Ελένη Ουζουνίδου: Ο μονόλογος μιας εθνικόφρονος

Έχει παίξει την αντάρτισσα και την κυνηγημένη Πόντια. Τώρα κάνει στροφή 180 μοιρών και μεταμορφώνεται σε μια κωμικο­τραγική και άκρως συντηρητική αστή – η αφορμή φαντάζει ιδανική για να ανακαλύψετε την «αθόρυβη» Ελένη Ουζουνίδου.

Παρά το έντονο παρουσιαστικό και τη στεντόρεια φωνή της, η Ελένη Ουζουνίδου ανήκει στις αθόρυβες πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου. Μου έκανε εντύπωση όταν την πρωτοείδα το 2003 να παίζει τη νεαρή αντάρτισσα στην «Αντιγόνη» του Άρη Αλεξάνδρου στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Για μία δεκαετία την παρακολουθούσα σε διάφορα θέατρα –από το Εθνικό μέχρι το Οδού Κεφαλληνίας– να ξεχωρίζει ακόμη και όταν δεν κρατούσε τον πιο κεντρικό ρόλο της παράστασης.

Αξέχαστη ήταν πέρυσι ως κυνηγημένη Πόντια στον «Κοινό Λόγο» της Έλλης Παπαδημητρίου, που σκηνοθέτησε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. «Δεν άντεξε το μωρό μου από την πείνα και το κρύο, πέθανε. Το κρύο κορμί του ακουμπά στο στήθος μου. Πού να το αφήσω, να μου το φάνε τα σκυλιά», έλεγε η Ουζουνίδου ενώνοντας το λυγμό του πένθους με τον πόθο για επιβίωση πάνω σε ένα ποντιακό τραγούδι. Ο Θεοδωρόπουλος ανανεώνει φέτος τη συνεργασία μαζί της, αναθέτοντάς­ της ένα μονόλογο. «είναι ένα από τα καλύτερα “εργαλεία” του ελληνικού θεάτρου», λέει για εκείνη κι επαινεί τόσο τις αυτοσχεδιαστικές ικανότητές της όσο και το ήθος της.

Θα δούμε λοιπόν την Ουζουνίδου αγκαλιά με μια ελληνική σημαία, ως έκπληκτη αστή, γαλουχημένη στα χρηστά ήθη της δεκαετίας του ’30, στο πρώτο θεατρικό έργο του πεζογράφου Κώστα Σωτηρίου «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου». Όπως μας λέει η ίδια: «Η Σταματία δεν αυτοπροσδιορίζεται ως “δεξιά”. Είναι, εξάλλου, ένα άτομο που δεν ανέπτυξε ποτέ την πολιτική του συνείδηση. Έκανε πάντα αυτό που πίστευε ο μπαμπάς της, ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Εμπορίου, κι έπειτα ό,τι θεωρούσε πως ταίριαζε στη μνήμη του Μπάμπη, του αρραβωνιαστικού της, ενός λοχαγού του στρατού που σκοτώθηκε προτού καν παντρευτούν. Το κωμικοτραγικό είναι πως ο κόσμος της τουμπάρει μέσα στις δεκαετίες και όλοι οι κοντινοί συγγενείς και φίλοι της αποδεικνύονται από αριστεροί μέχρι… αναρχοαυτόνομοι!»

Ο μονόλογος του Κώστα Σωτηρίου «Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στις 11/10.

Περισσότερες πληροφορίες

Σταματία, το γένος Αργυροπούλου

• Μονόλογος
• Διάρκεια: 75 '

Ο απολογισμός μιας γυναίκας η οποία αρραβωνιάστηκε έναν λοχαγό του στρατού και παρέμεινε προσκολλημένη σε αυτό που η ίδια θεωρούσε εθνικά, ηθικά και θρησκευτικά σωστό.