Ίσως η μεταφορά σε μιούζικαλ ενός δημοφιλούς μυθιστορήματος που εμπεριέχει έντονα το στοιχείο της περιπέτειας, ενώ έχει διασκευαστεί ακόμη και για ανήλικους αναγνώστες (άρα απευθύνεται σε όλους), να δημιουργεί την προδιάθεση πως η παράσταση των Παπαδημητρίου-Κακλέα είναι "ακόμη ένα μουσικοθεατρικό υπερθέαμα". Όμως το μεγαλειώδες θέαμα που εκτυλίσσεται επί σκηνής δεν μένει ούτε κατ’ ελάχιστον στο επίπεδο μιας εύπεπτης υπερπαραγωγής. Στην πραγματικότητα, η μουσική σύνθεση και το λιμπρέτο του Δημήτρη Παπαδημητρίου θα μπορούσαν να αποτιμηθούν ως έργο ζωής, που έχει την τύχη να παρουσιαστεί σε ένα ίσων αξιώσεων σκηνικό ανέβασμα.
Το τόλμημα του συνθέτη να μεταγράψει σε παραστάσιμη εκδοχή (τρεισήμισι ωρών) το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ είναι τεράστιο, αλλά το πραγματικό κατόρθωμα είναι ότι καταφέρνει να συλλάβει στη μουσική και στο λιμπρέτο τόσο το επικό μέγεθος όσο και το φιλοσοφικό υπόστρωμα του λογοτεχνικού έργου. Πίσω από τη μανιώδη καταδίωξη που εξαπολύει ο Αχαάβ, ο καπετάνιος ενός φαλαινοθηρικού πλοίου, εναντίον του Μόμπι Ντικ, μιας τεράστιας λευκής φάλαινας, κρύβεται ένα αληθινό έπος για τη μάχη του ανθρώπου με τη φύση, με τον Θεό και, τελικά, με τον εαυτό του, ενώ το βιβλίο διανθίζεται επίσης από πλήθος λεπτομερειών για τον κόσμο των ναυτικών, τη σύγκρουση "πολιτισμένου" κόσμου και ιθαγενών πληθυσμών κ.ά.
Η επική δύναμη της ιστορίας, ο κόσμος του έργου και τα επιμέρους πρόσωπα, η αντιπαραβολή του ανθρώπινου μεγέθους με τη μεγαλειώδη δύναμη της φύσης αλλά και με το θείο στοιχείο, η προσωπικότητα του Αχαάβ, που παλεύει για την υπέρβαση των ορίων του, αγγίζοντας παράλληλα την ύβρη, όλα ανασυστήνονται στο (γραμμένο σχεδόν εξολοκλήρου σε στίχο) λιμπρέτο, που καταφέρνει να συμπυκνώσει τα βασικά σημεία του δραματικού ενδιαφέροντος. Η διάρκεια της παράστασης ίσως κουράζει, και δεν αποφεύγονται κάποιες "κοιλιές" στη δράση, όμως η σκηνική μεταφορά αφορά ένα μυθιστόρημα εξακοσίων και πλέον σελίδων και ο στόχος ήταν εμφανώς να μην εξιστορηθεί επί τροχάδην.
Έξοχος ο πολυπληθής θίασος των είκοσι τριών ηθοποιών και τραγουδιστών με επικεφαλής τον Μπάμπη Βελισσάριο (Αχαάβ), τον Θοδωρή Βουτσικάκη (Στάρμπακ), τον Αιμιλιανό Σταματάκη (Ισμαήλ) και τον Ιβάν Σβιτάιλο (Σταμπ), που στιγματίζουν τους χαρακτήρες τους με δυναμισμό και ενάργεια – και εδώ, στη δουλειά με τους ερμηνευτές, που ξεφεύγουν από το καλούπι της τραγουδιστικής ερμηνείας, φαίνεται η σκηνοθετική συμβολή του Γιάννη Κακλέα και της Αγγελικής Τρομπούκη στις χορογραφίες. Αυτό το τόσο δυναμικό σύμπαν ωφελείται στο μέγιστο όχι μόνο από την καλαισθησία και την υψηλή ποιότητα του σκηνικού (Μανόλης Παντελιδάκης) και των κοστουμιών (Ηλένια Δουλαδίρη), αλλά κυρίως από τα τρισδιάστατα γραφικά, που ενισχύουν την ψευδαισθητική δύναμη του θεάματος και την επίδρασή του στην άμεση εμπειρία του θεατή. Η δωδεκαμελής ορχήστρα σε διεύθυνση του Αλέξιου Πρίφτη επιστεγάζει, ως πραγματικός συμπρωταγωνιστής των ερμηνευτών, την επιτυχία ενός κορυφαίου εγχειρήματος.
Περισσότερες πληροφορίες
Moby Dick The Musical
Το σπουδαίο μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ για τη φιλία, την ανθρώπινη μοίρα και τη σχέση των ορίων του ανθρώπου με τον θεό μετατρέπεται σε ένα μιούζικαλ-υπερπαραγωγή.