Έχοντας επιλέξει 34 καλλιτέχνες και τρεις καλλιτεχνικές ομάδες ανάμεσα σε περίπου 1.000 πορτφόλιο, οι τρεις επιμελήτριες Δάφνη Βιτάλη, Δάφνη Δραγώνα και Τίνα Πανδή μιλούν στη Δέσποινα Ζευκιλή για τη συναρπαστική περιπέτεια της δημιουργίας μιας έκθεσης-πανόραμα της νέας γενιάς των Ελλήνων καλλιτεχνών.
«Η όλη διαδικασία αξιολόγησης κράτησε περίπου ένα χρόνο και ήταν μέρος μιας ευρύτερης έρευνας που κάναμε σε μια προσπάθεια να χαρτογραφήσουμε την ανερχομένη γενιά Ελλήνων δημιουργών. Κυρίως μας ενδιέφερε να δοθεί ο χώρος για να διαμορφωθούν προτάσεις, σε μια περίοδο που οι ευκαιρίες συρρικνώνονται και ο χώρος της τέχνης πλήττεται αναπόφευκτα.
Ο τίτλος “Εκ Νέου” χρησιμοποιείται κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εκφράζει από τη μία πλευρά το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής δραστηριότητας των νέων δημιουργών και από την άλλη την εκ νέου προσέγγιση και αξιοποίηση μέσων, πρακτικών κι εννοιών, γεγονός που διακρίνουμε έντονα στο έργο τους.
Σε πολλά από τα έργα της έκθεσης παραδοσιακά μέσα επαναπροσεγγίζονται με βάση την τεχνολογία. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μιλάμε για ψηφιακή τέχνη, αλλά για κάτι μάλλον πιο ενδιαφέρον: πώς η τεχνολογία, το Διαδίκτυο και η συνδεσιμότητα διαμεσολαβούν κι επηρεάζουν γενικότερα την καλλιτεχνική παραγωγή με τρόπο διακριτό. Για παράδειγμα, το έργο της Χρυσάνθης Κουμιανάκη είναι ένας ζωγραφικός πίνακας όπου αποδομείται ένας ψηφιακά κατασκευασμένος χώρος, τα σχέδια της Ευαγγελίας Σπηλιοπούλου, ένα σχόλιο για τη σύγχρονη εργασία, διαμορφώνονται σκοπίμως μέσω του προγράμματος Office, ενώ ο Πέτρος Μώρης δημιουργεί αποσπασματικά ψηφιδωτά αξιοποιώντας διανυσματικά γραφικά από το Διαδίκτυο.
Αρκετοί καλλιτέχνες ακολουθούν μια προσέγγιση διεπιστημονική και διακαλλιτεχνική για να ερμηνεύσουν εκ νέου το παρελθόν και να συγκροτήσουν νέες αφηγήσεις. Το “Γεύμα” των Ευθύμη Θέου και Θανάση Δεληγιάννη είναι ένα εγχείρημα στο οποίο η περφόρμανς συναντάται με το θέατρο και την αρχαιολογική έρευνα και στην έκθεση θα παρουσιαστεί όχι μόνο με τη μορφή εγκατάστασης, αλλά και με δύο περφόρμανς. Στο έργο “30 μέρες στον κήπο / 15 μέρες στον Άρη” η Βαλεντίνα Κάργα παρουσιάζει δύο πειράματα στα οποία υπέβαλε τον εαυτό της εξετάζοντας ζητήματα βιωσιμότητας.
Αρκετοί από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες στρέφονται με κριτική διάθεση στη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα αλλά και στη σχέση της Ιστορίας με το παρόν. Την ταραγμένη περίοδο των πρόσφατων πολιτικοκοινωνικών εξελίξεων παρουσιάζει με ιδιαίτερο τρόπο το έργο της Μυρτώς Φερεντίνου “Χαρτογράφηση Εξεγέρσεων, Ακυβέρνητες Πολιτείες”, που παραπέμπει στο γνωστό έργο του Τσίρκα. Αποτελείται από χαρτογραφήσεις της Αθήνας, της Ιερουσαλήμ, του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας που έχουν χαραχτεί σε μήτρες από τσίγκο μαζί με συνθήματα πολιτών στις αντίστοιχες γλώσσες που βρήκε η καλλιτέχνις στο Διαδίκτυο. Στην ηχητική εγκατάσταση “Ηχοτοπίο Φυτειά” ο Παναγιώτης Βορριάς επαναπροσεγγίζει ένα έθιμο-δρώμενο της Μεσσηνίας με ρίψη σαϊτών και παραπέμπει σε εικόνες και ήχους σημερινών πόλεων σε αναταραχή.
Το έργο αυτής της νεότερης γενιάς αναπτύσσεται μέσα από τις συνεχώς αυξανόμενες δυνατότητες της τεχνολογίας και τα συμμετοχικά και συνεργατικά μοντέλα δημιουργίας. Αρκετοί από αυτούς, εξάλλου, μετέχουν σε νέα αυτόνομα σχήματα και σε νέους χώρους που διαμορφώνονται εκτός της αγοράς της τέχνης».
