Θέατρο που μιλά για το Άουσβιτς της Αργεντινής, το Σχέδιο Κόνδορας, τους χιλιάδες αγνοούμενους των δικτατοριών αλλά και για τα σύγχρονα αδιέξοδα της κρίσης. Η νέα ανεξάρτητη σκηνή του Μπουένος Άιρες, του Σάο Πάολο, της Μπογκοτά, του Σαντιάγο και του Ρίο μάς συστήνεται στη Στέγη, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Transitions 2. Latin America (18-30/11), με εννέα παραστάσεις που έχουν ήδη κάνει αίσθηση διεθνώς.
Πώς είναι να διαπιστώνεις ότι ο πατέρας σου ήταν μυστικός πράκτορας στην ESMA, στο κέντρο εξόντωσης αντιφρονούντων της Αργεντινής, και ο αδερφός σου το απαχθέν παιδί δύο φονευθέντων αγωνιστών; Ακριβώς αυτό συνέβη σε μία από τις ηθοποιούς της παράστασης «Η ζωή μου μετά» (18-19/11), που ανοίγει την αυλαία του φεστιβάλ και σκηνοθετείται από την 38χρονη εναλλακτική σταρ της Αργεντινής Λόλα Αρίας. Πώς ήταν άραγε στα τέλη του 1980 να ζεις ως αντάρτης πόλης στο Σαντιάγο και να εκπαιδεύεσαι για την ανατροπή του καθεστώτος Πινοτσέτ; Αυτό θα μας δείξει με το docu-drama «Το Σχολείο» (19-20/11) ο χιλιανός θίασος του Γκιγέρμο Καλντερόν.
Ο επίσης Χιλιανός χορογράφος Χοσέ Βιδάλ στο «Loop 3» (22-23/11) θέτει σε μια άλλη «δοκιμασία» εννέα χορευτές: πρέπει να χορεύουν μέσα σε τέσσερα τετραγωνικά. Ο Αργεντινός Φεντερίκο Λεόν, στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ του «Estrellas» (24/11), μας αποδεικνύει πώς μια φαβέλα του Μπουένος Άιρες μπορεί να αποκτήσει χολιγουντιανή αίγλη και οι εξαθλιωμένοι κάτοικοί της να γίνουν το νέο «εξωτικό φρούτο» του συγκινησιακού καπιταλισμού. Σε μια άλλη φαβέλα, του Ρίο αυτήν τη φορά, έχει εγκαταστήσει το κέντρο τεχνών της η χορογράφος Λία Ροντρίγκες, η οποία καταφθάνει στη Στέγη με το τελετουργικής ομορφιάς και κοινωνικής συνείδησης χοροθέαμα «Pindorama» (29-30/11).
Με τις εμπειρίες των δικτατορικών καθεστώτων της δεκαετίας του ’70 και τα βιώματα των παραγκουπόλεων έχουν μεγαλώσει οι σκηνοθέτες, ηθοποιοί και χορογράφοι της σύγχρονης ανεξάρτητης λατινοαμερικάνικης σκηνής που μας συστήνει η Στέγη στο πλαίσιο του δεύτερου γεωπολιτικού φεστιβάλ της. αν θυμάστε, το περσινό Transitions Festival αφορούσε τα Βαλκάνια και είχε έντονη πολιτική διάσταση. Φέτος θα γνωρίσουμε και πάλι ένα θέατρο της μνήμης, της πολιτικής και της Ιστορίας, που μιλά για συλλογικά τραύματα και ρίχνει φως σε θέματα-ταμπού, ενώ αναμοχλεύει εξίσου το παρελθόν και το παρόν.
Δεν είναι τυχαίο που ο Αργεντινός συγγραφέας και σκηνοθέτης Μαριάνο Πενσότι τιτλοφορεί την παράστασή του «Το παρελθόν είναι ένα ζώο αλλόκοτο» (26-27/11). Σε αυτήν εκθέτει ένα sui generis πορτρέτο της γενιάς του, των νέων που είδαν εν έτει 1999 τη ζωή τους να καθορίζεται από την οικονομική και θεσμική χρεοκοπία. «Παρουσιάζουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα, εδώ και τώρα»: με αυτήν τη φράση μας συστήνονται, με τη σειρά τους, οι Κολομβιανοί Maldita Vanidad (Καταραμένη Ματαιοδοξία), οι οποίοι έρχονται με δύο παραστάσεις-γροθιά για τη βία των καρτέλ που έχει διαποτίσει κάθε έκφανση της ζωής στη χώρα τους («Ο διανοούμενος συγγραφέας» στις 26-27/11 και «Οι δράστες» στις 29-30/11). Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα κι έξω από τη Στέγη –συγκεκριμένα στη Στοά Ορφέα– μας οδηγεί ο Αργεντινός Φερνάντο Ρούμπιο. Διότι η πρωτότυπη παράσταση-εγκατάσταση «Όσα είναι δίπλα μου» (18-23/11) μας καλεί να πλαγιάσουμε για δέκα λεπτά παρέα με μια ηθοποιό πάνω σε κρεβάτια τοποθετημένα στο δημόσιο χώρο, σε κοινή θέα. Οι θεατές παραμένουν σιωπηλοί και οι ηθοποιοί τούς εκμυστηρεύονται μια ιστορία, ξαπλωμένοι παρέα, μες στη βουή της πόλης...
Όλοι οι καλλιτέχνες που επέλεξε να μας παρουσιάσει στο πλαίσιο του φεστιβάλ η διευθύντρια θεάτρου της Στέγης Κάτια Αρφαρά έζησαν την αποστρατιωτικοποίηση, τη μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία αλλά και τα μετέπειτα κοινωνικοπολιτικά αδιέξοδα της οικονομικής κρίσης που ακόμη τους ταλανίζουν. Θα γίνει, μάλιστα, και μια σχετική συζήτηση με διεθνούς κύρους ομιλητές (20/11), ενώ ο Ρουμάνος εικαστικός Νταν Περτζόφσκι έχει ήδη παρέμβει με το καυστικό του πενάκι ζωγραφίζοντας τις επιφάνειες της Στέγης. Σημειώστε ότι κάθε παράσταση συνοδεύεται από συζήτηση και σχετικό workshop. Καθώς φαίνεται, το φεστιβάλ της Στέγης μας κάνει να αναρωτηθούμε κατά πόσον αληθεύει η παροιμιώδης εκείνη φράση που προέκυψε εν μέσω της δικής μας κρίσης: «Αργεντινή γίναμε».
Περισσότερες πληροφορίες
Latin America: Dan Perjovschi
Από τους πιο γνωστούς Ρουμάνους καλλιτέχνες, σχολιάζει με τα σκίτσα του το πολιτικό γίγνεσθαι σε Ανατολική Ευρώπη και Λατινική Αμερική. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ Transitions 2. Latin America
Η ζωή μου μετά
Τέσσερις ηθοποιοί, μια χορεύτρια κι ένας μουσικός –και μαζί τους ένα μικρό παιδί– ανασυνθέτουν τη ζωή των γονιών τους και αναπόφευκτα τη στοιχειωμένη Ιστορία της πατρίδας τους, της Αργεντινής
Όσα είναι δίπλα μου
Θεατές και ηθοποιοί πλαγιάζουν για δέκα λεπτά στα κρεβάτια που έχει στήσει ο Αργεντινός σκηνοθέτης-εικαστικός στην καρδιά της πόλης. Οι θεατές παραμένουν σιωπηλοί, ενώ οι ηθοποιοί τούς εκμυστηρεύονται μια ιστορία
