαιρα, γεμάτη με χαρακτήρες που παραπέμπουν σε κόμικς, επιθετικούς χρωματισμούς, γκροτέσκες φόρμες, μούσες και δαίμονες, αινιγματικές περσόνες και έναν βλοσυρό διευθυντή. Η μουσική βιομηχανία και ειδικά η πρώην εταιρεία σχεδιασμού άλμπουμ "Hipgnosis", που έχει σχεδιάσει εξώφυλλα για ροκ μπάντες όπως οι Pink Floyd, οι Led Zeppelin και πολλοί άλλοι, αποτελεί επίσης μια καίρια επιρροή που εμπλουτίζει την έκθεση με δόσεις ειρωνικών, χιουμοριστικών και ασυνήθιστων αναπαραστάσεων.

Ένας κόκκινος Πήγασος, βασισμένος στο γραφιστικό που χρησιμοποιούσε η εταιρεία καυσίμων Mobil, εμφανίζεται με πολλές μορφές σε όλη την έκθεση. Η παρουσία του επιχειρεί να συνθέσει τα μαγικά χαρακτηριστικά του μυθικού αυτού πλάσματος με την συναρπαστική γοητεία των κλασικών αυτοκινήτων και την παγίδα της εξιδανίκευσης της εποχής του τέλους του 20ου αιώνα. Μαζί με τον θάνατο του πατέρα του, ο Greene επιστρέφει στις αναμνήσεις μίας μάλλον ρομαντικής ιδεαλιστικής εποχής που δραματικά απομακρύνεται μαζί με ένα ολόκληρο έθνος και όλη την πολιτισμική ταυτότητα που φέρει.

Τα έργα της έκθεσης "Dressed in Hollywood Tears" εκφράζουν μια επιθυμία να χρησιμοποιηθεί η μυθολογία ως ένας τρόπος αφήγησης προσωπικών εμπειριών απώλειας με έναν δραματικό και τραγικό τόνο που όμως μοιάζει πιο αληθινός από την πεζή πραγματικότητα.

Ο καλλιτέχνης

Justin John Greene γεννήθηκε το 1984 στο Λος Αντζελες όπου ζει και εργάζεται. Εχει σπουδάσει ζωγραφική στο Art Institute of Chicago, Σικάγο (2007) και Ιστορία της Τέχνης στο Lorenzo de’Medici Institute, Φλωρεντία (2005). Πρόσφατες ατομικές εκθέσεις περιλαμβάνουν: The Castle, Matthew Brown, Λος Αντζελες (2022), What Can Smoke Do To Iron?, Collaborations, Κοπεγχάγη (2020), Marnie Weber & Justin John Greene, Simon Lee, Νέα Υόρκη (2019), Welcome to Our Mess, Simon Lee, Λονδίνο (2018). Έργα του έχουν συμμετάσχει σε πληθώρα ομαδικών εκθέσεων όπως: Noise!, Frans Hals Museum, Χάρλεμ (2018 -2019), On Anxiety, The Cleve Carney Museum of Art, Γκλεν Ελύν, Ιλλινόις (2018), Staging Los Angeles, Gayle and Ed Roski MFA Gallery, University of Southern California, Λος Αντζελες (2015).

Mamali Shafah: "Phantasmagoria: Daddy Kills More People"

Η γκαλερί The Breeder παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Mamali Shafahi στην Αθήνα, με τίτλο "Phantasmagoria: Daddy Kills More People" (Φαντασμαγορία: Ο μπαμπάς σκοτώνει κι άλλους ανθρώπους). O Mamali Shafahi είναι εικαστικός και κινηματογραφιστής. Η πρακτική του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα: γλυπτική, περφόρμανς, βίντεο-εγκαταστάσεις. Το ενδιαφέρον του περιστρέφεται γύρω από το πώς οι νέες τεχνολογίες έχουν αλλάξει τα πάντα γύρω μας και μέσα σε αυτό το πλαίσιο επιχειρεί να χτίσει γέφυρες μεταξύ του παρελθόντος και του μέλλοντος – ως προς τις γενιές και τον πολιτισμό αλλά και ως προς τις τεχνικές και τα υλικά.

Η έκθεση αποτελεί συνέχεια του πρότζεκτ με τίτλο "Daddy Sperm" που ξεκίνησε το 2012 και το οποίο έχει καθορίσει σημαντικά την πρακτική του Shafahi και κυρίως των γλυπτικών έργων του. Το συγκεκριμένο εγχείρημα πραγματεύεται "το θαύμα της ζωής", τη γενναιοδωρία που κληροδοτείται από γενιά σε γενιά δημιουργώντας τη ζωή και γεφυρώνοντας το παρελθόν με το μέλλον. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης προβληματίζεται γύρω από το "πώς μια σταγόνα υγρού μεταμορφώνεται σε άνθρωπο". Για τις ανάγκες του "Daddy Sperm", ο Shafahi συνεργάστηκε με τον πατέρα του, Reza, ο οποίος ήταν πρώην επαγγελματίας πυγμάχος και δεν είχε ασχοληθεί με την τέχνη μέχρι τότε. Ζήτησε από τον πατέρα του να ξεκινήσει να σχεδιάζει ώστε να διερευνήσει πώς τα έργα τους μπορούν να συνδεθούν. Αυτή η προσωπική, οικογενειακή διάδραση αποτυπώνεται και στην χαρακτηριστική σειρά γλυπτών του "Heirloom Velvet", όπου τα σχέδια του πατέρα του αποτελούν σημαντικό μέρος της εικαστικής γλώσσας του έργου αλλά και φυσικά αντικείμενα στις εγκαταστάσεις του.

Η "Φαντασμαγορία" ως όρος περιγράφει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο καλλιτέχνης τη σύγχρονη κουλτούρα όπου, μέσα στη δίνη της οπτικής ψυχαγωγίας, τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας γίνονται ασαφή. Τα έργα του Shafahi εμβαθύνουν στο φαντασιακό φάσμα καθώς ο καλλιτέχνης μεταμορφώνει τους σχεδόν ναίφ χαρακτήρες των σχεδίων του Reza σε γλυπτά από εποξεική ρητίνη που φτιάχνει με τα χέρια του, προσφέροντας μια διέξοδο στη σφαίρα της φαντασίας και αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την Ιρανική παράδοση.

Μέσα από ένα καθηλωτικό υπερθέαμα οπτικών ψευδαισθήσεων, οι θεατές της έκθεσης μεταφέρονται μακριά από την εμπειρία της καθημερινότητας και βρίσκονται σε έναν χώρο όπου το μαγευτικό και το τρομακτικό ισορροπούν. Η εγκατάσταση εμπλουτίζεται από ένα χαρακτηριστικό φωσφορίζον πλέγμα που αναδεικνύεται με την εναλλαγή υπεριώδους και λευκού φωτισμού και προσκαλεί το κοινό να βυθιστεί σε έναν συναρπαστικό άχρονο παροξυσμό, όπου με εντελώς αναλογικά μέσα δημιουργείται η ψευδαίσθηση ενός ψηφιακού περιβάλλοντος.

Ως έναν βαθμό η λέξη "Daddy” αποτελεί συνώνυμο της εξουσίας και της πατριαρχίας. Ο τίτλος "Daddy Kills More People" αναφέρεται στις πρόσφατες πολιτικές κινητοποιήσεις στο Ιράν και αρθρώνει ένα ευρύτερο σχόλιο για τον τρόπο με τον οποίο οι δομές εξουσίας σκοτώνουν ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε έναν κόσμο γεμάτο με καταστροφές και συνεχή ερεθίσματα, η έκθεση προσφέρει μία στιγμιαία διαφυγή και υπενθυμίζει τις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπινου νου όπου το εξωπραγματικό γίνεται πιθανό και η καθημερινότητα χάνει την αξία της.

Ο καλλιτέχνης

Ο Mamali Shafahi (γεν.1982) ζει μεταξύ Παρισιού και την Τεχεράνης. Οι πολυμεσικές εγκαταστάσεις του περιλαμβάνουν ήχο και φως και δημιουργούν μια οπτική πανδαισία εμπλουτισμένη με αινιγματικές χίμαιρες που καταλύουν τις συμβάσεις. Τα έργα του λειτουργούν ως καθρέπτες που αντανακλούν την πολυπλοκότητα της πολιτισμικής διαφορετικότητας και των ταυτοτήτων, συνθλίβοντας τα στερεότυπα και προσκαλώντας τους θεατές να αγκαλιάσουν τον πλούτο που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια. Σαν μέρος του" Daddy Sperm", ο Shafahi εργάστηκε σε ένα πειραματικό φιλμ μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας το "Nature Morte", που αφορούσε τους γονείς του. Αυτό το φιλμ αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της εγκατάστασής του "City Princes/ses" που παρουσιάστηκε στο Palais de Tokyo στο Παρίσι το 2019. Τα πρότζεκτ του εικονικής πραγματικότητας με τον Ali Eslami, έχουν παρουσιαστεί στο Het nieuwe instituut, του Ρότερνταμ, στην Μπιενάλε του Βανκούβερ και στο φεστιβάλ IDFA.

Chrysanne Stathacos: "The Breeder Studyroom"

To "The Breeder Studyroom" είναι μια νέα πρωτοβουλία, ένας διαμορφωμένος χώρος μέσα στο κτίριο της Βreeder, όπου η γκαλερί προσκαλεί καλλιτέχνες να στήσουν ένα προσωπικό studyroom. Tο εγχείρημα σκοπεύει να προσφέρει στους "ενοίκους" του την ευκαιρία να μοιραστούν μέρος της δημιουργικής τους διαδικασίας με το κοινό, παρουσιάζοντας αναφορές, αντικείμενα από το studio τους, ή παράλληλα projects και πειραματισμούς. Πρώτη φορά το "The Breeder Studyroom" ενεργοποίησε η Chioma Ebinama, παράλληλα με την ατομική της έκθεση στην γκαλερί, τον Μάιο 2023 και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ο Ανδρεάς Αγγελιδάκης παρουσιασε το project "The Rubble Chute Order".

Αυτή τη φορά η Chrysanne Stathacos καταλαμβάνει το χώρο ξεδιπλώνοντας μια αφήγηση που φωτίζει την καλλιτεχνική της πρακτική διαχρονικά, περιλαμβάνει πολλά ιστορικά έργα της καλλιτέχνιδας, αντικείμενα από τις περφόρμανς της, αναφορές και πηγές έμπνευσης, αντικείμενα και εκδόσεις. Η Chrysanne Stathacos υπήρξε ενεργό μέλος της καλλιτεχνικής σκηνής της Νέας Υόρκης πριν μεταφέρει το studio της μεταξύ Ελλάδας και Καναδά. Στην πρακτική της συνδυάζει τυπογραφία, φωτογραφία, βίντεο και εγκατάστασεις, δημιουργώντας συχνά συμμετοχικά έργα τέχνης στο δημόσιο χώρο. Η ζωγραφική της Stathacos εκτείνεται σε πολλές ηπείρους και διαφορετικά πλαίσια και ενσωματώνει καθολικά μοτίβα και κατά βάση οργανικά υλικά όπως είναι τριαντάφυλλα, μαλλιά, προφυλακτικά και φύλλα κισσού. Aυτά τα υλικά επικαλύπτονται με ειδικό μελάνι και τοποθετούνται σε λινό ύφασμα πριν περάσουν από την πρέσσα μιας τυπογραφικής μηχανής. Το αποτύπωμα που προκύπτει είναι μια σκιά, μια υπόνοια της παρουσίας, όπου τα φυσικά χρώματα οξειδώνονται με το χρόνο και δημιουργούν ένα εύθραυστο παλίμψηστο. 

Η έμπνευση προέρχεται από προσωπικές της εμπειρίες κατά τη διάρκεια της πανδημίας του HIV/AIDS, στην οποία η Stathacos έχασε στενούς της φίλους. Το έργο της πραγματεύεται τη συλλογική απώλεια, την πολιτική γύρω από το σώμα και τη μεταφυσική πνευματικότητα που εκφράζεται με την περφόρμανς, τις εγκαταστάσεις και τα διαδραστικά περιβάλλοντα που δημιουργεί. Με αναφορές στον φεμινισμό, την Ελληνική Μυθολογία, την ανατολική πνευματικότητα και τον Βουδισμό, οι πρόσφατες ατομικές εκθέσεις της περιλαμβάνουν: anonymous gallery, Nέα Υόρκη; The Buffalo Institute of Art; Nέα Υόρκη; The Breeder, Aθήνα. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην 13η Gwangju Biennial και σε ιδρύματα όπως το Henie Onstad, Νορβηγία; και μαζί με τον AA Bronson στο Kunstinstituut Melly, Ρόττερνταμ. Πρόσφατα έχουν γράψει για εκείνη στο Artforum, το Frieze και άλλα.

Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr.